✨သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္✨
"ဆယ္ဟြန္း မင္းေရခ်ိဳးတာၾကာေနျပီထြက္ခဲ႔ေတာ့"
ဆယ္ဟြန္းဘာမွျပန္မေျဖဘဲေရခ်ိဳးကန္ေဘာင္ေပၚငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနလိုက္သည္။
ေအာက္ပိုင္းသာအေမႊးပြတဘက္ပတ္ထားသည့္ပံုစံနဲ႔ဦးခ်န္းေရွ႕ထြက္ရမွာ ဆယ္ဟြန္းနည္းနည္းေတာ့ရွက္မိသည္။ ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းမဟုတ္ေပမဲ႔။
အခုက်ဟြန္းကလူပ်ိဳေပါက္ေလးတစ္ေယာက္ေလ
ဘယ္လိုမွဦးခ်န္းေရွ႕ကိုထြက္သြားဖို႔ဆိုတာအဆင္မေျပနိုင္။
ေနာက္ျပီးဆယ္ဟြန္းသေဘာက်မိေနတဲ့ေယာက်ာ္းမဟုတ္လား။
"ဆယ္ဟြန္း……အိုဆယ္ဟြန္း
ငါေခၚတာမၾကားလို႔လား"
"ဗ်ာ မဟုတ္ပါဘူးဦးခ်န္း
ဟြန္းေရခ်ိဳးတာမျပီးေသးလို႔ပါ"
"ေတာ္ျပီ မျပီးလဲထြက္ခဲ႔ေတာ့"
ဘယ္လိုလူၾကီးလဲမျပီးေသးဘဲထြက္လာခိုင္းေနတာ။
ဆယ္ဟြန္းလဲမ်က္ႏွာေလးစူပုတ္ထားလိုက္မိသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုမဝံ႔မရဲေလးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
ခပ္တင္းတင္းၾကည့္ေနသည့္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
ဟြန္းကဦးခ်န္းကိုျပဴးျပဴးေလးၾကည့္ေနမိတုန္းမွာ
ဦးခ်န္းကတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ျပီး ဟြန္းလက္ကိုလွမ္းဆြဲသည္။
ဦးခ်န္းဆြဲလိုက္တဲ့အရွိန္နဲ႔ၾကမ္းျပင္ကဆပ္ျပာရည္ေတြေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းထိန္းမနိုင္သိမ္းမနိုင္ဗိုင္းခနဲလဲက်သြားသည္။
ခ်န္းေယာလ္လက္ထဲကေန ဆယ္ဟြန္းလက္
လြတ္ထြက္သြားျပီဆိုတဲ႔ခံစားခ်က္ေၾကာင့္
ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းဝတြင္ ေျခဆစ္ေလးကိုႏွိပ္နယ္ေနသည့္ငိုမဲ႔မဲ႔မ်က္ႏွာေပးတဲ႔ေကာင္ေလး။
ခ်န္းေယာလ္ စိုးရိမ္သြားကာႏွိပ္နယ္ေနသည့္
ဆယ္ဟြန္းလက္ကိုဖယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေျခဆစ္ကနီရဲေနျပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုဖုတက္လာသည္။
"ဆယ္ဟြန္း အရမ္းနာေနလားထၾကည့္စမ္း"
"ဟင့္အင္း ဟြန္း မထနိုင္ဘူးဦးခ်န္း အရမ္းနာတယ္"
"မင္းကေလလုပ္လိုက္ရင္"
"ဟြန္းလုပ္တာမွမဟုတ္တာဦးခ်န္းက ဟြန္းကိုဆြဲေခၚတာေလ"
YOU ARE READING
သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္/သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်(Completed)
Fan fikcia✨ဦးခ်န္းကိုခ်စ္တယ္✨ဦးချန်းကိုချစ်တယ်✨(4.2.2021)
