LOFREHO Warriors

CHAPTER 14

Chapter 14

We heard Zephyr asking for help a lot of times. We both ran as fast as we could and enter the room where they are.

"She can't move! Nabagsakan ang paa niya!" Cimmerian said.

Bumagsak na ang kaliwang bahagi ng kwarto na kinaroroonan namin. Agad akong lumapit sa babaeng nabagsakan ang kaliwang paa. She's screaming in pain.

"We're going to help you, please calm down!" I felt my hands shaking. Muli naming naramdaman ang paglindol dahilan kaya mas lalong lumala ang mga gitak sa natitirang pader. Malapit na itong bumagsak and its too dangerous.

"We need to leave this place as soon as possible. Ano mang oras ay may posibilidad na bumagsak na ang buong building na ito." Zephyr said.

Ibinalik ko ang tingin sa babaeng sumisigaw parin sa sakit. "Hold my hand, miss. Hihilahin kita in one.." napadaing lalo siya sa paghila ko.

"J-Just leave me here. Ako lang ang naiwan dito. U-Umalis na kayo please! Hangga't hindi pa gumuguho ang building na ito!"

"No! Its our responsibility to save lives. Just take my hands, miss. Lalabas tayo ng magkakasama." I tried to convince her. Tumulong na ang mga sundalong kasama ko sa paghila sa kanya ngunit mukhang hindi na talaga kaya ng katawan niya.

Nature can be the most unbeatable enemy in this world. No one notice that it will going to attack. Its much worst than terrorist. Ang terorista ay nauubusan ng armas at mga bala at ang kalikasan ay hindi. Earthquakes, typhoons, volcanic eruptions are the nature's weapon.

Unti-unti ng gumuguho ang mga pader sa kinaroroonan namin. Hindi parin namin maalis ang babae mula sa pagkakaipit sa bumagsak na pader.

"Damn! We need to go now." Cimmerian shouted. Kaagad naman itong sinang-ayunan ni Zephyr.

"Kailangan na nating makalabas hangga't may oras pa." pagsang-ayon rin ni Captain.

"You guys can go now if you want. I can't leave her here."

Hindi ko na maisipan ang gagawin ko sa babae. Naramdaman namin ang pagyanig sa kinaroroonan namin hindi na dahil sa lindol, kundi dahil sa gumuguho ng pader.

"Astrielle.." I heard Captain voice saying my name a lot of times. Hinalungkat ko na ang medical kit na dala ko. I need to do something hangga't may oras pa.

"Umalis na kayo! Hindi ko na kaya.." umiiyak na sambit ng babae. She's suffering in pain. Hanggang malapit sa tuhod niya ang naipit sa kaliwa niyang paa. At halos namumutla na rin siya sa takot.

"No....I won't leave you here." lumuhod na ako sa may harap niya habang hinahalungkat ang medical kit ko.

Kahit anong hila ay hindi namin maalis ang paa niya mula sa pagkakaipit at dahil sa sobrang laki rin ng pader na gumuho sa kanya ay hindi rin iyon maalis.

"Astrielle.." muling tawag sakin ni Captain. Napalingon na ako sa kanya. "Baby, go outside this building now. Kami na ang bahala sa kanya, please."

"No, Captain. Responsibilidad ko ring tumulong. Ayokong may buhay na namang mawala dahil lang sa pagiging duwag."