Sicilya Mafyası

BÖLÜM 27 GERİ SAYIM

İki ay sonra

"Hadi ama Rose, kalk artık." Victoria'nın yüksek çıkan sesiyle yastığı yüzüme kapattım." Uyanmak istemiyorum Vic." dedim yalvarırcasına." Ne olur bırak da uyuyayım."

"İki aydır tek yaptığın bu zaten." dedi Victoria odama girdiğinde." Artık gerçek hayata dönmek zorundasın. Eminim o çoktan eski yaşantısına geri dönmüştür."

Başımın üstündeki yastığın çekilmesiyle gözlerimi açtım." Beni unutmuş mudur?" dedim şaşkınlıkla." O kadar kolay olmaz o herhalde."

"En azından senin kadar yıpratmamıştır kendini. Hiç kimse için değmez."

"Haklısın ama nasıl toparlanacağımı bilmiyorum." dedim hüzünle." Luca ile son görüşmemizde biraz dışarı çıkmamı önermişti, acaba dışarı mı çıksak?" İki aydır tedavi oluyordum, ilaçlarımın dozu biraz daha arttırılmıştı. Daha doğru düşünebiliyordum, duygularımı kontrol etmekte eskisi gibi zorlanmıyordum.

"Kesinlikle!" dedi Victoria." Sevdiğim bir gece kulübü var, seni oraya götüreyim. Yeni yılı kutlamak için mükemmel bir yer!"

Ne arada o kadar zaman geçmişti bilmiyordum ama," Tamam." dedim oturduğum yerde dikleşerek." Gidelim bakalım."

 Benimle iki aydır uğraşan kuzenimi artık üzmek istemiyordum. Yataktan kalkıp banyoya gittiğimde uzun bir duş aldım. Vücudum iyice gevşediğinde suyu kapattım. Bornozumu giyindim ve odama dogru yürüdüm.

Victoria'nın ısrarıyla giydiğim beyaz kadife elbisenin üzerine toprak tonundaki kabanı giyip aynamın karşısına geçtim. Halka küpeleri de taktığımda," Hazırım ben." diye bağırdım." Kapıda bekliyorum seni."

"Öncesinde bir şeyler atıştıralım. Sen sabah da yemek yemedin, içki içersen mideni bulandırır." Victoria anaç bir sesle konuştuğunda gülümsedim." Yesem de kusuyorum zaten." dedim yüzümü buruşturarak." Yemesem daha iyi."

"Pekala, öyle olsun o zaman. En kötü oradaki aparatiflerden yersin."

Başımı onaylarcasına salladığımda dışarı çıktık. Hava çoktan gecenin varlığını kabul etmiş, kararmaya başlamıştı. Victoria haklıydı. Tüm günümü uyuyarak geçiriyordum ve şu an bunu düşününce günlerimi ne kadar verimsiz geçirdiğimi fark ediyordum. 

"Taksiyi aradım birkaç dakika içerisinde burada olur." 

"Sence hata mı yapıyorum?" dedim iki aydır aklımdan çıkmayan o soruyu sorarak." Kalmalı mıydım?"

"İkinizin biraz zamana ihtiyacı vardı." dedi Victoria." Ne yaşadınız bilmiyorum ama o zaman size doğru geleni yaptınız. Yakın bir zamanda hayat sizi yeniden buluşturacaktır."

Konuşmak için ağzımı araladığımda taksinin zayıf korna sesiyle, sesin geldiği tarafa döndüm." Evde konuşuruz." dedi Victoria, elini omzuma koyup hafifçe sıktığında." Şimdi eğlenmemize bakalım." 

"Olur." dedim hızlanan kalp atışlarımı azaltmak istercesine derin bir nefes alarak. Dışarı çıkmak, taksiye binmek hiç olmadığı kadar zor görünüyordu gözümde. James'in bana yaptıklarını hala sindirememiştim. Bedenim sürekli tetikteydi. En ufak sese bile duyarlı hale gelmiştim. 

Bakışlarım puslu gökyüzünde dolaşıyor, bedenimi ele geçiren hüzne engel olamıyordum. İçten içe Marcus'la birlikte olacağımızı düşünmüştüm. Fakat yaşadıklarım o kadar ağırdı ki, düşününce gitmekle en iyisini yaptığımı biliyordum. Belki bir süre Victoria'nın dediği gibi sonra yeniden karşılaşabilirdik o zaman aramızda bir şeyler olabilirdi ama eğer kalsaydım... Bu sadece ikimize zarar verecekti.