SYMPATHY FOR THE DEVIL (COMPLETED)

CHAPTER TWENTY-NINE (Wake)

"Find someone else. I won't do it." Tanggi ko.

Malakas na nagmura si Matthias. "Just tell me how much money you need!" Dumagundong ang malakas na boses nito sa opisina niya tapos maya-maya ay umaalog ang balikat. Umiiyak. "I need your help. I don't know what to do. That's my son. I cannot even go to his wake. I cannot see him inside a coffin."

"Now you know the feeling." Mahinang sagot ko.

"What's that supposed to mean?" Tumalim ang tingin niya sa akin.

"Alam mong mangyayari ito. Sa dami ng pinatay at pinahirapan ng mga anak mo. Do you expect them to live in peace? What happened to Pol is an eye opener. To you. To your remaining kids."

"Pol was killed because he was gay. Not because of what they did." Matigas na sagot niya.

"Fine. Kung iyan ang gusto mong paniwalaan."

"You cannot say no to me, Martin. Do this for me. Kill the one that killed my boy." Ngayon ay malumanay na ang tono niya.

"I'm sorry, I can't." Muli ay tanggi ko.

"Five million."

Hindi ako nakakibo. That was a big amount. Five million and I am tempted to accept it.

"Magpahinga ka muna. You need to clear your mind." Sagot ko sa kanya.

"Ten million. Just find the fucker who killed my son."

Napalunok ako. Fucking ten million. Shit. Malaking halaga na iyon pandagdag sa ipon ko. I could give that money to Sesi for the future of our daughter. Madali namang mag-imbento ng kung sinong pumatay sa anak niya. Napakadali ko namang mapapaikot ang mga ito.

"Okay. Ten million it is." Napahinga ako ng malalim.

May kinuha si Matthias sa drawer niya at nakita kong checkbook iyon. Nagsulat tapos ay iniabot sa akin.

"It's yours. I just want good news."

Tiningnan ko ang tseke at nakasulat nga doon ang ten million pesos. I need to talk to Elodie about this. We need to change our plan.

"Okay. I'll try to give you good news soon. I am going to Pol's wake. Aren't you coming?" Tanong ko pa.

Umiling si Matthias. "I can't go there."

Kumaway na lang ako sa kanya at umalis na doon. Tinungo ko ang kotse ko at sumakay tapos ay pinaandar ang makina pero hindi rin agad ako umalis. Marahan kong hinilot-hilot ang ulo ko. Parang mas masakit sa ulo talaga itong napasukan ko ngayon.

Pero uunahin ko na munang alamin ang kung sino ang pulis na biglang sumulpot sa opisina ni Elodie. Nagpipindot ako sa telepono ko at nagsimulang i-research kung sino ang Gabriel Silva na iyon.

Shit. Wala. Napilitan na akong humingi ng tulong kay Declan. Nag-text ako sa kanya at ipinadala ko ang pangalan na iyon. Alam kong madali lang itong mahahanap.

Pinaandar ko ang sasakyan ko at dumiretso ako sa burol ni Pol. Wala pang masyadong tao nang dumating ako. Iilan lang. Hindi ko nakita ang dalawang anak ni Matthias. Dumiretso ako sa loob at sumilip sa kabaong ni Pol.

Maayos na ang mukha niya. Halatang ginawan ng paraan ng punerarya na magmukhang hindi bugbog na bugbog ang mukha. Pero bakas pa rin doon ang pahirap na tinamo. Wala akong maramdaman na kahit na kaunting awa habang nakatingin sa bangkay nito. Sa dami ng sinirang buhay ng isang ito. Mabuti pang mawala na lang sa mundo.