BİR KABUSUN ORTASINDA (Tamamlandı)

Bölüm :7 "Siren sesleri"

Bölüm:7 "Siren sesleri"

"Masum bir kedi yavrusu olmadığımı zamanla öğreneceksin"

Arya

  Girdiğimiz mini market şanslıydık ki gecenin bu saatinde açıktı. Bir paket temizlik bezi ve küçük bir şişe -Arda'nın kanı temizleyeceğini söylediği- temizlik malzemesini aldık. Ne olduğundan emin olmasam da almaktan başka şansımız yoktu.

  Şiddetini azaltıp sakin yağan yağmurun altında hızlıca yürüdük. İkimizde tek kelime etmeden cesedin eski yerine gittik. Bundan şikayetçi değilim. Bence ne kadar az muhatap olursam o kadar hızlı kurtulurum bu durumdan. Yarın sabahtan sonra eski hayatıma geri dönecektim.

  Yağmur işimizin büyük bir kısmını halletmişti. Ama hala belirli izler vardı.

  "Sen başla benim biriyle konuşmam gerek" dedi. Ben cevap vermeden ekledi. "Teşekkürler"

  Ona gözlerimi devirip işe koyuldum. Artık daha az korkuyordum. Benden onu duymayacaģım kadar uzaklaşınca durdu. Dediği gibi telefonunu çıkardı. Etrafa bakarak konuşmaya başladı.

  Ona bakmayı kesip yerdeki lekeleri silmeye başladım. Küçük şişedeki her neyse gerçekten iyi temizliyordu. Öyle ki o ondakikalık konuşmasını yapana kadar ben tüm işi bitirmiştim.

  "Bitti" dedim bana doğru gelen Arda'ya. "Artık gidebiliriz"

  "Elin baya hızlıymış " dedi hayranlıkla bana bakarken.

  "Senin çenen için aynı şeyi diyemeyeceğim" dedim onu beklemeden yürürken. Şuan için kendimi ona yakın hissetmiştim. Bunun benim hayatımı kurtarmasıyla da alakası olabilirdi tabi. Ama yine de beni kullandığı gerçeğini değiştirmiyor. Bir erkek on dakika boyunca sevgilisiyle bile konuşmaz. Bir de biz kızlara çok konuşuyorlar diyorlar. Sanırım bunu diyen kişiler Arda'yı hiç tanımıyor. Yada onu erkek ırkından saymıyorlardı.

  "Çığlık atmak ve yanlış zamanda yanlış yerde olman dışında bir de laf sokma yanın var" dedi bana yetişmeye çalışırken . "Tam bestgirlfriend'liksin"

  Ona cevap vermeden yürümeye devam ettim. Komik bir kişiliği olması güzeldi. Ama şu durumda komedi kaldıracak gücüm yoktu. Normal şartlarda her insanın yanında istiyeceği tam bestboyfriend'lik biriydi. Ama dediğim gibi normal şartlarda. Az önce ceseti ortadan kaldırıp bir de olay yerini temizlediğimiz durumlarda değil.

   Arabanın olduğu yere geldiğimizde durdum. Ortalıkta ne araç ne de geri kalan üç kişi vardı. Benimle aynı şaşkınlığı yaşayan Arda'ya döndüm.  Acaba hayatımın son bir saati canlı bir kabus muydu? Yükselen siren sesleriyle yutkundum. Sanırım başımız büyük dertteydi.

Cansu

  Ayağım yerde belirli bir ritmle hareket ediyordu. Gerginliğim her geçen saniye biraz daha artıyor ve kolumdaki kesiğin mümkünmüş gibi daha çok sızlamasına neden oluyordu. Biz orada boş boş beklerken duyduğumuz siren sesleriyle apartopar ordan ayrılmıştık.

  "Polisler geldiyse cesedi bizim dışımızda da görenler olmuş olabilir" dedim aracı hızlı süren Savaş' a. "Belki de hiç karışmamalıydık. "

  Nefesini sıkıntıyla dışarıya verdi. Konuşmasa da gergin olduğunu hissediyordum. Direksiyonu tutan parmaklarının eklem yerleri beyazlamıştı.

  "Cesetten bir an önce kurtulmalıyız" dedi arkada oturan Barış. Evet adını öğrenmiştim. "Bildiğim bir yer var"

  "Senin mi?" dedim şaşkınlığımı gizleyemeden. "İnsanları reddetme dışında şeyler bilmen büyük başarı"