*သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္*
ဆယ္ဟြန္း ေဆးရံုမွာတစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ေနလိုက္ရသည္။
ထိုတစ္ပတ္လံုးဦးခ်န္းအရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရ။
ဒဏ္ရာေတြကနာက်င္မႈမရွိေတာ့ေပမဲ႔အညိဳအမဲေလးေတြကေတာ့ရွိေနေသးသည္။
အကိုထယ္မန္က ေဆးရံုေရွ႕မွာကားနဲ႔အဆင္သင့္ေစာင့္ေနေပးသည္
ေဆးရံုစရိတ္အားလံုးဦးခ်န္းရွင္ေပးျပီးမွန္းေဒၚၾကီးစီကသိရသည္
ေဆးရံုတက္ေနတဲ႔တစ္ပတ္လံုး ဆယ္ဟြန္းစားတဲ႔အစားအစာကအစဦးခ်န္းစီစဥ္ေပးတာတဲ႔ေလ။ ဒီေန႔ေဆးရံုကဆင္းတာေတာင္
ဝတ္ရမဲ႔အဝတ္စားကိုဦးခ်န္းေပးလိုက္တာလို႔သိရေသးသည္။
အဲ႔ေလာက္အရာရာစီစဥ္ထားတာေတာင္ ဆယ္ဟြန္းစီကိုတေခါက္မွေရာက္မလာသည့္ဦးခ်န္းပါ
အလုပ္ေတြအရမ္းရႈပ္ေနလို႔လား ဆယ္ဟြန္းကိုမေတြ႔ခ်င္လို႔လား။
ဟြန္းကိုစိတ္တိုေနတုန္းမို႔လား ဒါမွမဟုတ္ ဟြန္းကိုရိုက္ျပီးမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလို႔လား
မျဖစ္နိုင္သည့္အရာကိုေတြးလိုက္မိသည္
ဦးခ်န္းကသူလုပ္ခဲ႔တဲ႔အရာမွန္သမ်ွကိုဘယ္တုန္းကမွေနာင္တရရိုးထံုးစံမရွိ။ ဟြန္းကိုရိုက္ခဲ႔တဲ႔အတြက္လဲသူေနာင္တရမည္မဟုတ္။
"ဟြန္းေလး ကားေပၚတက္ေလ"
ကားတံခါးဖြင့္ထားတာကိုမတက္ဘဲရပ္ေနသည့္ ဆယ္ဟြန္းကိုေဒၚၾကီးကသတိေပးသည္
"ဟုတ္"
မ်က္ရည္ဥေလးကေပါက္ခနဲ႔ေၾကြက်လာရျပန္သည္။
ဦးခ်န္းနဲ႔ပတ္သတ္ရင္လြယ္လြန္းတဲ႔ခံစားခ်က္နဲ႔မ်က္ရည္ကို ဆယ္ဟြန္းဘယ္လိုထိန္းခ်ဳပ္ရမလဲ။
ကေလးမို႔စိတ္ကစားတယ္လို႔သာ ဆယ္ဟြန္းယူဆလိုက္ခ်င္မိသည္
အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ျခံထဲမွာ ဆယ္ဟြန္းစိုက္ခဲ့တဲ့ႏွင္းဆီနီနီေလးေတြရွိမေနေတာ့။
ထိုေနရာမွာအမိုးပါတဲ႔စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုသာေတြ႔ရသည္
ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့မွထိုစားပြဲဝိုင္းေလးသည္
မနက္တိုင္းဦးခ်န္းေကာ္ဖီထိုင္ေသာက္သည့္စားပြဲဝိုင္း
အရင္ကေတာ့ႏွင္းဆီပင္ေတြနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာထိုစားပြဲဝိုင္းေလးရွိသည္
အခုေတာ့ႏွင္းဆီပင္ေတြရဲ႕ေနရာကိုေရာက္လာခဲ႔သည္
ဦးခ်န္းရဲ႕အမိန္႔ေၾကာင့္ပဲျဖစ္မွာပါ။
YOU ARE READING
သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္/သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်(Completed)
Fanfiction✨ဦးခ်န္းကိုခ်စ္တယ္✨ဦးချန်းကိုချစ်တယ်✨(4.2.2021)
