The Beginning of After(Ang simula ng pagkatapos)

TBOA .4

Ang musikerong manganganta

"Hindi parin ba kayo maguusap? Parang kailan lang, nagsasagutan pa kayong dalawa. Hay, nako, Kuya! Diyan naguumpisa yung stranger into a new lovers. Match pa naman kayo." ngiting saad ni Chanon at pinagdikit yung dalawang hintuturo.

Kinusot-kusot ni Chanon ang mata niya nang makita kaming may long gap distance sa isa't-isa. Nakakayamot naman kasi na para akong katulong dito kung utusan niya na magpunta sa open field na yon.

"I'm the one who wants to open up a conversation first but your Kuya doesn't want even a small talk. Ewan.., biglang nagagalit yung Kuya mo sa maliit na bagay..."

"Wow! Incredible guitar! Whose this guitar? May I borrow this guitar?"

"Opps! That is mine... bakit ka ba nangingialam ng gamit ng hindi iyo?"

Agad kong kinuha yung gitara na hawak niya.

"Kaya nga nagtanong ako hindi ba? I want to ensure if I can use your things. I asked permission first. Init naman ng ulo nito, wala pa nga akong ginagawa sa'yo."

"Alam mo, para hindi ako magalit sayo? Ayusin mo mga ginagawa mo. Sa tingin mo ba, tamang nagpapakita ng abs sa ibang tao? You making me insult! Hindi nakakaakit yung abs mo, ha!?"

"No and never, you can't borrow such my things. I would never do that to anyone, lalo na sa'yo!"

Matapos ang mahabang pagtatalo ay tinuro ko siya ng malakas sa dibdib. Kahapon pa siya ganyan, ano yon? Araw-araw ako magpapakumbaba para lang sa mapride niyang ugali? No way! Should we normalize this thing na nagagalit tayo sa strangers. Hindi naman kami gaanong close sa isa't-isa.

"Okay. Fine! I will sing without using any instrument. Akala mo kawalan ka, then, I can do find my own ways." padabog niyang kinuha mga gamit niya sabay panhik sa itaas.

"Hoy! Wala kang space sa lugar na iyan. Doon ka sa guest room o hindi kaya sa sala ka mahiga. Bisita ka lang namin dito and you have no rights para gawin ang mga gusto mo."

"Fine. Okay? I will go back to couch. Happy? Sana hindi ka umatras sa deals natin na maghahanap ka ng condo unit para sana sa tutuluyan ko. Understood?"

Bumaba ulit siya at narinig ko ang huling buntong hininga niya ng dahil sa frustration. Tama naman kasi ang ginawa ko eh! Tama lang na sungitan ko siya, hindi naman namin kaclose si Felix para iwelcome siya sa apartment na 'to.

Kahit masyado silang magkadikit ng kapatid ko pero hindi ibig sabihin noon ay magiging kaclose ko narin siya. Hindi ako kasing rupok ng kahoy na inaanay 'no!

"Kuya, why are you so mean to Kuya Felix? Tinutulungan niya ako sa paglalaro ng basketball o kaya football tapos 'pag may extrang time siya, nagpapatulong ako sa kanya maglaro ng gitara."

"Bakit ba dinidiktahan mo ako sa mga dapat kong gawin, ha, Chanon? I can make my own decision. Tsaka kung palagi man kaming nagaaway nung Felix na yon, labas kana sa usaping yon. Masamang nakikisawsaw sa usapan ng mga matatanda."

Hindi tayo pwede
Pinagtagpo pero 'di tinadhana
Hindi na posible
Ang mga puso'y huwag nating pahirapan

Suko na sa laban
Hindi tayo pwede

Kay bigat na ng damdamin
Bakit 'di pa natin aminin
Dahil sa una pa lamang
Alam nating wala tayong laban

Nang matapos akong magbihis ng pambahay ay nakita ko siyang kumakanta kasabay ng karaoke sa T.V.

Hindi ko siya pinayagang gamitin ang pinaglumaan kong gitara kaya diyan nalang siya kumakanta.