Casia Sicarius (Life's Love And Murder)

CHAPTER FIFTEEN

Jacky
Napa-iglip na si Christine sa gitna ng kasiyahan. Habang nakasandal sa balikat ni Wil. Todo tingin naman 'tong lalaking 'to sa kanya habang himbing na himbing naman ang babae. Mukhang may pagtingin rin yata 'to sa kanya ah. sanaol

Lumapit na ako sa kanilang dalawa habang nanonood pa rin ng movie ang lahat bago pa may mangyari sa dalawang 'to. Advance masyado.

"Ako na", binuhat ko na nang maingat ang ulo niya para hindi na siya magising mula sa tulog niya. Tinulungan na rin ako ni Wil na buhatin siya para dalhin siya sa kwarto niya. Nakahawak naman si Tin sa leeg niya kaya hindi naman siya mahuhulog.

Bawat tingin ko naman sa mga nanonood ay panay ang tingin ni Eithan mula sa pagkabuhat ni Wil kay Christine. selos ka tol?

Inihiga na niya ito nang maayos sa kama at sinindi na rin ang aircon at kinumutan hanggang bewang.

"Sige balik na tayo roon", pagtingin ko sa kanya ay nakatingin pa rin siya kay Tin. Na parang gustong antabayanan. Hoy ngayon palang kayo nagkakilala noh?!

"Pwede bang dito muna ako? Gusto ko lang masigurado na maayos na siya", may gusto ka sa kanya noh?

"Wala naman siyang sakit kaya maayos talaga siya, pero kung gusto mo talaga na diyan na muna, sige", iniwan ko na muna silang dalawa sa kwarto. Pero parang dapat hindi ko ginawa 'yon. Baka anong gawin niya kay Tin!

Hindi naman siguro. Mukhang mapagkakatiwalaan naman siya. Sana naman bantayan niya bespren ko nang maayos. Pagbalik ko ay nakatingin pa rin si Eithan sa kwarto.

"Ano? Tinitingin-tingin mo?", tinaasan ko siya ng kilay. Humarap din kaagad sa screen at nanood na.

"Meron pang mga pagkain at drinks doon kung gusto niyo pang kumuha", turo ko sa table kung nasaan mga pagkain. Mukhang ayaw rin, tutok na tutok sa pinapanood.

Pagkatingin ko kay Wesley ay naka-idlip na rin pala kahit nakaupo lang. Sa kakatitig ko siguro ay nagising na siya at parang hinahanap kambal niya.

"Tulog ka na kung gusto mo ng matulog", hinahanap pa rin si Wil na parang bata na hinahanap ang tatay.

"Nandoon si Wil sa kwarto ni Christine, binabantayan habang natutulog", tumigil rin sa kakahanap at tumayo para kumuha ng makakain. Buti naman at may kumuha, medyo marami pa ang natira. Baka 'yon na rin kainin namin ni Tin sa mga susunod na araw kapag hindi pa 'yon naubos ngayon.

Tinapos na lang namin ang pelikula, at nagpalit na. Masyado na kaming nagpa-late. Mag-a-alas dos na at baka mapagalitan at marinig pa kami ng mga naglilibot na mga gwardiya malapit sa mga kwarto namin. Buti na lang at hindi sila rude na inaakala ko. Matulungin naman sila at tumutulong din ako.

"Salamat nga pala rito, Jacky", isa-isa na silang umalis at nahuling umalis si Wesley. "Paki-sabi na lang kay Wil na umalis na'ko"

Naglinis pa ako nang kaunti sa mga iba pang kalat namin sa may living area. Pagkatapos ay pinatay ko na ang mga ilaw at pumunta na sa kwarto ko.

Christine
Mas maaga akong nakatulog sa mga kasama namin kagabi at siguradong nagpuyat rin yung mga iyon. Pagkamulat ko ay nakita kong nandito si Wil, natutulog sa study table ko. Napansin ko rin na parang luminis at naging maaliwalas sa paningin kwarto ko. Mukhang nilinis niya kwarto ko, nakakahiya.

Pagbangon ko sa kama ay gumawa ito ng kakaibang tunog at nagising na si Wil.

Na-estatwa ako bago ko pa siya kinausap. "Good morning!", nginitian ko siya at wala man lang reaksyon sa mukha, poker face lang ganon.

"Balik na'ko sa room namin", walang emosyong sabi niya at lumabas na ng kwarto ko.

Napa-isip pa ako bago pa ako gumawa ng akto na habulin siya. Bago pa niya hawakan at pihitin ang door knob ay hinawakan ko na siya sa braso niya para mapatigil siya.

Bigla siyang tumingin sa akin ng wala pa ring ekspresyon. "What?"

"Uh, hindi ka man lang ba kakain dito kahit konting breakfast lang?", yaya ko sa kaniya. Wala pa rin siyang ekspresyon sa mukha na parang robot.

"No", seryosong sagot niya. "I'll just get my breakfast at the canteen" sungit ah. Kung may nagpapapansin sa kaniya, pa-hard to get siguro siya.

"Kahit ito lang, please kunin mo na 'to, serve as my thank you gift na lang?", inabot ko sa kaniya ang isang sandwich na pwede pa naman na nakabalot sa tissue.

"Thank you!", ngumiti naman siya ng kaunti kahit papano. Natigilan ako doon sa ngiti na iyon ah. Nakakakilig, kung yelo lang ako, nalusaw na ako rito.

Lumasbas na siya sa kwarto, habang ako ay nakatayo pa rin sa bukas na pinto. Sinara ko na lang ang pinto at naghanap ng makakain kung may natira pang pagkain galing sa party kagabi. I am leaning in front of the ref when Jacky spoke.

"May natira pa diyang pizza, oven mo na lang", she was leaning sideways on the counter while looking at me.

"'Di mo ba itatanong kung bakit nasa room mo si Wil?", tanong niya. Gusto ko rin nga sanang itanong 'yon sa kaniya pero inunahan na niya ako.

"Why?"

"Binantayan ka niya sa pagtulog mo, siya nagbuhat sayo", bigla na lang akong nahiya sa kanya, hindi ko man lang alam na binuhat pala niya ako at kinausap ko pa siya kaninang paalis na siya ng room namin.

"Okay", nagsinungaling na lang ako na wala akong pake. "Kailan pa kaya tayo magkakaroon ng classes, no?"

"Idk"

Kumain na lang ako noong natirang pizza, pina-init ko na lang at nagtimpla ng gatas. Dinala ko iyon sa mesa habang nanonood sa tablet.

Umupo sa harapan ko si Jacky sa kabilang side ng table. "Wala bang sinabi sayo si Wil?"

"Bakit?"

"Malay mo, habang natutulog ka may binubulong siya sayo tapos sinasabi niya 'alam mo kahit ngayon lang kita nakilala, parang kilala na kita, mahal na yata kita', alam mo yung ganon. Wala ba?"

"Nag-iimagine ka na naman, Ja", hindi ko alam kung saan niya nakukuha mga imaginations niyang ganoon. "Bakit niya naman gagawin 'yon?"

"Hindi ko alam, bakit gusto mo ba?", She laughs and then smirked, hiding it while sipping her mug of coffee.

It was morning so I still don't have much energy to do chores here inside the room. I waited for afternoon to come so that it's about to turn to night and take myself a bath.

We were having our time watching any shows in the television just to be busy but we still don't know what to do, since we still don't have classes. We suddenly looked at the door when we heard a sudden knock.

"Ako na", Jacky volunteered to open it to see who it is. There was no one when she opened the door. It just a red note on the floor in front of the door when she looked down. "Note? For what?"

She went on the sofa and sat beside me so we can look what the note says.

"What the heck? What does his means?", when I look at the note, the words were written in white ink so it's easy to read.

"Thinking that a house is the safest place, well think again 'cause death is about to race..."