Kabanata 3

174 10 0
                                    

Kabanata 3

Saturday came and I was relieved that I managed to survive the first week of my classes. There's a long journey ahead of you, Yuki. Keep fighting!

Kinuha ko ang cellphone sa side table at humiga muli. Nakita kong may one unread message ako doon.

Deyan:

Wala ako kila tita, wag ka na magalit.

Napakunot ang noo ko. Anong trip nito?

Ako:

Tinanong ko ba?

Deyan:

Oh, tingnan mo, nagagalit ka na naman.

Kumunot ang noo ko at mahinang napatawa. Kahit kailan talaga ang lakas ng trip nito.

Ako:

wru

After minutes of waiting, I didn't received a reply from him. Napabuntong hininga ako. Baka busy na.

Tumayo na ako at nag-ayos ng higaan. Nang makababa ay naabutan kong naguumagahan na sila Daddy, Mommy at Ate Yvette. Napayuko ako habang naglalakad palapit.

Hindi manlang ako inantay.

"Oh, buti naman at naisipan mo pang bumaba, Yukari. Akala ko ay alas onse ka pa makakababa." Dad said with his usual strict voice. Nanlamig ako at ginapang ng kaba.

"I'm sorry po." sambit ko at umupo na.

May tinapos pa kasi aking PowerPoint kagabi at kailangan agad i-send iyon sa subject teacher namin. May deduction kung late magpapasa, sayang naman ang points kung next week pa ako. Major subject pa naman iyon.

"How's your first week, Yukari Fleur?" natahimik ako nang banggitin ni Mommy ang second name ko. Seryoso na sya kapag ganoon.

"Fine naman po, 'My. Since it's our first week, wala pa naman pong masyadong ginagawa." I was very careful with my words because I was scared that one wrong word might provoke Mom.

"You should do your best in your acads just like your Ate Yvette. Consistent honor student since elementary and graduated as a Valedictorian way back."

Ah sht, here we go again.

Ate Yvette looked at me with her concern look but I immediately looked away. I don't want her to see me like this. I don't want her to see that I'm hurting because it's completely not her fault. She'd blame herself just like what she always do.

It's always been like this. Everytime na mapupunta ang usapan sa pagaaral ko ay palagi akong napagkukumpara kay Ate Yvette. I felt nothing but pressure.

"Opo." was all I could answer before I start eating.

The truth is... I'm not a perfect daughter. I'm not like Ate Yvette who's good at academics, who can excel easily. I hated myself for being an average girl. I hated myself because they kept on comparing me to my sister. I hated the fact that they're disappointed in me.

Sina sarili ko itong lahat. Miske si Deyan ay hindi alam ang saloobin ko tungkol sa aking pamilya, wala syang alam sa nangyayari. Alam kong may sarili syang problema at ayaw kong makadagdag pa doon.

Sapat na 'yung nananatili sya sa akin at bilang kaibigan, mayroon akong masasandalan.

"Don't disobey us, Yukari. You'll not like what will happen." Dad said and I suddenly felt scared. Why? Why am I feeling this? Am I scared of my own father?

I'll not disobey them! That's the last thing I'd do!

Nang matapos ang agahan ay napahinga ako ng maluwag. Kanina pa nangingilid ang luha ko sa hapag ngunit ayaw kong umiyak sa harap nila. Never.

Worth of Loving You (A Phase Of; Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon