သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္/သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်(Completed)

Extra-Part 1

Extra~

ဦးခ်န္းျမင္ခ်င္တဲ႔ ပံုစံအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ဆယ္ဟြန္းၾကိဳးစားခဲ႔သည္။
ယံုၾကည္ခ်က္ေလးသည္ မေျပာင္းလဲခဲ့။
တစ္ေန႔ဦးခ်န္းက ဆယ္ဟြန္းရွိတဲ႔ေနရာကို ျပန္လာမွာပါ။
ဦးခ်န္းပိုင္ဆိုင္သည့္ Lucky Oneဟိုတယ္ၾကီးကိုတာဝန္ယူနိုင္ဖို႔အတြက္ ဆယ္ဟြန္းၾကိဳးစားခဲ႔သည္။
ကေလးသာသာေလးဆိုေပမဲ႔ ဆယ္ဟြန္းရင့္က်တ္လာခဲ႔သည္။ ရင့္က်တ္လာတဲ႔အထဲမွာ ဦးခ်န္းကိုခ်စ္တဲ႔ အခ်စ္ေတာ့မပါခဲ့။
ထိုအခ်စ္ကေတာ့ အျမဲကေလးဆန္ေနဆဲပါ………။
အားလပ္ခ်ိန္တိုင္းကို ဦးခ်န္းအခန္းထဲမွာ ပံုေတြဆြဲရင္း ကုန္ဆံုးေလ့ရွိသလို ျခံထဲက ႏွင္းဆီပင္မ်ားၾကားမွာလဲ ကုန္ဆံုးေလ့ရွိသည္။
ႏွင္းဆီမ်ားကဆယ္ဟြန္းရဲ႕အေဖာ္ေပါ့ေလ။

7 ႏွစ္ၾကာျပီးေနာက္………

"ဟြန္းေလးညည့္နက္ေနျပီ မအိပ္ေသးဘူးလား မနက္က်လဲ ဟိုတယ္ကိုသြားရမွာနဲ႔ အိပ္ေတာ့ေလ"

"ဟုတ္ကဲ႔ေဒၚၾကီး…"

ဦးခ်န္း ခြဲသြားကတည္းက ဦးခ်န္းအခန္းထဲမွာသာ ဆယ္ဟြန္းေနေတာ့သည္။ ဦးခ်န္းရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေလးမ်ားႏွင့္ အသက္ဆက္သည္။ ညစဥ္တိုင္း အိပ္မက္ထဲမွာ ဦးခ်န္းကိုရွာေဖြသည္။ မည္သို႔ပဲ ရွာေဖြေနပါေစ ဦးခ်န္းကိုေတာ့ ရွာလို႔ မေတြ႔ခဲ့။ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဆယ္ဟြန္းအိပ္မက္ထဲကို ဦးခ်န္းေရာက္လာမွာပါ။

"ဟြန္းေလး ထေတာ့ေလ အလုပ္ေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္ မနက္7နာရီေက်ာ္ေနျပီ"

"အာ ဟုတ္လား"

ခုတင္ေပၚကေန ေျပးဆင္းကာ ေရခ်ိဳးခန္းစီဦးတည္ခဲ႔သည္။ ဒီေန႔ဟိုတယ္မွာ အစည္းအေဝးရွိသည္။ ေနာက္က်လို႔မျဖစ္။ အတန္းပညာ မတတ္ေပမဲ႔ ဆယ္ဟြန္းဟိုတယ္လုပ္ငန္းကို နိုင္နင္းစြာလုပ္ကိုင္နိုင္ခဲ႔သည္။ ဦးခ်န္းသင္ေပးခဲ႔တဲ႔ ပညာက အသံုးဝင္ခဲ႔သည္။

ဦးခ်န္းသိရင္ဆယ္ဟြန္းကို "မင္းေတာ္တယ္"လို႔မ်ားခ်ီးက်ဴ းေလမလား။ ဦးခ်န္းျပဳမူေနက် ပံုစံအတိုင္း မနက္စာမစားခင္ ေကာ္ဖီအရင္ေသာက္သည္။ ျပီးမွမနက္စာစားသည္။ ေပ်ာ္ေအာင္ေနသည္။ ဆယ္ဟြန္းအနားမွာ ဦးခ်န္းရွိတယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူထားသည္။ လတိုင္းအပန္းေျဖစံအိမ္ကိုသြားသည္။