Mnemosyne's Youth

Chapter 35

"Mnem, you need to go home."

Natigilan ako, anong ibig sabihin ni Kuya?

"I'm already at my home, Kuya." I bitterly said. Pampanga is my home now, not  the capital. Not anywhere.

"Mnemo, we have emergency. Tita Maia pulled out all of her shares from the company."

"Po? Wait, Kuya---'' He cut me off.

"Just come to metro and we'll explain it to you. We need you here now. I'm sorry Mnem. Ipapasundo nalang kita."

Iyon lang at binabaan na ako ng tawag. I was stunned, para akong na estatwa.

He didn't even asked me if  I agreed!

Nagpanic ako, ayokong bumalik sa Capital.

I never went there for almost three years. Ayoko, kapag nandoon ako, masyadong maliit ang mundo at baka makita ko pa ang pagmumuka n'ya.

I refuse to go there because that place gave me a scar. Kahit nga sa bahay nina Papa, never na akong bumisita.

Like I said, I was no longer hiding from my family but things change and we grew apart.

Tapos ngayon tatawagin ako para pabalikin sa Capital? What's the fuss?

Kailangan kong tawagin si Mommy. I tried dialing her number but it wasn't existing again.

S'ya talaga ang dapat na tumatawag. I sighed.

Why did she pull out all her shares? Anong naisip na kabaliwan ng Nanay ko at ginawa n'ya iyon?

Mommy Maia has the second biggest share in the company. Kapag pinull out nya iyon, mapipilayan ang kumpanya.

They might go bankrupt!

That's exaggerated but still... It will hurt the empire big time!

Si Mommy ang gumawa ng gulo, bakit damay ako? Nanahimik ako rito sa Pampanga!

Wala nga akong ganap sa kumpanya tapos tatawagin ako? anong gagawin ko 'don? Uupo at makikinig na insultuhin ang pagkatao ko?

I scratch my forehead and stump my foot on the ground like a child.

Binalikan ko ang dalawang chikiting na tapos nang mag meryenda.

"Baby, pauwiin mo na si Tantan. Aalis tayo." liningon ko ang batang lalaki. "Tan, hindi na muna mag p-play si Mely ha? May aasikasuhin kami."

Bumaba naman agad sa upuan ang bata pagka sabi ko non. I patted his head.
"Sige po, uwi na ako Tita. Salamat po sa miryenda!" nakangiting sabi nito sakin.

I smiled at him too. Hinatid ko na hanggang sa makalabas sa bahay namin.

"Let's wash again, sabay ka kay Mommy maligo."

"Why po, Mymy. Alis ikaw?" Inosenteng tanong sakin ng anak ko.

Pwede ko namang iwan si Mely kay Nanang Lisa, pero hindi ako mapapakali na s'ya lang ang nandito.

Si Mely nalang ang mayroon ako, hindi ko kayang mawaglit kahit ilang oras lang sakin ang anak ko.

If my family wants to meet me after all these years, then it's time for them to meet my daughter too.

I'm still a Zoyle and that makes Melpomene a Zoyle too. My blood runs through her veins. She has all the rights to get and see what her name is capable off.

Sandali lang at natapos kaming maligong dalawa, hindi naman ako nahirapan dahil madalas namang behave ang anak ko.

After finishing, I started packing us clothes. Pinag suot ko ng cotton pajama pink ang anak ko at white T-shirt. Papatungan ko nalang ng jacket mamaya dahil baka lamigin.