Cailee & the Blue Eyed Soldier (Completed)

Chapter 9- Bestie

Cailee's POV

Walang nagbago sa amin nila Zoey. Yun lang natatawa na siya kapag tinatawag akong Pine tree nila Stacey.

"Ano kaya magiging reaction ng mga yan kapag nakilala ka nila?" bulong ni Zoey sa akin habang nasa library kami. Hindi pumasok si Khal. Tinanghali daw ng gising ang sabi ni Jon.
"I really don't care actually." I replied to her.
"Cailee... hmmm... may itatanong sana ako sayo."
Huminto ako sa pagbabasa at tiningnan ang namumulang mukha ni Zoey.
"Hmmm..." huminga ng malalim si Zoey.
"Zoey, ano yun? Namumula ka na hindi ka pa nagsasalita."
"Okay. But please wag mo sabihin kay Khal. Baka tuksuhin kasi ako nun."
"Okay I promise." I said honestly.
"Mabait ba si Rome?" Tanong ni Zoey sabay takip ng notebook sa mukha.

Napakurap ako...

"Jesus Zoey... You like Rome." Nabigla ako.
"Shhhh.... Baka may makarining sayo." Saway nito. I cover my mouth dahil nabigla talaga ako.
"Mabait siya...as a friend... Mabait na tao. Maasahan kapag may problema. Magalang sa pati sa mga tauhan nila but Zoey... babaero si Rome."
"Mukha naman... tinanong ko lang kung mabait siya." Defensive na sagot nito.
"I am not condemning Rome for he is like a family to me... My parents and his are friends... And her mom is my mom's business partner. We grew up together... But you are also my friend...In fact you are my best friend besides Khal and Jack. And I don't want to give you false hope with Rome. Baka masapak ko yun kapag sinaktan ka niya."

"Geezzz... I just ask if he is kind. Kasi nobody defend me to any bullies besides you and Khal and recently...him."
"He is a loyal friend Zoey... if that is what you are asking. He will defend you of course for you are one of us. Carlos will do the same for you and so was Jon and Jack and King." I smile to her and continue reading.

"Before I forget Zoey, malapit na ang debut ko. I want you to be there. Don't worry sa accommodations, pwede kang tumuloy sa bahay namin."
Zoey smiled at me. "Talaga, invited ako?"
I rolled my eyes. "Zoey, you are my friend kaya invited ka. Yung invitation, iaabot ko na lang sayo mamayang after class." I smiled at her.

Kung kailan wala si Khal saka naman kami nag-PE sa archery.
"Sayang wala si Khal." Zoey told me.
I chuckled. "Oo nga. Napaka competitive pa naman niya sa archery. Kuhanan kita ng picture mamaya at isesend ko sa kanya."

"Oh mga losers... wala yata ang leader nyo ngayon." Stacey commented. Pumunta pa talaga siya sa locker namin ni Zoey para lang mang-asar. Sorry siya at hindi ako maasar sa kanya ngayon.
I rolled my eyes and continue putting my gear.
"Jean... bakit ang saya mo yata? Tanggap mo ba na ikaw ang magpupulot ng mga arrows later?!" Nakangising sabi nito.
"Ah... but I guess kailangan mo ng exercise kasi medyo tumataba ka na. So I will give you the honour to pick up all the arrows later." I replied to her.
"Are you ready Zoey? Hihintayin daw tayo nila Carlos Sebastian after PE so we better start. I heard ipapakilala nya tayo sa kapatid niya."

I heard Stacey and her minions gasp. Hindi nila tinatago na gusto nilang maging part ng grupo namin, well minus ako at si Zoey. And kating kati silang malaman kung nasaan si Cailee.

Matagl tagal na din akong hindi humahawak ng arrow... My Uncle Kyle thought me how to aim. Patago kaming nagpapractice dahil ayaw ni mommy but dad was fine with it. It is a kind of sports sabi niya but for Uncle Kyle it is a self-defence.

Ang sabi ng teacher namin, by pair daw ang groupings. Ang magpupulot ng arrow ay ang matatalo sa championship round. 3 arrows for each person. Point system ang laban.

May alam sa archery si Zoey kaya hindi kami nahirapan sa mga unang rounds. Pero dahil habang tumatagal, nangangawit si Zoey haggang nawawala sa aim ang mga tira. May teacher praise me for I always aim at the center. At hindi ikinatuwa ni Stacey yun.

Nakapasok kami sa championship ni Zoey. Kalaban namin ang group ni Stacey.

"Ready na ba kayong magpulot ng arrows?" tanong ni Stacey sa amin.
Nagtawanan ang mga kaibigan niya. Ngumiti lang ako.... Ng nakakaloko.
Nagsasawa na ako sa pang-bubully si Stacey. Isang araw ihahagis ko na lang sa kanya ang wig na suot ko.
"Bilisan mo ng tumira. Dami mo pang sinasabi." I sarcastically replied to her.

Sasagot pa sana si Stacey ng binawalan kami ng teacher.

Unang tumira si Zoey. At dahil nangangawit na siya, sa blue at black nagland ang mga arrows niya.
40 points ang score niya.
Sumunod na tumira ang kakampi ni Stacey. 2 blue at isang red ang tinamaan niya. Meron na silang 60 points.
"Ako muna..." Stacey literally pushed me aside. She throw 3 arrows na sunod sunod... She hit the orange and scored 150 points. Their total is 210.

Pffffuuu... Tuwa na kayo nun. Kung nandito lang si Khal baka kayo ginawang target nun.

"Pine tree... pine tree..." Stacey's army chanted. Kahit bawalan sila ng teacher hindi talaga sila humihinto.

"Cailee... when you aim... just aim. Close you ears to the sounds that you hear. Focus your mind to the center. Aim for the center...Then realese the arrow."

That is what Uncle Kyle told me... So I aim for the center. I release my firstarrow... I heard Zoey's gasp.
I close my ears... I need to focus....
I release my second arrow...
Now I can't hear anything...
I positioned myself...aim at the center... and release my third arrow.

I heard Zoey's squeal and Stacey's cry of horror.

I got 300 points on 3 arrows. And I smile at Stacey. Smile lang parang hindihalatang nang-iinis ako.

Lumabas kami ni Zoey sa PE gym habang nagpupulot si Stacey ng arrows.