❛Marrying You❜ ┇ SB19's Justin✔️

apatnapu't siyam ┃ᵗʰⁱʳᵈ

THIRD PERSON'S

Tahimik na nagbabasa si Justin sa kwarto niya, blanko ang isipan niya sa tuwing sasapit ang ala-una ng umaga. He was supposed to be asleep pero hindi niya alam kung bakit this time ay buhay na buhay ang diwa niya

Today is Saturday. Wala pa siyang plano ngayong weekend, siguradong mangungulit lang siya kay Rhian ngayon. He smiled at himself dahilan para mawala siya sa focus mula sa pagbabasa. The thought of being with Rhian, pakiramdam niya ay ang saya saya niya

Habang nababalot ng katahimikan ang paligid niya, may narinig siyang kalabit ng gitara na tila nagwawarm up ng chords. He closed his books saka sumandal sa head board ng kama para pakinggan ito.

He knows na si Rhian iyon dahil kung hindi si Rhian. Malamang may kasama na silang di nila nakikita.. Na which is malabong mangyare

Hindi lang niya pinansin ang iniisip at patuloy sa pakikinig sa dalaga sa kabilang kwarto. Iniisip niya na baka may natipuhan na namang bilhin si Rhian na hindi naman niya magagamit.

But then he heard a familiar chord. He didn't expect na marunong si Rhian sa gitara lalo't wala ito sa itsura niya. Her appearance may show a cold and careless woman pero sa likod nito ay isang may malambot na puso at maaalalahanin na Rhian ang nagkukubli

Kaya nga siguro siya nagkagusto dito

Malamang rinig na rinig ni Justin iyon dahil gabing gabi na, sobrang tahimik na ng paligid at isa pa magkatabi lang sila ng kwarto. But then, it was still making him calm down a bit.

"Masasayang mga araw na kasama kita"

Rinig ni Justin na kanta ni Rhian. He didn't expect Rhian also have a great voice. Pakiramdam niya ay palagi na lang siyang nagugulat sa mga bagay na kaya niyang gawin. Rhian was just an unpredictable woman lalo sa mga bagay na hindi mo aasahang kaya niyang gawin.

"Paglalambing at kulit mo na hindi nakakasawa"

He just realized na yung kantang kinakanta ni Rhian ay isa sa mga naging paboritong kanta ni Justin. Justin loves to listen to music kaya marami na rin siyang naging paboritong kanta. His love for music was just.. endless.

"Punong-puno ng ligaya ang ating pagsasama
Na parang wala nang sisira ng lahat"

But Justin wonder why she's singing this song. Maybe trip niya? Or maybe she was sad. At that thought mas lalo lang siyang nauudyok na kausapin at damayan si Rhian.

"Bakit pa dumating ang oras na ito?
Nabalitaan ko na wala ka na"

Hindi niya mapigilang sumabay sa dalaga habang kumakanta ito. Her voice was just soothing.

"Hindi ba't sabi mo hindi mo ko iiwan?
Hindi papabayaan na ako'y mag-isa
Hindi ba't sabi mo sabay tayong tatanda?
Bakit bigla ka na lang nandiyan sa kabilang buhay?"

Her voice became a melody to Justin's voice.

"Paano na ang lahat? Paano na ako, tayo?
Hindi ba't sinabi mo sa akin na sabay tayong mangangarap?
Bakit bigla kang lumisan nang hindi man lang nagpaalam?"

"Isang malamig na hangin ang yumakap sa akin"

Something is wrong with Rhian's voice. And he already knew it. Something like shaky ang pagkanta niya and it seems like she was near on crying. It pained his chest kaya nagdesisyon itong lumabas

"Parang isang pahiwatig na magpapaalam ka na"

Ngayon lang narealize ni Justin na umiiyak na si Rhian. Maybe, kaya unstable ang boses ni Rhian dahil paiyak na ito.

"Hindi ba't sabi mo hindi mo ko iiwan?
Hindi papabayaan na ako'y mag-isa
Hindi ba't sabi mo sabay tayong tatanda?
Bakit bigla ka na lang nandiyan sa kabilang buhay?"

Mula sa pagkanta parang naging pagtula na dahil sa pagiyak ni Rhian.

Ramdam na ramdam niya ang mabigat na pakiramdam sa bawat hakbang niya papalapit sa kwarto ni Rhian. He could hear her loud sobs outside her room and he couldn't help but to feel guilty and sad for her. This is the first time na narinig niya si Rhian na umiiyak.

Rhian was usually strong and brave on the outside. But on the other side, he felt a bit honored that he was the only one to see her vulnerable side.

Ni-hindi na naituloy ni Rhian ang pag kanta niya dahil sa pagiyak niya pero minabuti ni Justin na wag na muna makielam dahil alam niyang magagalit lang si Rhian dito.

Hawak hawak niya lang ang door knob ng pintuan ng kwarto ni Rhian. He was forcing himself to stop, kung ano man ang binabalak ng puso niya

But Justin is still wondering why is she crying. He wanted to run over her para bigyan siya ng mahigpit na yakap because he just felt like she needed one.

On the other side, Rhian is still crying. Hindi niya alam na gising pa pala ang tao sa kabilang kwarto. Kinuha niya ang isang maliit na picture mula sa wallet niya bago ito titigan

Inaalala lang ni Rhian ang mga masasayang araw kasama ang kapatid niya. She loved her sister more than anything else. She would almost do anything for her kaya abot langit ang galit niya sa mga magulang niya for treating her like she was just useless at parang hindi siya pinanganak. She hated that fact na wala man lang nagawa ang mga magulang niya sa mga nagdaang death anniversary ni Reia.

Wala pa silang kamuang-muang noong nangyari iyon. Sa buong buhay niya sinisi niya ang sarili niya sa pagkamatay ng kapatid niya.

"I'm sorry, Rei. I'm sorry kung naging masamang ate ako sayo" Mahinang sambit nito saka bahagyang hinaplos ang mukha ni Reia sa picture.

"I miss you, Rei. Sobra"

Kung hindi sila nag-away noon edi sana sumunod sa kanya yung kapatid niya at nailayo niya sa apoy, pero hindi. Naging matigas ang puso niyo para s kapatid kaya ito namatay.

Samantalang kakatok na sana si Justin sa pinto nang biglang tumigil ang pag-iyak ni Rhian. Justin wanted to help pero hindi niya alam kung paano at bakit umiiyak si Rhian. He wanted to comfort her and make her happy again pero mas nauunahan siya ng hiya at takot. He just sighed in defeat bago mahinang nagsalita.

Maybe bukas nalang

TO BE CONTINUED..