*သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္*
"…အင့္……ဦးခ်န္း
ဦးခ်န္းေရာဟင္"
ဟြန္းေလးသတိရလာတဲ႔အခ်ိန္မွာႏႈတ္ဖ်ားကထြက္လာသည့္နာမည္ကဦးခ်န္းတဲ႔ေလ……
"ဟြန္းေလး……သတိရလာျပီလား"
"ဟင့္ ေဒၚၾကီး ဦးခ်န္းေရာဟင္…
ဟြန္းကေရာဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ အိမ္ျပန္ရမယ္ေလ
ဦးခ်န္းကဆူလိမ့္မယ္"
"ဟြန္းေလး ဘာမွမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား"
"မွတ္မိတယ္ ဟြန္းေစ်းထဲမွာကားတိုက္ခံလိုက္ရတယ္
ဦးခ်န္းသိရင္ ဟြန္းကိုရိုက္ေတာ့မယ္ေဒၚၾကီး ဟြန္းကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါေနာ္"
"ခဏေနျပန္ၾကမယ္ေနာ္
ေဒၚၾကီးတို႔ကအခုေဆးရံုမွာရွိေသးတာ ေဒၚၾကီးဆရာဝန္ကိုျပန္လို႔ရျပီလားသြားေမးလိုက္မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ျမန္ျမန္ျပန္ရေအာင္ေနာ္ေဒၚၾကီး
အိမ္မွာဦးခ်န္းအရင္ေရာက္ေနရင္ဒုကၡ"
"ေအးပါ ဟြန္းေလးခဏေစာင့္အံုးေနာ္"
"ဟုတ္"
ေဒၚၾကီးကဆယ္ဟြန္းကိုထားခဲ႔ျပီးအျပင္ထြက္သြားသည္။
ဆယ္ဟြန္းစိတ္ထဲမွာေတာ့ဦးခ်န္းဆူမွာကိုသာေၾကာက္ေနသည္။
မေန႔တေန႔အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုဆယ္ဟြန္းဘာမွမမွတ္မိေတာ့။
သို႔ေပမဲ႔စိတ္ထဲမွာအိပ္မက္လိုေတာ့ထင္ေနမိသည္။
ဆယ္ဟြန္းနဲ႔ဦးခ်န္းေဝးကြာသြားသလို……
တစ္ေယာက္ထဲအထီးက်န္ေနသလိုခံစားေနရသည္။
ေဒၚၾကီးနဲ႔ဆယ္ဟြန္းကို အိမ္ကကားလာေခၚသည္
အိမ္ေရာက္တာနဲ႔အေပၚထပ္ကဦးခ်န္းအခန္းကိုေျပးလာခဲ႔သည္
ဦးခ်န္းအခန္းတံခါးကိုေျပးဖြင့္ရင္း……
"ဦးခ်န္း……ဟင္…ဦးခ်န္းအိမ္မွာမေရာက္ေသးဘူးပဲ"
"ဟြန္းေလး လာဟိုဘက္က ဟြန္းေလးအခန္းကိုသြားရေအာင္"
"ေဒၚၾကီး ဦးခ်န္းအိမ္ျပန္မလာဘူးထင္တယ္
တရုတ္သြားတာလားမသိဘူးေနာ္"
ေဒၚၾကီးကဆယ္ဟြန္းကိုအရင္ကေနတဲ႔အခန္းစီေခၚခဲ႔သည္။
"ဟြန္းေလးေနေကာင္းသြားျပီလား"
STAI LEGGENDO
သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္/သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်(Completed)
Fanfiction✨ဦးခ်န္းကိုခ်စ္တယ္✨ဦးချန်းကိုချစ်တယ်✨(4.2.2021)
