I Was Here (IWH) #BW2019 #Starterliste2019 #JJSC20

Κεφ. 59

[Απο δω και κάτω θα υπάρξει περίεργη και ίσως βίαιη αφήγηση αν κάποιος δεν μπορεί ας προσπεράσει.]

"Κοίτα τον.. Κοίτα τον πόσο γαλήνια κοιμάται.. Τόσο ανυποψίαστος, τόσο αγγελικός. Τώρα είναι η ώρα σου.. Τώρα που κοιμάται, δεν θα το καταλάβει... Ελα αφού το θες. Είναι ο καλύτερος τρόπος για εναν άνθρωπο να πεθαίνει στόν ύπνο του. Ναι.. Ετσι μπράβο.. Πλησίασε τον, βάλε τα χέρια σου στον λαιμό του... Ωραία, ωραία και τώρα σφίξε! Σφίξε Αρτεμις! Δες τον πως παλεύει να σωθεί κάτω απο τα χέρια σου. Κοίτα τα μάτια του πως σε κοιτάνε με μίσος, φόβο και αηδία. Ναι, έτσι νιώσε την ζωή να φεύγει απο το σώμα του. Δες τον πώς προσπαθεί μέχρι την τελευταία στιγμή να σωθεί. Χα ανόητε. Λίγο ακόμα. Μην διαστάζεις! Τελειωστο! Τελειωστο είπα! " Ακουσα την φωνή της να ουρλιάζει στο κεφάλι μου. Πετάχτηκα απο το κρεβάτι μου και η ανάσα μου έβγαινε με δυσκολία. Ημουν κατα ιδρωμένη και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Γύρισα και κοίταξα τον Michael που κοιμόταν δίπλα μου. Απλωσα το τρεμάμενο χέρι μου προς το μέρος του. Στην αρχή ήθελα να τον χαϊδέψω αλλά μετά πήρε την κυριαρχία εκείνη. Το χέρι μου κατευθύνθηκε στον λαιμό του.

Αρτυ : Οχι. Βογγηξα, βγήκα γρήγορα απο το κρεβάτι και έτρεξα στην τουαλέτα. Κλείδωσα την πόρτα και κόλλησα στον τοίχο. Οχι, οχι, οχι, οχι, οχι. Είπα γρήγορα και η ανάσα μου έβγαινε με δυσκολία. Ακουγα μουρμουριτα και Βαβούρα και ένιωθα τους τοίχους να με πλησιάζουν πολύ. Τότε θυμήθηκα οτι η ψυχίατρος μου, μου είχε πει όταν νιώθω έτσι να κάνω κάτι που με ηρεμεί. Ανοιξα με γρήγορες κινήσεις το ντουλαπάκι κάτω απο το νιπτήρα και έβγαλα ενα τετράδιο και ενα μολύβι που είχα εκεί για ώρα ανάγκης. Αρχισα να σχεδιάζω σαν τρελή. Δεν ήξερα τι ζωγράφιζα, σχεδόν το έκανα μηχανικά. Ανοιγοκλεισα τα μάτια μου και είδα τον Michael νεκρό. Αλλαξα τρομοκρατημένη την σελίδα και προσπάθησα να ζωγραφίσω κάτι άλλο αλλά αυτή τη φορά ζωγράφισα εμένα πάνω στον Michael και τα χέρια μου να είναι στον λαιμό του. Εσκισα με μίσος τις σελίδες και πέταξα μακριά το τετράδιο ενω προσπάθησα να μην ουρλιάξω. Επιασα το κεφάλι μου και τραβούσα τις ρίζες των μαλλιών μου.

Αρτυ : Δεν φταίει αυτός, δεν έκανε τίποτα. Μουρμουρισα και δάκρυα έπεφταν απο τα μάτια μου. Χτυπούσα την πλάτη μου στον τοίχο και συνέχιζα να τραβάω τα μαλλιά μου. Δεν έχει κάνει τίποτα, δεν φταίει. Με αγαπάει δεν είναι εχθρός, ακούς δεν είναι εχθρός. Της είπα.

" Ναι αλλά αυτός φταίει για ολα αυτά. Κοιτάξου πως είσαι. Κοιτάξου!" Ουρλιαξε μεσα στο κεφάλι μου. Τα αυτιά μου άρχισαν να βουίζουν δυνατά και με το ζόρι κατάφερα να σηκωθώ και να κοιταχτω στον καθρέφτη. Ημουν χάλια. Τα μάτια μου ήταν κατακόκκινα και γύρω τους υπήρχαν μαύροι κύκλοι, το δέρμα μου ήταν κάτασπρο σαν το χιόνι και το σημάδι στο μάγουλο μου ήταν φρέσκο λες και είχε γίνει χθες. Αρχισα να τρέμω και κάθε λίγο το κεφάλι μου γυρνούσε στο πλάι απο τους σπασμούς μου. Κοίταζα το είδωλο μου στον καθρέφτη και έβλεπα εκείνη. Ολοζώντανη μπροστά μου.