Louis's pov
ვზივარ დივანზე და ბიჭებს ვუსმენ. ვუსმენ კი? მხოლოდ იმაზე ვფიქრობ თუ როგორ ვაწამო ის ორი, სირი. როცა ნინას სხეული და მისი მდგომარეობა მახსენდება, რაც არამგონია როდესმე დამავიწყდეს. ვგიჟდები. ვგიჟდები რომ მახსენდება ზეინი... რომელიც ხელში ჩამაკვდა. როგორ მინდა რომ ის ნაბიჭვრები წიხლქვეშ გავიგდო და მანამდე ვურტყა, სანამ არ მოკვდებიან. სანამ....
- ლუი?! აქ ხარ?_ თვალების წინ მიტრიალებს ლიამი ხელს. ყველა მე მიყურებს.
- რა? ჰო... კი. რა ხდება?
- ის ხდება, რომ ნინას ქონება უკან უნდა დავიბრუნოთ და უნდა მოვიფიქროთ მარკს და სტეფანს რა ვუყოთ._ თქვა ნაილმა და ჭამა დაიწყო. სულ როგორ ჭამს?
- ხო, მაგრამ ახლა დასვენება გჭირდებათ._ მეგი ლიამის გვერდით დაჯდა და მკერდზე აეკრო, ლიამმაც ხელები მოხვია.
- მართალია. ნინასთან წავალ._ ვთქვი და ნინას ოთახისკენ წავედი.
შევედი თუ არა, მთელი სხეული მომიდუნდა. დავინახე როგორ ტკბილად ეძინა. თითქოს არც არაფერი მომხდარა. შეიშმუშნა და მეორე მხარეს გადაბრუნდა. მასთან მივედი, გავიხადე და მის გვერდით დავწექი. ჩემსკენ ზურგი ჰქონდა შექცეული და ისე იწვა. ხელები მუცელზე მოვხვიე და ჩემკენ მოვწიე. ჩავეხუტე. ძალიან მჭირდებოდა ეს.
- ლუი?_ გავიგონე მისი ხმა. ჯანდაბა! გავაღვიძე.
- ჰო_ ჩავჩურჩულე ყურთან. ვიგრძენი როგორ დაუარა ჟრუანტელმა. მესიამოვნა.
- ჩემთან ხარ?
- ყოველთვის._ ნაბიჭვარი ვარ! როგორ დავუშვი და ჩავაგდე საფრთხეში.
ჩემკენ გადმობრუნდა. სახეზე ფერება დამიწყო. მისი ძალიან მიკვირს. რამდენიმე საათის უკან მარკს უკანალში ფურცლებს უყრიდა, ახლა კი ჩემს წინ ანგელოზია, რომელიც ჩემს წვერებზე თამაშკბს. ვერ მოვიფმინე და მის ტუჩემბს ვეტაკე. ისიც მაშინვე ამყვა(მეტაკა:) )
წამებში ზემოდან მოვექეცი და ზემოდან დავყურებდი. ვხედავდი, როგორ გამოფხიზლდა. აღარც დაღლილობა ეტყობოდა. როგორ ეშმაკურად ამომყურებს. ასე თუ გააგრძელა მალე ძალიან დაიღლება. ისევ ვაკოცე. ხელებს მის სხეულზე ვასრიალებდი. მას კი ხელები კისერზე ჰქონდა შემოხვეული. ხელი მთელ თეძოზე ავაყოლე, პრესზე გადავატარე. გავიგონე როგორ ამოიკვნესა სიამოვნებისგან და ტკივილისგან. ოდნავ მაღლა აიწია, რომ მისთვის ლიფი გამეხადა. მეც არ დავაყოვნე და გავხადე. გვერდზე მოვისროლე. ცალი ხელით მისი ფეხი წელზე შემოვიხვიე დახელს ვუსვამდი. მეორე ხელით კი მკერდზე ვუჭერდი. ერთმანეთს ვკოცნიდით და უფრო და უფრო ვაღვივებდით. მოულოდბელად ტუჩზე ძლიერად მაკბინა. გავჩერდე და მას შევხედე.
- ბოდიში_ გამიღიმა. პატარა ძუკნა. უფრო სწორად ჩემი პატარა ძუკნა. გავიღიმე, თავი გავაქნიე და ყელში კოცდა დავუწყე. ძალიან მინდა გავ**მო. მთელი არსებით მინდა შევიგრძნო.
Nina's Pov
ღმერთო, რა კარგია. ვგრძნობ როგორ გაუმაგრდა. მინდა შემოვახიო, რაც მას უფარავს. ჯანდაბა! რა აზრები მაწუხებს?! თუმცა მისი ბრალია. რატომ არის ასეთი სექსუალური.
- მზად ხარ?_ რა კითხვა უნდა. დავდნი ისე მინდა.
- კი._ ამოვიღლუღლუღე. გაეცინა. ის იყო ბოქსერები უნდა ჩაეწია, ოთახის კარი იღება და ვიღაც შემოდის. ლუის მაშინვე ხელს ვკრავ და საბანს ვიფარებ. მხოლოდ თვალები და შუბლი მიჩანს. ლუი სინათლეს ანთებს. რა ჯანდაბა უნდა ნაილს ჩემსა და ლუის ოთახში!
- ნაილ?!_სუნთქვა არეული კითხულობს ლუი.
-უპს... მგონი ხელი შეგიშალეთ._ ჯანდაბა, ნაილ! თუ ავდექი განახებ ხელის შეშლას!_ ოთახი შემეშალა.
- გაეთრიე!_ უყვირის ლუი და ნაილიც ძლივს იკავებს სიცილს ისე გადის ოთახიდან.
საბანს თავზე ვიფარებ და ლუის ზურგს ვაქცევ. ოხრავს, სინათლეს აქრობს და ისიც საბნის ქვეშ ძვრება. მუცელზე ხელს მხვევს და მისკენ მწევს. მკლავზე მკოცნის. სიცილი მიტყდება. ის ჩერდება, თავიდან საბანს მხდის და ზემოდან გაკვირვებული დამყურებს.
- რა გაცინებს?
- ბოდიში, უბრალოდ ნაილზე მეცინება._ მისკენ ვბრუნდები.
ვკოცნი და თავს გულზე ვადებ. ეღიმება და ხელებს მხვევს.
- ხომ არ გაგვეგრძელებინა?_ მეკითხება ეშმაკურად.
- არა._ ვეუბნები ღიმილით.
- რატომ?_ შემომხედა წარბებ შეჭმუხნულმა.
- იმიტომ. ახლა დავიღალე._ ამოიხვნეშა.- მაგრამ ხვალ გავაგრძელოთ.
- მართლა?_ ისევ ეს ეშმაკური ტონი.
- ჰო. ახლა დაიძინე.
მისკენ კიდევ უფრო მიმწია. თავზე მაკოცა. მე კი გილზე ვაკოცე და ორივემ, როგორც იქნა, ტკბილად ცავიძინეთ.
მეორე დილით ვიღვიძებ. მიკვირს როგორ გამომეღვიძა. მიკვირს როგორ გამომეღვიძა. საწოლში მარტო ვწევარ. მაშინვე წამოვჯექი და ოთახს თვალი მოვავლე. ლუი არსად არ არის. არც ის ვიცი რომელი საათია. რადგან ფანჯრებზე შავი, მუქი ფარდებია ჩამოფარებული. როცა ადგომა დავაპირე, კარებს ლუი აღებს. ხელში სინი ეჭირა. მასზე შემწვარი კვერცხი, კეჩუპი და ფორთოხლის წვენი იდო. როცა დამინახა რომ მეღვიძა, გამიღიმა და საწოლზე მუხლებით დადგა. სინი კი მუხლებზე დამადო. უკანა ჯიბიდან ერთი ვარდი ამოიღო და მომაწოდა.
- დილა მშვიდობის._ გამიღიმა და მაკოცა. ღმერთო, ეს მართლა ხდება? ეს საოცრება სინამდვილეა?
- დილა მშვიდობის_ მეც გავუღიმე.
- ძალიან დაღლილი ხარ, ამიტომ აქ მოგიტანე საუზმე.
- მადლობა_ ჭამა დავიწყე.- არ შემომიერთდები?
- არა. მირჩევნია გიყურო._ ისე მიყურებს. სადაცაა თვალებით შემჭამს.
- რომელი საათია?_ვკითხე გამოტენილი პირით.
- ორი.
- ორი? დღის თუ ღამის?
- დღის პატარავ, დღის._ სიცილი დაიწყო. გავიბუტე და გაბუსხულმა გავხედე.
მუხლებიდან ჩემი საუზმე ამაცალა და იქვე მაგიდაზე დადო.
- რას აკეთებ? ჯერ არ დამიმთავრებია!
- გუშინდელის დამთავრება მინდა._ ფეხში ხელი დამავლო და საწოლზე სწორად დამაწვინა. ხელებს შორის ჩემი თავი მოიქცია.- დავამთავრო?_ ისევ დაიღვიძა მისმა ეშმაკებმა
- როგორც გინდა._ ჩემებიც აჰყვა. ჩაიხითხითა.
ლუიმ ყელში კოცნა დამიწყო. ნაზ და სველ კოცნებს მიტოვებდა. თავი რაც შემეძლო უკან გადავწიე და ოდნავ დავიკვნესე. ხელი ქვევით ჩააცურა. საცვლის ზემოდან დამიწყო ფერება. თან კოცნას არ წყვეტდა. გეფიცებით სხეულზე ისეთი ცეცხლი მეკიდა რომ ასი ლიტრი წყალი არ ეყოფა ჩასაქრობად. მეც ჩავაცურე ხელები და შარვლის სათავემდე მივედი. გასწორდა. მაიკა გაიხადა. ქამრის გახსნა დაიწყო, როცა გასროლის ხმა გავიგეთ. ორივე გავჩერდით. ლუი ფეხზე წამოხტა, მაიკა გადაიცვა, შარვალიც გაისწორა და კარი გააღო. ლიამის ხმა მომესმა, რომელიც რაღაცას ყვიროდა. ფეხზე ავდექი და ჩემი ტანსაცმელი ჩავიცვი. ლუი ჩემკენ მობრუნდა. გაცეცხლებული იყო.
