[TAMAMLANDI]
Bundan sonra bindiğiniz minibüsün numarasını kontrol etmek isteyebilirsiniz..
Oysa zavallı çocuk sadece sinemaya gitmek istiyordu.Neden,birden kendisini geçmişte bulmuştu ki?
1978 numaralı minibüse binmeyen kalmasın!
Geçmişe olan uzu...
Kendisi ile oynamadığı için şikayet eden, sonunda anne ile babasından azar yemesini sağlayan ve pis pis gülerek odasına giden kardeşine baktı.
Bunalmıştı artık,bıkmıştı.
Mavi saçlarını çekiştirmeyi bırakarak yatağından kalktı.Yerde duran mavi ayıcık süsü ve rozetlerle dolu siyah çantasındaki bütün kitapları masanın üzerine boşalttıktan sonra dolabından bir kaç kıyafet,mavi eskiz defterini,kalemlerini,telefonunun şarjını,cüzdanını ve kulaklığını alarak dolu gözlerinin el verdiği kadarıyla çantasına tepti.
Hayır canım!Evden kaçmıyordu.Herkes uyanıkken evden mi kaçınılırdı?Sadece bir iki saatliğine dışarıda kalıcaktı o kadar.
E,niye o zaman kıyafet almıştı ki yanına?Şu an üzerinde olan sinir ve üzüntü ile fark etmemişti bile.
Çantasını sırtına takarak odasından çıktı.Annesinin "NEREYE GİDİYORSUN!?"Diye çemkirmesi ile "Proje ödevi verdi hoca,yarına istiyor.Grup yapmış bir de,arkadaşıma gidiyorum."Diye gevelerken mavi,beyaz ayakkabılarının bağcını bağlayarak babasının bir anda değişen ruh hali ile "Bırakayım ben seni."Demesini umursamadan evden çıktı.
İkinci katta oturdukları için asansör kullanmadan-Ki zaten asansör korkusu vardı- Merdivenlerden uçar adımlarla indi.Apartmandan çıktığında atıştıran yağmurla gülümsedi.
Gökyüzü onun yerine ağlıyordu.
Gürültülü bir şekilde burnunu çektikten sonra hızlı sayılabilecek adımlarla otobüs durağına ilerledi,bir yandan 'Üniversite kazanıyım def olup gideceğim bla bla.' Tarzındaki anlık sinirle söylenen cümleleri düşünüyor,iyice sinirlenip ağlama noktasına geliyordu.
Biraz aptaldı ama hangimiz değildik ki?
Durağa geldiğinde banka oturarak ayakların öne uzattı ve beyaz gömleğinin yakalarını düzeltti.Biraz olsun uzaklaşmak istiyordu. Sınavlar,gelecek kaygısı yetmiyormuş gibi üstünde ailesinin baskısı da vardı.
Sıkıntıyla oflarken,tam hız gelen minibüsü fark etti.Bütün gün burada oturacağı için sorun yoktu ki önünde gürültüyle duran minibüs ile yerinde sıçradı.Elini hızla atan kalbine götürürken derin bir nefes verdi.
Arabayı öyle bir durdurmuştu ki şöför, yola biri veya bir şey fırlamışta son anda durmuş gibiydi.
Minibüsün kapıları açıldığında beyaz bıyıklı,kırmızı kalp desenleri olan pembe bir kravat takmış,hafif kilolu,gülümseyen şoför ile göz göze geldiler.
"Ş-şey ben binmeyeceğim."Dedi mavi saçlı çocuk zoraki bir gülümseme ile.Adam sahte bir şaşkınlık ile "Binmezsen seni götüremem ki!"Dedi."Nereye?"
Kaçıracak mıydı?Organ mafyası mıydı?Neydi,kimdi bu garip adam?
"Zamani gençleri!Elbette seni mutlu edecek yere."Diyerek güldü adam."Yok teşekkürler."Çocuk cebindeki telefonu çıkartarak mesajlara girdi.Amacı adamla ilgilenmiyormuş gibi yaparak gitmesini sağlamaktı ama gördüğü mesajla ayağa kalktı ve beklentiyle gülümseyen şoförle, göz göze geldiler tekrardan.
Başını uzatarak minibüsün numarasına baktı.
1978.
"Şey *** sinema salonuna gidiyor musunuz?"Diye sordu çekingence.Tükürdüğünü yalıyordu resmen!Adam gülerek "Gideceğin veyahut gidemeyeceğin her yere gidebilirim."Dedi.Zavallı çocuk biraz gerilsede sevdiği filmi kaçırmak veya arkadaşlarını,daha doğrusu tanıdıkları bekletmek istemiyordu.
Telefonu cebine koydu ve basamaklarından çıkarak minibüse bindi."Ne kadar vereceğim?"
"Ücretsiz.Bugün otobüs ve minübüsler ücretsiz."Diyerek kapıları kapattı adam.Çocuk gerginlikle yutkunurken tekli koltuklardan birine oturdu ve şoför gülümseyerek arabayı çalıştırdı.
Bilmiyordu ki zavallı çocuk,geçmişe olan uzun yolculuğunun başlamak üzere olduğunu!
•
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Öncelikle..Çoğu olayı,kişiyi kurgulayacağım.Gerçekte yaşanmış olaylar aralarda geçecek ama siyasi olaylara,dünyayı kurtarma olaylarına girmeyecek karakter(ler).
Geçmişe gitmeli kurguları okudum ama nedense hep eksik hissettim..Hayır,anlatım veya karakterler açısından değil.Keşke karakter gelecekten geldiğini biraz daha belli etse,keşke şunu söylese-yapsa gibi düşüncelerim oluyordu.
Geçmiş olayları,durumları,eşyaları,kıyafetleri elimden geldiğince araştıracağım.En doğru şekilde anlatıp,size aktarmaya çalışacağım.
Her zaman yazmak istediğim bir kurguydu ama yanlış bir şey yazmaktan veya yanlış anlatmaktan korktuğum,çekindiğim için boşver diyerek erteliyordum. İnşallah sıçıp sıvamam.
Herkes:Yazar..Yeni kurgu yazmayı bırak artık.Eskilere bölüm at. Bne:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
