The Possessive Mafia Babies (Unedited)

Chapter 70 (Mother and Son)

THIRD PERSON POV

Mystie is on her way to their home, she's playing a music while driving, she wants to enjoy the moment but her heart seems into racing, her heart beat wildly and she does know why she's being like that. She tried to breath to calm her nerves down but its no use. Gusto niyang balewalain nalang ang nararamdaman pero tila ba nangangamba siya sa hindi maipaliwanag na dahilan.

Iginala niya ang tingin kung saan pwede siyang mag-parking para kalmahin ang sarili ng makuha ang pansin niya ng Jollibee signage, a smile formed in her lips, it reminds her her sons. Pumila siya sa may parte ng drive thru dahil gusto niyang itreat ang mga anak sa paborito, kadalasan kasi ay pinagbabawalan niya ang mga itong kumain ng none healthy foods lalong lalo na ang junk foods, pero she wants to take consideration at that very moment.

Nakangiti siyang naghihintay, pati ang kaba kanina ay naisawalang bahala na. she was ticking her fingers on the drivewheel when her phone rang.

Ng makita niya ang tumatawag ay nangunot ang noo niya, its very unusual na tatawag ito sa ganoong oras dahil alam naman niya kung gaano ka-busy ito sa trabaho. He answered the phone absentmindedly thinking what could be the reason.

"Yes, Hello Klein?" she answered habang tutok ang mata sa sasakyang nasa harapan niya.

"Ahm Mystie? Can you come here at my office, I just want to talk to you about something, also your sons here, hindi ko sila maihatid dahil sobrang busy ko kung hindi ka naman masyadong busy, okay lang ba na sunduin mo nalang sila dito? Si Cayen kasi ay hindi pa dumarating at hindi ko alam kung saan nagpunta?" he simply said.

Okay lang sana pero parang may iba, may iba sa tono ni Klein, hindi ko ma-i-point out kung ano pero parang may something na hindi gusto ni Mystie.

"Ah okay lang Klein. Pasensya na kung inaabala ka nanaman ng mga anak ko ha? Hayaan mo pagsasabihan ko sila sa susunod." Anito sa kausap.

"Naah it's fine, actually, I should be the one saying sorry. Its my obligation as their tito pero I have lots of things on my table kasi." Tila ba nahihiya nitong sabi.

"Naah, it's okay. By the way, I'm on my way."

"Ah okay. See you then. Bye." Bakas ang tila tuwa sa boses nito at iyon ang hindi masyadong maintindihan ni Mystie.

So, after the call, to confirm something ay hindi na itinuloy pa ni Mystie ang pagbili ng snacks sana ng mga bata bagkus ay diniretsu na niya ang malawak at punong puno ng sasakyan na kalsada.

She was not in a rush pero feeling niya ay kailangan niyang magmadali, ang kaninang kaba na nararamdaman ay himalang bumalik at tila ba dumoble pa ang epekto. She's getting nervous without knowing any reason. Mas binilisan niya pa ang takbo ng sasakyan at sa sobrang focus ng tingin niya sa mga nadadaanang sasakyan ay halos mapatalon siya sa pagkakaupo ng margining ang ringtone ng phone.

Sandali niyang pinasadahan ito ng tingin at new number ang tumatawag, hindi niya ito binigyang pansin, sandaling natapos ang tunog ng ringtone at ilang Segundo lang ang lumipas ay tumunog ulit ito, ng makitang kaparehong number ang tumatawag saka siya nagdesisyon sagutin ito.

"Hello?" aniyang wala sa kausap ang atensyon.

"Hello Mystie? Where are you?" anitong tila nagmamadali.

The voice sounds familiar but Mystie can't pinpoint who is the caller.

"Excuse me, I am in a rush mister and I don't even know you, why the hell would I tell you where I am fucker." Aniya sa lalaking kausap.

She doesn't mean to be that rude but she's in a rush. He don't have time for some prank or whatsoever.

"It's Cyver. Ang pinakagwapo at matalino sa balat ng lupa." Mapaglarong sagot nito, rinig pa niya ang mayabang na hagikgik nito.