Mnemosyne's Youth

Chapter 22

Magmula nang maka alis kami sa grocery store, hindi na naalis ang braso ni Rayburn sa akin.

Laging naka palupot at mariin ang yakap. I think he became extra clingy now.

I couldn't actually understand why, parang ayaw n'ya akong umalis sa tabi n'ya.

Matapos niyang magluto ng hapunan, yumakap nanaman s'ya sa akin. Hindi tuloy ako maka kain nang maayos kasi ang isip ko ay nasa kamay n'yang naka dantay.

I told him to eat but he said he's famished. Pero pinilit ko s'ya at sinubuan. Wala naman s'yang nagawa kaya kinakain parin n'ya ang binibigay ko.

"Anong oras ka uuwi? akala ko ba kapag wala kang assignment nag babantay ka sa bar?"

"Later. The bar can run without me, I have people to take care of it." He said to me.

Tumango lang ako, kasalukuyan akong nakaupo sakanya ngayon habang s'ya naka yakap sa akin mula sa likod.

Both of us are watching movie on netflix, pero ang totoo n'yan. Dinaramdam ko lang ang init ng katawan n'ya. Ang komportable kasi. Kagaya dati, hindi ko maipaliwanag bakit kapag sakanya eh tumitibok ng malakas ang puso ko pero kalmado parin ng pagkatao ko.

"Gusto mong mag sleep over?" Tanong ko sakanya. I felt him stilled but later on, he just chuckled.

"Really? Sleep over?"

Wala sa loob akong tumango habang naka sandal ang ulo sa dibdib n'ya.

"I can't, I'll probably do something bad if I stay here the whole night." He said mischievously.

My lips parted when it sink to me what he meant by that.

"Bad ka!" sigaw ko at hinapas ang braso n'yang naka yakap sa tyan ko.

He laugh loudly and he kissed me on my neck. Para naman akong nakuryente sa ginawa n'ya kaya nag init ang pisngi ko.

Kinurot ko nga, pero ang baby damulag eh hinigpitan pa ang yakap sa akin at siniksik ang ulo sa leeg ko.

"This feels like home." He muttered and my heart swelled. He said it feels like home, does that mean I'm his home?

Ayokong magtanong, natatakot ako. Alam kong mabilis kami, hindi ko naman lolokohin ang sarili ko. Para kasing ang bilis ko s'yang magustohan.

Sinex lang naman n'ya ako.

Although gwapo s'ya, hindi naman 'yon kwestyonable at kahit siguro sinong babae eh magugustohan s'ya. Ang akin lang, parang ang tagal na namin magkakilala para maging ganito sa isa't isa.

Hindi naman ako nagrereklamo, pero kinakabahan kasi ako, alam ko kasing mabilis mawala ang mga bagay na mabilis ring dumating.

"Iaantok na ako." Turan ko sakanya.

"Okay, I'll take you to your room." sabi n'ya at huminga muna nang malalim bago walang sabi akong binuhat.

Hindi ko iyon inaasahan kaya napakapit ako sa leeg n'ya.

Maingat n'ya akong hiniga.
"Ayaw mo matulog?" Nakalabi kong saad. He smirked at me and shook his head.

"I'll get going after you fall asleep."
Tumalikod s'ya sa akin at sinindi ang aircon sa kwarto ko bago s'ya umupo sa gilid ko.

He took the blanket and covered my body half way. Habang ako naman, sinunsundan nang tingin ang bawat galaw n'ya.

Is it bad to feel this peaceful when I'm with him?

Minsan, naiisip ko. Ayos lang ba kung paano kami nag-umpisa? But then, who am I to question things, right? Hindi naman lahat eh may perfect meeting. Hindi lahat may ideal na storya.