stepbrother :: markhyuck

0.1

markhyuck fici kalmadı artik okuya okuya bırakmadım benim gibi arayan olur diye bir tanede ben yazayım dedim çok okunacağı hakkında pek ümidim olmasada yazıyorum ve profilimde chanbaek fici var ona bakarsanızda çok mutlu olurum *-*

...

donghyuck beyaz takım elbisesini giyip saçlarını düzeltti. annesinin 2'nci düğünü ydü ve yani heyecanlı değildi ne bekliyordu ki. zamanında karşı çıkmıştı fakat annesi o adamla tanıştırdığı zaman yani kabul etmişti. evleneceği adam zengin varlıklı biriydi. iki tane de çocuğu vardı fakat donghyuck hiç o çocuklar ile tanışmamıştı. hem çocuklar istememişti hem de kendisi istemiyordu ne de olsa aynı evin içinde karşılaşacaklardı. reşit olmadığı için tek başına bir eve de çıkamıyordu bu yüzden mecbur olduğu için annesiyle beraber kalmak zorundaydı. annesi de yeni evlenecek adamın yanında kalıyordu. biricik arkadaşı renjun'in seslenmesiyle kendine geldi.

"Hadi donghyuck ne bekliyorsun gelsene"

"geliyorum renjun." gergindi hem de çok gergindi hem telaş ve hem gerginlik kaplamıştı içini. renjun bu durumu anladı ve arkadaşını teselli etmeye başladı.

"sakin ol hyuck herşey olup bitecek eğer o evde mutlu olmazsan benimle kalırsın olmaz mı?"

"iyi ki varsın renjun"

"aah çok duygusal oldun sen kendine gel sen lee donghyucksun!"

"pardon saygıdeğer huang renjun bi an normal insanlar gibiyim sandım."

"hadi çok konuşma nerdeyse tören başlamak üzere"

herkes düğün alanındaydı. şahitler belirlenmiş, donghyuck'un annesi ve cici babası herkesin önündeydi.

annesi oğlunu görünce kocaman gülümsedi ve ona öpücük gönderdi aynı şekilde oğluda ona küçük el salladı ve tören başladı.

          •      •      •     •    •   •   •   •     •

"Sizi karıkoca ilan ediyorum." nikah memuru iki yetişkini evlendirdikten sonra  annesi donghyuck'u cici babasıda kendi iki oğlunu yanlarına çağırmıştı. donghyuck annesine sımsıkı sarıldıktan, cici babasının elini sıktıktan sonra kardeşlerine(!) döndü birisi uzun boyluydu, diğeri kendi boylarındaydı. elini uzattı büyük olana büyük olan donghyuck'un elinden tutup onu kendine çekip sarıldı. "sonunda tanışabildik donghyuck-ah!" donghyuck sarılmasına şaşırsada belli etmedi ve aynı samimiyetle ona sarıldı. "evet hyung sonunda tanışabildik" iki ayrılınca büyük olan donghyuck'un omzuna elini koydu "ben taeyong en büyük abinim" dedi aynı samimiyetle. "bende donghyuck."

sonra diğerine döndü donghyuck, bu diğerinden farklıydı tamamen ifade içermeyen ve samimiyetsiz yüzüyle ona bakan kardeşine elini uzattı. ama karşısındaki çocuk ona ve eline dik dik bakıp yanlarından ayrıldı. taeyong hemen devreye girdi. "oda kardeşim mark herkese karşı böyledir  dert etme onu"
diyip omzunu patpatlayarak yanından ayrıldı. donghyuck'ta annesinin yanına döndü.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"Yeni evinize hoşgeldiniz!!" Cici babası büyük bir neşeyle evlerini gösterdi. Ev çok güzel dekore edilmişti. Donghyuck inceleyecek halde olmadığı için malum soruyu sordu. "ben hangi odada kalacağım?" büyük adam gülümseyerek cevap verdi.

"daha odaları ayarlayamadık bugünlük Mark'ın odasında beraber kalın.  Mark bunu sorun etmez değil mi Mark?"

Mark gözlerini devirdi. "evet baba sorun etmem" dedi donghyuck'a dik dik bakarken.

büyük adam tekrar gülümsedi.

" iyi o zaman bayan song senin bavulunu alsın."

donghyuck elleriyle durdurdu. "hayır bayan song yorgun görünüyorsunuz sizi birde merdivenlerle yormak istemiyorum ben hallederim" dedi ve bavulunu kadının elinden aldı. ve ters ters Mark'a baktı. Mark donghyuck'un bakışlarını anladı ve önden yürümeye başladı. Donghyuck'ta bavuluyla beraber zorda olsa merdivenlerden çıkıyordu. Mark esmer çocuğun çok yavaş olduğunu görünce gözdevirip esmer çocuğun elindeki bavulu aldı.

"hey ben kendim getirebilirim ver bavulu çabuk."

"eğer seni beklersek sabah olur şimdi mızmızlanma ve düş önüme."

donghyuck gözlerini devirerek merdivenlerden çıktı ve diğerini bekledi.

...

kısaydı farkındayım...