*သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္*
ခ်န္းေယာလ္ အိပ္ယာထေတာ့စံအိမ္ကိုတစ္ပတ္ ပတ္ေျပးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္အဝတ္စားလဲကာမနက္စာစားသည္။
ခ်န္းေယာလ္မနက္စာစားျပီးခ်ိန္ထိဆယ္ဟြန္း မနိုးေသး။
ဧည့္ခန္းနံရံကျမွားနဲ႔ျပင္စတိုတစ္လက္ကိုယူျပီးျမင္းေစာင္းဘက္ဆင္းလာခဲ႔လိုက္သည္။
စံအိမ္ရဲ႕ႏွစ္မိုင္အကြာေလာက္တြင္ေတာင္ကုန္းတစ္ခုရွိသည္။
ထိုေတာင္ေျခတြင္သားေကာင္မ်ားလာေလ့ရွိသည္။
ခ်န္းေယာလ္အပန္းေျဖစံအိမ္ကိုလာတိုင္းေတာင္ေျခသို႔သြားကာ
သားေကာင္ပစ္ထြက္ေလ့ရွိသည္။
"ဦးေလးကင္ က်ေနာ္ျမင္းယူသြားမယ္အစာေက်ြးထားလား"
"ေက်ြးထားပါတယ္သခင္ေလး
သားေကာင္လိုက္ထြက္ေတာ့မလို႔လားသခင္ေလး"
"ဟုတ္တယ္"
"တစ္ေယာက္ထဲသြားမွာလား
က်ေနာ္လိုက္ခဲ႔ေပးမယ္ေလ"
"ေနပါေစဦးေလးကင္ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲသြားေနၾကပဲကိစၥမရွိပါဘူး"
"ဟိုတေလာကက်ားတစ္ေကာင္ေတာင္ေျခကိုေရာက္လာတယ္လို႔ေျပာၾကေသးတယ္သခင္ေလး ဂရုစိုက္ျပီးသြားအံုး"
"က်ားကိုၾကိဳးခ်ည္ထားတာမွမဟုတ္တာဦးေလးကင္ရာ
တစ္ေနရာထဲမွာအျမဲမရွိနိုင္ပါဘူး"
ဦးေလးကင္ကခ်န္းေယာလ္စီးေနက်ျမင္းကိုေစာင္းတဲအျပင္ဆြဲလာေပးသည္။
ျမင္းႏွီးကုန္းေသခ်ာတင္ေပးသည္
ခ်န္းေယာလ္ ျမင္းေပၚသို႔လႊားခနဲခုန္တက္လိုက္သည္။
"ဦးခ်န္း……ဦးခ်န္း……ခဏ ေနပါအံုး"
စံအိမ္ကေနကုန္းေစာင္းအတိုင္းတေက်ာ္ေက်ာ္ေအာ္ကာေျပးဆင္းလာသည့္ဆယ္ဟြန္း။ ေျပးလာေနပံုကေမွာက္ယက္လဲခ်င္စရာ။
ခ်န္းေယာလ္အနားေရာက္လာေတာ့………
"ေဟာဟဲ……ဟူး ေဟာဟဲ…ဦးခ်န္းဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ဘယ္သြားသြားေပါ့
သြားမင္းအိမ္ထဲျပန္ေတာ့ငါမအားဘူး"
"ဟြန္းလဲဦးခ်န္းနဲ႔လိုက္ခ်င္တယ္"
"လိုက္လို႔မရဘူး"
"မရဘူး ဟြန္းလိုက္ခ်င္တယ္"
"ဒါဆိုမင္းျမင္းစီးတက္လားေျပာ"အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ရြဲ႕ေမးလိုက္တာျဖစ္သည္
YOU ARE READING
သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္/သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်(Completed)
Fanfiction✨ဦးခ်န္းကိုခ်စ္တယ္✨ဦးချန်းကိုချစ်တယ်✨(4.2.2021)
