Capturing the Model's Heart Rivera Series #3

CAPTURE THIRTY-TWO

Capture Thirty-Two

My brows twitch as the realization hit me that we are on our way to his own house and lot. I sat straight on my seat when he featly park the car on his garage.

Damn it. Hindi pa ako nagpa baba sa condo ko. Kahit kuhain ko nalang si Travis sa kaniya bukas, pwede naman siguro iyon.

“What's the problem?” biglaang tanong niya nang mahalata siguro ang aking itsura. I heave a sigh and shake my head. Mamaya ko nalang siguro sasabihin sa kaniya kapag nasa loob na kami.

I want to see the inside of his house, too.  Titingnan ko lang kung may nagbago ba or what.

Binuhat ni Trayvon si Travis, habang ang kabilang kamay niya ay hawak ang aking luggage, nakapatong naman sa ituktok no'n ang travel bag namin ni Travis. Ang tanging hawak ko lang ay iyong pinamili namin kanina.

Gentleman, huh.

I was astonished by the view of his house. Again. I remember myself being like this too, when he first brought me in here. Bago pa ito kumpara ro'n sa dati niyang condo, back when he was in his college days.

“Can you get the keys on my pocket?” I almost flinch when he suddenly speak. I have to blink twice first, bago tuluyang maproseso ng aking utak ang kaniyang sinabi.

“O-oh! Yeah, Sure.” sabi ko at pumunta kaagad sa kaniyang likuran. I was about to enter my hand in his pocket when he speak again.

“Wala r'yan, Star. Nasa harapan.” I stop when he said that at mabilis na naibaba ang aking kamay. I can imagine his smirk on his face kaya kaagad kong tiningnan ang kaniyang mukha.

At ganoon na lamang ang naging pagkunot ng aking noo nang makitang wala namang amusement or whatever sa kaniyang mukha. So...he is serious? Really? What the fuck.

I cleared my throat at ilang beses na napalunok bago dukutin ang kaniyang bulsa sa may harap. Malayo naman siguro ang bulsa niya sa ano, right? Yes. Malayo—

I gasped when I already feel the metal thing. Kaagad ko iyong kinuha at inalis ang aking kamay sa kaniyang bulsa.

Tiningnan niya ako habang naka taas ang isa niyang kilay. A smile is slowly appearing on his face. Bahagyang umawang ang mga labi ko, pakiramdam ko rin ay sandaling huminto anf pag tibok ng aking puso.

I look away from his mesmerizing eyes, annoyance suddenly filled my mind but I push it off. Wala naman akong dapat na ika-inis. Ako lang talaga iyong madumi ang utak sa aming dalawa.

Malalim akong napabuntong hininga at tumalikod upang buksan na ang kaniyang bahay.

Bahagya pang nanginginig ang aking mga kamay habang sinususi ang kaniyang bahay. But I still manage to open it though.

Itinulak ko ang pintuan niya.

Darkness welcomed us, but I can still see the familiar interior of his house. The chandelier that's being attached at the center of the hall.

Walang nag bago, ganoon pa rin naman.

He groaned and place my luggage in the corner. Ngayon ay dalawang braso na niya ang nakayakap kay Travis, lumapit siya sa may pader at biglaang sinindi ang ilaw ng kaniyang sala.

Nakita ko ang pag kilos ni Travis, siguro ay nasilaw sa biglaang pag sindi ng ilaw. I smiled at lumapit sa kanila. Inilapag ko ang mga pinamili namin sa may lamesa sa kaniyang sala kasama ng kaniyang susi.

“Give him to me.” sabi ko kay Trayvon at tumango lamang ito bago tuluyang ibigay sa akin ang anak ko. I slightly pat his back nang umungol you ito, hudyat na naiiyak.