Capturing the Model's Heart Rivera Series #3

CAPTURE TWENTY-SEVEN

Capture Twenty-Seven

Right after Arturo dropped the call, gusto ko na sanang tumakbo papa alis. I am fuming mad. Pakiramdam ko nga ay sasabog na ang mga ugat ko sa sobrang galit na nararamdaman.

How dare them to do this?!

“Get out of my way! Morons!” sigaw ko, ang ilang mga taong naroon sa park ay nagtatakang nakatingin na sa amin. I don't want to cause a scene here, pero pinipilit yata nila ako.

“Star, kalma ka lang! Gusto ka lang namin maka usap!” si Aiden, ngayon ay mukhang seryoso na ang mukha. I glared at him. “You fool me! Tell Manager na hindi na muli ako makiki pag usap sa kaniya!” sigaw ko.

“No, huwag si Manager. Wala siyang kinalaman rito. Kami lang talaga ang nag plano.” natataranta na sabi ni Aiden habang nag kakamot ng kaniyang ulo.

Mas lalo ko silang sinamaan ng tingin. Pati si Manager dinamay pa rito! I was about to walk away na, when Arturo block our way again.

“Huh? Teka Star!  Hindi ka pa pwedeng umalis!” sabi nito na lalo ko lamang ikinagalit. Magsasalita na sana ako nang maunahan ako ng aking anak.

“Don't lapit to my Mom! Bad guys kayo! Don't lapit to my mommy! Bad guys kayo, sumbong ko kayo kay Dada Leo!” sigaw ng anak ko at halos magkanda bulol bulol na sa paulit ulit na pagkaka sabi no'n.

Their mouth drop when they finally had a full view of my son. Binawi ko kaagad ang anak ko at itinago sa aking likuran.

“Anak nga ni Tray 'to, kulot e. Sa tingin mo?” si Aiden, habang pilit na sinisilip pa rin ang anak ko. “Fuck yeah.” si Arturo na parang natulala rin.

I covered my son's ears. Mga walang preno ang mga bibig, they should know how to limits their words! My God! May bata kaya oh!

They started having a conversation na. Kesyo sino raw ba si Dada Leo, nag open pa nga yata ng account si Aiden just to search who is Dada Leo.

Seriously? Hindi ba nila gets ang ibig sabihin ng Dada? Mga bobo ang nilalang na 'to, pero alam ko na hindi dapat iyon ang isipin ko.

Sa loob ng apat na taon kong pagtatago ay gano'n gano'n lang nila ako kadaling mahahanap? Bakit kasi hindi nalang nila ako pabayaan? They should stop looking for me na! Lalo na si Tray!

He is now 30 years old at wala man akong naririnig about sa kasal nila, alam kong iyon ay may asawa na.

Pinilig ko ang ulo ko nang makaramdam ako ng katiting na sakit rito sa aking dibdib.

I got snapped out of my thoughts when I heard them still talking infront of me. Dahil ro'n ay nagkaroon ako ng pagkakataon upang makatakas sa kanila.

Unti unti kong binuhat ang aking anak at mabilis iyong isinubsob sa aking leeg. Don't worry 'nak, hindi ko hahayaan na makita ka nila sa akin kung iyon man ang binabalak nila.

Travis is struggling from my grip, but then hindi ko siya hahayaan na makita ang dalawang ito.

“Huwag kayong susunod! Or else I'll call my Papa!” sigaw ko sa mga ito nang maramdaman ko na may balak silang sumunod sa amin.  I glared at them once again at mabilis na umalis ro'n.

Nakahinga na ako ng maluwag nang makasakay na kami sa may bus. Sa gawing bintana ko inilagay si Travis para hindi siya mag likot.

Inayos ko ang nagulo niyang bonet at jacket. “Are you okay?” tanong ko rito at marahan lamang siyang tumango. I smiled at him and kiss his forehead.

I texted Penelope na pauwi na kami. Nagtanong siya kung bakit raw mabilis ang sabi ko naman ay mamaya ko na iku-kuwento sa kaniya.

Sa nakaraang apat na taon, hindi ako iniwan ni Penelope. Sinabi ko nga sa kaniya noon nang tumuntong sa dalawang taon iyong anak ko na maari na siyang magsimula ng sarili niyang buhay, pero hindi siya pumayag.