*သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္*
ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ေနရသည့္ဆယ္ဟြန္းအျဖစ္။
ငိုခ်င္ေနေပမဲ႔ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ျမင္ေတာ့ရယ္ရမလို။
ဒီလိုမွန္းသာသိရင္ေခြးစာသာအေက်ြးခံလိုက္ပါတယ္။
ဦးခ်န္းသာဟြန္းကိုျမင္ရင္ဘယ္ေလာက္မ်ားေက်နပ္ေနမလဲ။
ဒီမနက္ဘာအျပစ္မွမလုပ္ထားေသးဘဲနဲ႔ျမင္းေခ်းက်ံဳးဖို႔ခိုင္းသည္။
ျမင္းကဟိုဘက္ေရြ႕လိုက္ ဆယ္ဟြန္းကဒီဘက္ေျပးက်ံဳးလုိက္ႏွင့္
တပတ္လည္ေနသည္။ ျမင္းေဇာင္းတြင္ျမင္းေတြနဲ႕ဆယ္ဟြန္းေျပးတမ္းလိုက္တမ္းကစားေနသလားမွတ္ရသည္။
ေရွ႕ကက်ံဳးေနာက္ကထပ္ပါနဲ႔သံသရာကလည္ျပန္သည္။
ၾကာလာေတာ့ဆယ္ဟြန္းစိတ္တိုရသည္။
ခါးကိုဟန္ပါပါေထာက္ရင္းျမင္းေတြေရွ႕ကိုသြားရပ္လိုက္သည္။
"ကဲ……ေရႊကိုယ္ေတာ္တို႔ေရ မင္းတို႔ေၾကာင့္ငါေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနျပီ
အစားလွိမ့္စားျပီးေခ်းလွိမ့္ပါမေနၾကနဲ႔ဟ
ငါဆိုအခုထိဘာမွမစားရေသးဘူး ဗိုက္လဲဆာေနျပီ အရွင္သခင္ကလဲကိုယ္ခ်င္းမစာငါ့ကိုခိုင္းရက္တယ္
အဲ႔ဒီေတာ့ မင္းတို႔ေခ်းပါခ်င္လဲေအာင့္ထားအံုး"
"ငါေျပာတာၾကားလား ၾကားရင္လဲေျဖၾကအံုးၾကည့္ပဲၾကည့္မေနနဲ႔"
"ငါကခ်စ္စရာေလးမို႔မင္းတို႔ၾကည့္ေနတာမဟုတ္လား
ေအးေလ ငါကခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္ မင္းတို႔ကမွငါခ်စ္စရာေကာင္းတာကိုသိေသးတယ္
ဟိုလူ႔ဂြစာၾကီးကေတာ့ငါ့ကိုသူ႔မ်က္လံုးထဲျမင္မထင္ပါဘူး
ငါ့ကိုမခ်စ္ဘူးတဲ႔ေလ ငါ့မွာေတာ့သူ႔ကိုခ်စ္ေနရတာ
သူႏွိပ္စက္တိုင္း သူအျပစ္ေပးတိုင္းငါကေတာ့
အျပစ္မျမင္ဘဲခ်စ္ေနရတာ သူကေတာ့ငါ့အေပၚဆိုရက္စက္လြန္းတယ္"
မ်က္ဝန္းအိမ္ကစီးက်လာေသာမ်က္ရည္ေတြကိုလက္နဲ႔ဖိသုတ္ပစ္လိုက္သည္။
လက္ကျမင္းေခ်းေတြပါးကပ္ကုန္ျပန္သည္
ဆယ္ဟြန္းသိေပမဲ႔မသုတ္မိပါ ……က်ေနတဲ႔ျမင္းေခ်းပံုေတြကိုသာလိုက္က်ံဳးလိုက္သည္။
ၾကာေတာ့လူကလဲ ခံစားရလြန္းလို႔ အေရထူေနျပီလားမသိေတာ့ဘူး။
"ဦးေလးကင္ ဟြန္းအကုန္က်ံဳးျပီးျပီ"
"ေအးေအး လူေလး ေျခလက္ေတြေဆးသြားအုန္းေလ"
YOU ARE READING
သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္/သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်(Completed)
Fanfiction✨ဦးခ်န္းကိုခ်စ္တယ္✨ဦးချန်းကိုချစ်တယ်✨(4.2.2021)
