Chapter 14

12 0 0
                                    

Chapter 14

"Tungkol saan pala yan?" I stopped and looked at her for a brief moment bago ibinalik ang tingin sa casefile at tumikhim.

"About a rape and murder incident of a seven year old kid" i answered and looked at her reaction. Hindi nga ako nagkamali nang makita ang pagtigil niya sa pagsandok at ang mahigpit niyang paghawak sa kutsara.

I tilted my head and cleared my throat when it takes a minute before she snapped back on reality.

"It's still not clear yet who killed the kid, since the evidences being submitted is only related to the rapist. No trace of the killer's fingerprints and the family refused for the autopsy" kwento ko sa di malamang dahilan kaya napaawang ang kanyang labi bigla.

She looked at me. "Sinasabi mo bang.."

I nodded. "Yes, dalawang tao ang gumawa sa krimen. At ang tanging nadakip sa ngayon ay ang rapist "

"Oh, god" she uttered. Terified. "C-can...can i take a l-look at the kid?"

"This is classified information. We can't hand out casefiles on civilians" i answered sternly, but her eyes focuses on the casefile and looked at me. Pleading.

She chewed her lips and gulped. "P-please"

I scanned her face at nalito nang makita ang takot, sakit, at galit sa mga mata nito. Mariin akong umiling at itinago ang casefile kaya nalilito niya akong tiningnan.

"Those are confidential" tanging sagot ko kaya bumalot ang panghihinayang sa mukha nito. There is something pushing me to never let her see the casefile because i can see that she can't take it.

It's too horrible to listen, it will be more devastating to see the pictures. And it feels weird that this time. I don't wanna see her hurting.

"Finish your food, so that we can go home. It's near 6:00, rash will be awake at this hour. Ayokong makita niya tayong dalawa na magkasama, baka kung ano ano na naman ang sabihin non" i said instead.

She nodded absentmindly and remained silent throughout the ride. Nang marating ang garahe ay walang sabi sabi itong umalis sa sasakyan at pumasok sa bahay.

My jaw tightened seeing how she just past through nanay nani. Binilisan ko ang lakad at marahas na hinaklit ang pulsuhan niya para ipaharap sa'kin. But my anger turned into confusion the moment i saw her eyes glistened with tears that are just about to fall.

"Bitawan mo ko" mahina nitong sabi at binaklas ang kamay kong wala sa sariling napabitaw. Pinunasan nito ang mga luha at patakbong tinahak ang daan sa kwarto niya at mabilis itong isinara.

"May nangyari ba hijo? Bakit ganon si Joy?" tanong ni nanay nani na nakamasid rin sa daang tinahak nito.

"Wala po nay, mauna na ho ako at maghahanda pa ako sa trabaho nay" magalang kong sagot bago pumasok sa sariling kwarto at naligo.

After fixing myself i walked to my desk and my eyes lingered on the casefile. Then suddenly Joy's teary face flashed on my mind, mariin akong napapikit at mabilis na inilagay ang casefile sa bag tapos isinara ito at isinukbit sa aking balikat.

I took a look at myself one last time before exiting my room. Dahan dahang natigil ang mga lakad ko nang makita ang pintuan sa kwarto ni Joy. Is she still inside?

"Ano naman ba ang ginawa mo kuya at nagkukulong na naman si ate Joy? Wala ka nang ibang ginagawa kundi ang husgahan, pagalitan at insultuhin si ate joy. Pag yan nagsawa, sinasabi ko sayo kuya" pagtatalak ni Rash na sumulpot nalang bigla sa likuran ko.

Judge keran (Savage Love Series #2) Where stories live. Discover now