Chapter 8- Saying Goodbye

10.3K 307 4
                                    

Gab's POV

Good thing that my family lives in Batangas now, sa farm ni daddy at hindi sa Country Club. I don't know if I can talk to Cailee now. Kailangan ko munang kausapin si mama.

"Gabriel." Yakap ni mama sa akin ng makita ako.
"Pumayat ka saka ang tangkad mo."

Ngumiti lang ako kay mama. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang gusto kong sabihin sa kanya.

"Uy Kuya..." tawag ni Ralph sa akin. We have the same eyes, same smile, same features... but he has daddy's skin while I look like an american boy through and through.
"Akin na lang yang cap mo." Turo nito sa suot kong basketball cap.
"Kabibili ko lang nyan eh." Angal ko.
"Bumili ka na lang ulit." Sagot nito. Tinalon pa nito ang cap para maabot sa ulo ko. Hindi na ako umangal.

"Ma, gusto kitang makausap." Kinakabahang bungad ko.
Nawala ang ngiti ni mama.
"Tungkol saan?"
"About everything." I weakly smile.

"Ma... gusto kong sabihin sayo na matagal bago ulit ako makakauwi." I told her. Nakaupo kami sa kubo sa ilalim ng mangga. Kumunot ang noo ni mama.
"Remember the day I got kidnapped."
Pinagpatuloy ko ang pagsasalita kahit nakikita kong nahihirapan si mama na making. Those memories were painful to us both.
"Natatandaan ko lahat ng nangyari doo ma."

Tuluyan ng umiyak si mama.

"I'm sorry Gab... I'm so...so...sorry.."
"It's not your fault." I tried to console her.

"Natatandaan ko ang mga balak niyang gawin sa atin. Sinabi niyang lahat sa akin yun ma. I am glad he is dead. Hindi..." Huminga ako ng malalim to calm my nerve.
"Hindi tao tatay ko."

"Gab... hindi ikaw siya... Kaya ba lumalayo ka? Gab... you don't have to do this. Nobody is judging you...Please anak."
"That's why I want to tell you that I will train to be a soldier." Mas lalong naiyak si mama.
"I want to be a soldier just like daddy."

"Oh God... Please Gab. It's too dangerous. Para mo akong papatayin sa pag-aalala sayo."

"Mama... I want to help... because somehow there are people like...like him who's out there hurting others. I want to be like daddy. Ma, please bear with me. This is the only way I can be worthy... for..."
Nagsisikip ang lalamunan ko. Hindi ko maituloy ang gusto kong sabihin.

"I am not worthy for her as of now. I..." I am nothing. I want to say it but it will break my mother even more.
"Gabriel... hindi ka masamang tao."
I sadly smile at my mom.

"I want to protect her... and you and Ralph... Like what dad did." Napangiti ako. "I know someday she will need somebody who can protect her. And I want it to be me. I want to be worthy for her."

Hindi ko napansin na nakalapit na sa amin si daddy.

"Gab..."
"Mama please. Makakabawas sa bigat ng nararamdaman ko kung papayag ka."

"Hindi madali ang training Gab." Dad said behind me. I look at him and he shook his head.
"Kakayanin ko dad." I replied.

Nagkatinginan sila mama at daddy. I know my mom will be very upset with me.Forever mag-aalala sa akin.

"You have to talk to Cailee before you leave." My mama said after a while.
Tumango ako.

"And Gab... your dad was..." natingin si mama kay daddy.
"Daddy was the best assassin of US military troops." Nakangiting pagmamalakiko. "I know mama. And their team was the one who killed Osama bin Laden." Napasinghapsi mama ko.

Hala...hindi nya ba alam?! Napatingin ako sa daddy ko na nagkakamot ng ulo.

"That is a confidential report Gab. Hindi mo dapat kinukwento kahit kanino." Sabini daddy.

"Marcus... totoo ba yun?" tanong ni mama kay daddy.
"Lagot na naman ako sa nanay mo." Bulong ni daddy sa akin.
"Ang sabi mo support ka lang dati."

The first part is over... now how the hell will I tell Cailee that I will not goback... at least for a long time.

Cailee & the Blue Eyed Soldier (Completed)Where stories live. Discover now