For Zawgyi
အျပာေရာင္ လြင္ေတာက္ေနသည့္ေကာင္းကင္က တိမ္မ်ွင္တစ္စမ်ွမသီပဲ႐ွင္းလင္းေနသည္..
ပိတ္ရက္ျဖစ္၍ ခါတိုင္းထက္ပို၍စည္ကားေနေသာ လမ္းေတြက႐ႈပ္ေထြးေနတာေတာ့အမွန္
Namjoonလက္ႏွစ္ဖက္လံုးအထုတ္မ်ားႏွင့္ျပည့္ေနကာ မ်က္ႏွာမအီမသာႏွင့္လမ္းေလ်ွာက္လာရသည္...
အေမဝယ္ခိုင္းလိုက္ေသာ ပစၥည္း ေတြမို႔ တစ္ခုမွပင္မခ်န္ရဲ...
ထို႔ေနာက္ သယ္လာေသာ အိတ္တစ္ခုကို
အနီးနား႐ွိ ခံုတန္းလ်ား ေလးေပၚပစ္တင္ကာ ဖုန္းကို စိတ္မ႐ွည္စြာထုတ္လိုက္သည္..."ေဟ့ေကာင္ မလာေသးဘူးလား.."
"ငါ့မ်ားမင္း ဒ႐ိုင္ဘာမွတ္ေနလား....
ေရာက္ေနၿပီ လမ္းကူးခဲ့"တစ္ဖက္ကလည္း အေက်ာမခံ ေအာ္သံထြက္လာၿပီးေနာက္ Namjoonမ်က္လံုးေတြကလမ္းတစ္ဖက္တြင္ရပ္ထားေသာ ကားအျပာေရာင္ေလးဆီ ေရာက္သြားသည္...
ထို႔ေနာက္ အထုတ္မ်ားဆြဲကာ
လမ္းတစ္ဖက္သို႔.....
.
.
.
.
"အန္တီကဘာခ်က္မလို႔တဲ့လဲ""ကင္ခ်ီသိပ္မလို႔"
အထုတ္ေတြကိုေနာက္ခန္းထဲပစ္ထည့္ရင္း Seok Jinအေမးကိုသူေျဖလိုက္သည္...
"ထမင္းစားၿပီီးမွျပန္မယ္"
အေရာင္တစ္လက္လက္မ်က္ႏွာႏွင့္မ်က္ခံုးေတြကိုပင့္ရင္းဆိုေတာ့ Namjoonျပံဳးမိသည္...
တစ္ခါတစ္ေလ ဒီလိုမ်က္ႏွာေပးေလးက ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းတာကိုေတာ့ သူဝန္ခံရမည္...မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ Seok Jin၏ပါးတစ္ဖက္ကိုလက္ကေရာက္သြားကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲညႇစ္လိုက္သည္....
"နာတယ္ ငနာရ...ဖယ္စမ္း"
"မဖယ္ဘူးကြာ...လာခဲ့"
ေဘးတိုက္ျမင္ေနရေသာ ခြၽန္ျမေနသည့္ႏွာေခါင္းကိုပါထပ္တိုးဆြဲလိုက္ေတာ့ ဆဲသံခ်ိဳခ်ိဳေတြက ကပ္ရက္သား ပါလာသည္...
Namjoonသေဘာတက်ပင္လက္ဖယ္လိုက္ကာ ထပ္မစေတာ့ပဲ တစ္ဖက္သို႔မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္၏...
![](https://img.wattpad.com/cover/172961895-288-k48215.jpg)
YOU ARE READING
Hey Bro!
Fanfictionသာမာန္သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ... ညီအစ္ကိုလို ရင္းႏွီးပတ္သတ္မႈေတြပါပဲ... က်ေတာ္တို႔က ႐ုိး႐ိုးေလးပါပဲ...