Chapter 29

12 2 0
                                    


"Kailan ka aalis?" tanong ko habang nakayakap ako sakanya ngayon.

We're both laying on my bed after our heated moment.

"The day after tomorrow." He spoke firmly.

I tried suppressing my tears with all my might because I cried enough and I'm tired of crying.

I just want to treasure my remaining moments with him. Kasi walang kasiguraduhan kung kailan s'ya babalik. S'ya na mismo ang nagsabi na hindi n'ya alam.

"I won't attend class tomorrow." I stated.

"No, you should." he oppose but I made up my mind.

"Isang araw lang 'yun, baka ilang months kitang hindi makita kaya hayaan mo na ako. I always do better in school, missing sa day for you will not damage my record." Hinigpitan ko pa lalo ang pagkakayakap ko sa katawan n'ya.

Habang ang kamay naman n'ya ay banayad na humahaplos sa likod ko.

"Let's sleep, it's bad for you to stay up late."

Umismid ako. "And who's fault is that?"

Tumawa s'ya at pinangigilan naman ang mukha ko. He squeeze me with his body that I almost couldn't breath!

"Rayburn!" I shouted and his laughter roared.

"I love you."  Iyon ang tanging lumabas sa bibig n'ya. Bahagya pa akong nakiliti dahil naka siksik ang mukha n'ya sa leeg ko.

"I know." I said.

He chuckled again. "Bigbang zone."

"What's bigbang zone?"  Because what he said came out of nowhere.

"Iyong nag I love you ka tapos sagot sayo 'Alam ko'. Bigbang zone." At humalakhak s'ya na parang bata.

I wrinkled my nose. "Edi I love you too! arte nito!"  hinapas ko s'ya sa braso na s'ya namang pinagsisihan ko agad.

He hissed because it actually hurt.

"Sorry!" I said defensively.

Hala, ang hirap kasi magpigil ng kamay. Matic na nanghahampas.

"You seriously slap like a bit---" natigilan s'ya bigla. Tumaas ang kilay ko at inosenteng tumingin sakanya.

"Slap like?"

He shook his head. "Nothing." And he smiled at me again then nuzzled his head on my neck.

"Let's sleep now, hmm?"

Alas dies na yata ako nagising, at pag labas ko sa kwarto, ang mabangong aoy ng sinangag ang sumalubong sa pang amoy ko.

Nauna s'yang nagising sa akin. Hindi n'ya rin ako ginising dahil hindi talaga ako papasok ngayon.

"Good Morning!" I tried cheering up my voice. His attention went to me while he's frying some bacons and eggs on the pan.

"Good Morning, baby." those words slip out of his tongue sweetly.

I ran to him and hug him from the back.

His head turn to me. "Sit there, this will be quick."

I pouted but before doing that I tiptoe to give him a smack kiss.

"Okay, hurry up chef!" Humagikgik akong umupo sa high seater chair.

Hindi naman nagtagal natapos rin s'ya.

"I'm sorry, I just woke up too so I couldn't prepare your breakfast early. It's nearly lunch."

"Tch. Syempre pagod ka. Anong oras na rin tayong natulog, nauna pa nga ako sayo." Ewan ko ba sakanya, s'ya nag aya matulog pero nauna pa akong managinip sakanya.

Mnemosyne's YouthTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon