[TAMAMLANDI]
Bundan sonra bindiğiniz minibüsün numarasını kontrol etmek isteyebilirsiniz..
Oysa zavallı çocuk sadece sinemaya gitmek istiyordu.Neden,birden kendisini geçmişte bulmuştu ki?
1978 numaralı minibüse binmeyen kalmasın!
Geçmişe olan uzu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍩
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Adil sıçrayarak gözlerini açtığında bir süre tavana bakarak soluklanmıştı. Gördüğü kâbusun etkisini üzerinden yatarak atamayacağını anladığında kolunda yatan mavişi uyandırmamaya çalışarak dikkatli bir şekilde yataktan kalkmış ve balkona çıkmıştı.
Hafif serin olan hava yüzüne vururken derin bir nefes alarak uzun saçlarını geriye tarayıp topladı. Çağlar, saçlarını salık görmeyi seviyordu ama o toplamaya alışık olduğu için garip geliyordu.
Boş sokağa bakarken iç çekti. Birkaç haftalık süren esareti sonunda Çağlar'a kavuşunca bütün o kötü etki geçer sanıyordu ama rüyaları, bazen uzaklara dalıp gitmesi bile etkilerden o kadar kolay kurtulamayacağını gösterir nitelikteydi.
Balkon demirliklerine tutunarak etrafa bakındı ardından içeriye girerek sanat odasına girdi. Önce ne yapacağını biraz düşündü..Heykel mi yapsaydı yoksa resim mi çizseydi?Keman da çalabilirdi ama Çağlar uyuyordu malum. Şu an içindeki kargaşayı en iyi resimle anlatabileceğine kadar verdikten sonra malzemeleri çıkardı.
Koroya katılıp keman çaldığı zaman aklında beliren ve nezarethanenin griliğinde gözlerini her kapattığında gördüğü, özgürlüğün tanımı olan mavilerin verdiği ilhamla fırçasını mavi boyaya bandırdı...