50 : Escape

60.8K 3.1K 1.6K
                                    


Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


        "Shhh... Tahan na, she's going to be fine... Braylee's going to be okay." Apollo kept assuring me as we waited for the doctor to come out of the room where Braylee was rushed into.

        He was holding my trembling hand while his other hand was wiping my tears. He kept giving me comforting words but nothing will ever soothe the pain I'm feeling, knowing Braylee is suffering from something she doesn't deserve.

        He gently lead me into the line of chairs and made me sit. Next thing I know I was already crying in his shoulders while his other hand was around my shoulders, sheltering me. 

         "Asan si Braylee?!" Denver arrived, chasing his breath and nothing but fear in his eyes.

         I stood up and gasped, having a hard time breathing from crying so much. "The doctors are still checking on her. I already called her parents and..." I could not speak anymore, instead all I could do was gasp as I felt my hands in a cramp-like state.

        "Piper..." Pinaupo akong muli ni Apollo at lumuhod siya sa harapan ko. Hinawakan niya ang dalawa kong malalamig na mga kamay na kusang kumukuyom at hindi ko na maigalaw, pilit niya iyong binubuka at hinihilot. Tumingala siya dahilan para magtagpo ang mga mata namin. "Piper... Braylee may seem dumb but that kid is a fighter... She's tough and cute o ano ba yung sinasabi niya lagi." Aniya at pinunasan muli ang mga luha ko.

        "Sh-she's..." Napahikbi ako at pilit na nagsalita. "She's a strong and independent cutie."

         Mabilis na ngumiti si Apollo at tumango-tango. "Yeah... Yeah that's Braylee. So you have nothing to worry about."

        "Doc ayos lang ba siya?!"

         Otomatiko kaming napalingon dahil sa boses ni Denver. Nakita namin ang nakalabas na ang doktor. Para akong nabunutan ng tinik ng malamang okay lang si Braylee kahit papaano. Hindi naman daw ito nagka-concussion nang mawalan ng malay at bumagsak sa sahig. Sadyang nahimatay lang daw ito at nahirapan ng konti sa paghinga.

       Mabilis kaming pumasok sa kwarto at nadatnan si Braylee na wala paring malay at napakaputla. They put an IV on her arm and even attached an oxygen mask on her.

       

***


        Nagising ako na nasa sarili ko nang kwarto. Ang huli kong naalala ay nasa private room ako ni Braylee, nakaupo sa sofa katabi ni Apollo at pilit na nilalabanan ang antok habang hinihintay ang mga kaibigan namin na dumating.

        Mabilis akong bumangon nang maalala si Braylee at mabilis na dinampot ang cellphone ko. Message agad ni Warren ang bumungad sa akin.


Attack of the F*ckboysTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon