Anlaştık?

3. Bölüm - Sokan sokana be kardeşim!"

Bölüm daha dün tanışyığım Ayça'ya gidiyor gençler. Onla konuşurken kendimi çok fame hissettiğimi söylemişmiydim? Neyse .D Umarım beğenirsin kanka. Beğenmesemde olsun, bir dahakine seversin beğenirsin. :D:d:D

Kalbim atıyor . Yani bu normal bir şey . Kalp yani, atması gerekiyor. Atmasa ölürüz yani , şuan burada olurmuyum? Olur muyuz? Her neyse. Her zamankinden daha hızlı atıyor. Çok çok çok daha fazla hızlı ! Nefesim kesiliyor.Ama bu normal bir şey değil ! . . Anlamadınız mı? Mesela , çok yakışıklı bir öğretmenin yanınza gelip soruyu anlatması gibi , hoşlandığınız çocuğu hiç beklemediğiniz bir anda görmeniz gibi ,  aç kaldığınız , hiç paranız olamdığı bir zamanda herhangi bir yerden para veya yemek çıkması gibi , telefonunuzun sarjı çok az kalınca umudu tam kestiğinizde uzun süre telefonun kapanmaması gibi ,  düştüğün anda bir umut bulduğun gibi. Bunlar gibi işte. Bilmem anlatabildim mi?

Sakin ol, ve yürümeye başla. Başının dik tut ve gülümse. Ya da gülümseme. Sen gurursuz bir kız değilsin Zeynep ! Kendini hemen vermeyeceksin. Naz yapacaksın. Bizden kız almak o kadar kolay değil !

Yürüyorum . . Yürüyorum . . Yürüyorum. Yüzüm nötr. Gülümsemek istiyorum ama gülümseyemiyorum. Ona koşup sıkıca sarılmak istiyorum ama yapamıyorum. Yürüyorum. Tek yaptığım, yapabileceğim şey bu. 

Kerem ve yanında sanırım kuzeni olarak bildiğim kızda bana karşı bir kaç adım atıyor. Kızın yüzünden hafif çarpık bir gülümseme var. Ben Kerem'e yaklaşçıkca, Kerem kafasını bana doğru çeviriyor.

Saniyeler sonra , aramızda en fazla 10 cm kalıyor. Onun gülümsediğini yada gülümsediğini  anlayamıyorum. Değişik  . Benim dudaklarım ise düz ve dolgun.

Sadece , gözlerimize bakıyoruz. Özlediğim, hasret kaldığım koyu yeşil gözlere bakıyorum. Aslında şuan durumumuz o kadar komik ki . . 

Etrafımızda dolaşan insanlardan biri olsaydım kesin gülme krizine gitmiştim. Ama, hadi ama. Kalabığın ortasında sadece gözlerle konuşan, öylece duran mal bir 2 kişi. Komik değil mi? Tamam . 

Bir yer var. Büyük bir yer. İki kişi var, etrafındada bir topluluk. Kimse bir şey yapmıyor. Topluluk zaten gözlerini pörtletmiş onları izliyor. O ikiside bakışıyor. Hala mı komik değil? Ah , hadi ama bir hayal edin ! 

Tamam, gülmezseniz gülmeyin lan ! Ben kendim gülerim. Ahahahahahaha.

Birbirimizin gözlerine bakarken bu durum gerçekten acayip komik geliyor. Yani ciddi ortamlardaki halimi düşünürsek . . gülmezsem ölürüm ! 

Gülme Zeynep. Gülme . . Gülme . .

Dudaklarımı birbirine bastıyorum. O kadar bastırıyorum ki, şuan görünmüyorlardır bile. O kadar komik görünüyüyorum ki şuan. Ah Kerem . .durma gül evladım ! 

Dayanamayacağım galiba. Tamam, geliyor ! Geliyor 1 sn. Valla geliyor ! 

Dudaklarımı birbirinden ayırıp tüm okulu çınlatacak şekilde kahkaha atıyorum. Kerem dahil herkes bana deli gözüyle bakarken elimle karnımı tutmak zorunda kalıyorum. Kahkahalarım, herkesin birbirine dik dik bakmasını sağlarken kendimi durdurmaya çalışıyorum fakat başaramıyorum. 

Komik değil. Komik değil.

Kimi kandırıyorum? 

"Ahahahaa, tamam dur . 1 saniye ahaha . ." 

"Ze-Zeynep?"Kerem bana doğru yaklaşarak omzundan tutarken ona bakıyorum. "İyi- misin?"

"Ahahaha . . Ha-yır yani , e-vet ben . .Sade -ahaha- ce tamam . . Tamam ye-ter. .Ahaaha."