Sicilya Mafyası

BÖLÜM 9 PART 1

Bölümü kontrol edemedim. Yazım yanlışı varsa uyarın lütfen. Keyifli okumalar.

Tam iki hafta olmuştu Sofia'nın Daniel ve Maria'nın öpüştüğünü görmesinden. Bu geçen sürede uyku düzeni bozulmuş, doğru dürüst yemek yiyemez olmuştu. İki haftadır her gün yaptığı gibi yatağından kalktı ve aynanın karşısına geçti. Göz altları uyuyamadığı için mosmordu. Aldığı uyku ilacının da faydasını görememişti. Komidininin üstünden kapatıcısını aldı ve ustaca kapadı uykusuzluğunun izlerini. 

Kahvaltıyı hazırlamak için mutfağa doğru ilerledi. Normalde severek yaptığı işler onu boğuyordu. Eski neşesinden eser yoktu. Tabakları masaya dizdi ve verandaya çıktı. Soğuk hava tenini ısırırken gözleri doldu. 

Aslında Daniel'e kızgın değildi. Kendini suçlu buluyordu hatta. Ondan vazgeçemediği için kendineydi bütün kızgınlığı. Kimi seveceğimizi aklımız değil kalbimiz seçiyordu ne yazık ki. Dolan gözlerinden akacak olan damlaları yanağına inmeden sildi. Artık ağlamak istemiyordu." Bu sefer gerçekten bitti." dedi kendini inandırmak için sessizce mırıldanarak." Gerçekten bitti." 

Sahi kaç kere söz vermişti kendine. Bilmiyordu. Onu her gördüğünde ritmini bozan kalbine, pembeleşen yanaklarına, düşünmeyi bırakan beynine söz geçiremiyordu. Arkasından gelen seslerle herkesin masaya oturmuş olduğunu duydu. Verandadan çıkıp yanlarına geldi ve sessizce yerine oturdu. Tabağına birkaç kahvaltılık koydu fakat hiçbirini yemedi. Boğazındaki yumru giderek büyürken tabağına odaklanan bakışlarını yukarı çıkarttı.  Gözleri genç adamı bulurken gözlerini kaçırdı ve çatalını tabağının üzerine koydu.

Maria'nın isteğiyle yaklaşık bir haftadır Daniel'de katılıyordu yemeğe. Sofia," Size afiyet olsun." diyerek ayağa kalktı ve odasına doğru ilerledi. 

" Ben bir bakayım." Rose arkadaşının arkasından ilerlerken üzgündü. Sofia bu iki haftada tam anlamıyla çökmüştü. Yanına geldiğinde," Yapma böyle." diye mırıldandı." Eğer seni bu hale düşürüyorsa o kişi doğru kişi değildir zaten." 

"Haklısın ama kendime engel olamıyorum." dedi Sofia burnunu çekerek. 

"Eminim bunu atlatacaksın. Belki Luca ile görüşürsün. Ben de elimden geleni yapacağım. Bunu kendi içinde yaşamak zorunda değilsin. Yalnız değilsin."

Sofia bir şey demeden Rose'a sarıldı. Onun gibi biri ile tanıştığı için çok şanslı hissediyordu." Teşekkür ederim Rose." dedi neredeyse ağlayarak. Dolan gözleri metreler öteden fark edilebilirdi. 

Ayrıldıklarında," Hadi şimdi kahvaltıya dönelim." dedi Rose ellerini birbirine vurarak." İncecik olmuşsun biraz kilo aldıralım sana." 

Sofia gülümseyerek başını salladı ve Rose'un arkasından ilerleyerek masaya geldi. Yerlerine oturduklarında sessizce yemeklerine devam ettiler.

*******

Daniel kahvaltısı bittikten sonra sofradan kalktı. İzinli olduğu için arabasına bindi ve gelişi güzel bir rotada sürmeye başladı. Normalde izin kullanmazdı ama Sofia'ya yaşattıklarından sonra içini kaplayan suçluluk duygusundan kurtulamamış, çareyi biraz uzaklaşmakta bulmuştu.

Maria'nın kendisini öpmesini istememişti. Hatta kendini geri çekmiş, bir daha yapmamasını sert bir dille söylemişti. Kabul ediyordu Maria güzel bir kızdı fakat ona karşı hissettiği şey sevgi değildi. Ona karşı hiçbir şey hissetmiyordu. Gençliğinde ona şans verdiği için hala çok pişmandı. 

Bir nevi kullanmıştı onu. Sofia'nın kendinden vaz geçmesini istiyordu. İyi bir adam değildi Daniel. Hatta yer altında Şeytanın Adamı derlerdi ona. Yaptığı işlerle gurur duymuyordu. Ama bırakmak içinde çaba gösterdiği söylenemezdi. Arabayı ani bir kararla sağa çekti. Arkasından gelen korna seslerini umursamadı.