Kabanata 11

126 6 0
                                    

Kabanata 11

Agad akong ginapangan ng kaba at takot sa dibdib habang nakatingin sa taong nasa harap ko. What now?

"Yukari." Deyan called seriously. I pouted and looked away. He's just to intimidating!

"Alright, I'm sorry." I sighed defeatedly. "I know I was at fault. Inaamin ko naman, I'm sorry."

"Kay Chloe ka dapat mag-sorry, hindi naman ako ang tinarayan mo kanina." aniya. Napalabi ako at nainis ng kaunti sa kanya.

Kaunti lang.

"Kailangan pa ba 'yon?" I asked and avoided his gaze. His eyes were screaming seriousness. I wonder if he's angry because I made his crush cry?

"Natural. Nasaktan yung tao, Yukari. Nakita mo naman kanina na umiyak...konsensya mo na iyon hihingi ka ng tawad o hindi." masungit na aniya.

This is the Deyan I know. He never tolerated my wrong doings.

Not just because I was guilty, I also wanted to apologize to Chloe for being rude. Even I can't understand myself why I acted bitch when she's around.

I just don't like her for Deyan. That's all. Tss.

But who am I kidding? The next day, I found myself at STEM Building, finding Chloe's classroom. Tutal ay break naman, mahaba pa ang oras ko.

I knew from Deyan that Chloe is from STEM-B. Hindi na mahirap hanapin ang room nito dahil nakapaskil na sa pinto kung anong section ang bawat silid.

"Uy pre, may ABM student!"

"Bobo, humanista ata 'yan."

"Ikaw ang bobo. Yung kaibigan nyan ang humanista, e."

Nagliwanag ang mukha ko nang makita ang room ng STEM-B. There were STEM students who's staring and whispering something about me, medyo naiilang na rin ako.

"Hello! Sino ang hanap?" the guy infront asked when I quickly took a glance inside their room.

"Uhm, nandyan po si Chloe?" I asked shyly. Hindi ko naman alam ang apelyido non! Baka naman nagiisa lang syang Chloe dito.

"Vice Pres! May naghahanap sa'yo." someone from the back shouted. Nakita ko pang umiinom si Chloe ng tubig sa kanyang tumbler. Nasa may tabi sya ng water dispenser sa may likod. Nang dumapo ang mata mya sa akin ay naibuga nya ang iniinom na tubig.

"Ano ba 'yan, ang dugyot!" inis na sabi ng nabugahan nya ata. Ngingiti ngiti si Chloe habang nagmamadaling lumalapit sa akin.

Dumagundong ang dibdib ko sa kaba. How should I apologize?

"Yuki... Yukari! Bakit ka naparito?" malaki ang ngiti nya sa akin. She was acting like nothing happened yesterday. Like I didn't do something stupid. Samantalang ako, kinakain ng konsensya sa inasal kahapon.

"Uh..." kinurot ko ang daliri dahil sa hiyang nararamdaman. "I just wanted to apologize for...my childish acts towards you yesterday."

Nanlaki ang mata nya at sunod sunod abg ginawang pag-iling. "Ano ka ba! Ayos lang iyon! Naiintindihan naman kita. Dapat nga ako ang humingi ng pasensya dahil sa ginawa ko, hindi ka naging komportable."

Umawang ang bibig ko at hindi sya makapaniwalang tiningnan. I didn't expect she'd accept my apologies! At ngayon, sya naman ang humihingi ng pasensya sa'kin.

The moment she showed me her genuine smile, I already knew why Deyan likes her.

No wonder.

Nang mag-lunch ay payapa akong kumakain sa cafeteria. Naputol lang ang momentum ko nang matapunan ako ng tubig sa palda.

Worth of Loving You (A Phase Of; Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon