"မောင် ဒီနေ့စောစောပြန်လာမှာမလား။သမီးလေးကသူ့ဒယ်ဒီကို ပုံပြောပြခိုင်းချင်လို့တဲ့"
"အင်း"
"တကယ်နော်"
"Seok ၂ခါမပြောချင်ဘူးကွာ သွားပြီ"
ဒီတစ်ခေါက်လဲမေ့နေမှာဆိုးလို့ ထပ်ပြောရတာပါမောင်။ အမြဲတမ်းဒီလိုပြောပြီး မေ့နေကြမဟုလား။သမီးကိုလဲအားနာလှပြီ။မောင့်ရဲ့ပျက်နေတဲ့ခြေလှမ်းတွေကို သမီးလေးသိမှာဆိုးလို့သာ ငြိမ်နေရတာပါ။
"ပါးပါး"
"အမယ်လေး ပါးပါးရဲ့မင်းသမီးလေးနိုးလာပြီလား လာမနက်စာစားမယ်"
"ဟုတ်ပါးပါး"
"သမီး ဒီနေ့သမီးဒယ်ဒီက သမီးကိုပုံပြောပြဖို့စောစောပြန်လာခဲ့မယ်တဲ့"
သမီးကဘာမှမပြောဘဲငြိမ်ငြိမ်လေး မနက်စာစားနေရှာသည်။8နှစ်အရွယ်သမီးသည် တခြားကလေးတွေနဲ့မတူ အရမ်းအနေအေးသည်။အရမ်းလဲလျှို့၀ှက်သည်။ဖအေဖြစ်တဲ့ကျွန်တော့်ကိုတောင် မည်သည့်အရာမှတိုင်ပင်ဖူးခဲ့သည်မရှိ။တစ်ခုခုဆိုရိပ်မိလွယ်သည်။အင်းလေ အဲ့တာမောင်နဲ့တူတာ။ဒီအဖေနဲ့ဒီသမီးဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။
"ဒယ်ဒီက ဘယ်တုံးကကတိတည်ဖူးလို့လဲ ပါးပါး"
စားနေတုံးရုတ်တရက်လှမ်းပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် အတွေးတွေရပ်ပြီး ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"သမီး..."
"ပါးပါး ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ် လိုက်ပို့တော့"
"အေး အေးပါ"
သမီးပြောတာလဲမှားမှမမှားတာ။ကိုယ်တွေအိမ်ထောင်သက်9နှစ်လုံးလုံး သမီးဖြစ်သူကို တစ်ခါလေးတောင်ဂရုမစိုက်ပေးခဲ့ပါ။တစ်ရက်ပဲ မွေးမွေးပြီးချင်းတစ်ရက်ပဲ ပျော်နေတာတွေ့ဖူးတယ်။
သမီးကိုကျောင်းပို့ပြီး ပြန်လာရင်း သမီးရှေ့မှာထိန်းထားခဲ့သမျှ မျက်ရည်တွေလွှတ်ချလိုက်တော့သည်။တစ်ခွန်းထဲပါ။သမီးပြောခဲ့တာ တကယ်တစ်ခွန်းထဲပါပဲ။အဲ့တစ်ခွန်းထဲက ရင်ကိုဆွဲစုတ်သွားသလိုပဲ။
"ဒယ်ဒီကဘယ်တုံးကကတိတည်ဖူးလို့လဲတဲ့"
× × × × × × × ×
"အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှုကိစ္စတွေလုပ်ရင်း ဧည့်ခန်းထဲက မင်္ဂလာဆောင်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံကြီးကိုကြည့်ပြီးပြုံးမိသည်။
YOU ARE READING
Honey on the blade(complete)
Fanfictionမောင့်ကိုချစ်ရတာလဲလေ ဓားသွားပေါ်ကပျားရည်ကိုလျက်ရသလိုပါပဲလားမောင်ရယ်
