It's Just a Memory

Chapter 29

Ciara's POV

Ugh. Ang sakit ng ulo ko. (-_-) Hindi rin ako masyadong makagalaw. Ang sakit ng buong katawan ko. Naramdaman kong may lumapit sa hinihigaan ko.

"Ciara, anong nararamdaman mo?"

Dahan dahan akong dumilat. Grabe. Ang sakit ng ulo ko. (-___-) Pag dilat ko, nakita ko si Ate Tin. Tumingin ako sa paligid. Tinignan ko ang mga braso ko. Ang dami kong sugat sa katawan.

"Ate, bakit ako nasa hospital?"

"Because of an accident." sagot ni ate tin.

"Ate Tin, anong nangyare? Si Dylan?"

Hindi ako sinagot ni Ate Tin.

"Ate Tin! Si Dylan?!"

Inulit ko ang tanong ko and Ate Tin just shooked her head. Suddenly, I felt tears rushing down my face. Pumasok ang Mom ni Dylan sa room.

"Hija, wala na si Dylan. :'( "

Lalong dumami ang luha na tumulo mula sa mga mata ko. Niyakap ako ng Mom ni Dylan. 

"Tita, kasalanan ko po. Iniligtas po ako ni Dylan."

"Wag mong sisihin ang sarili mo hija. Aksidente 'yon." sagot ng mom ni Dylan sakin.

_____________________________________________________________________________________

"Ang daya mo Dylan! Sabi mo walang iwanan. Pero, bakit mo ako iniwan ngayon? Dylan, mahal na mahal kita hindi ko kayang mawala ka. Nagpromise ka pa sa'kin na hindi mo ako iiwan. Asan na yung promise mo? Kung alam ko lang... kung alam ko lang na ganito yung mangyayari, mas pipiliin ko nalang na ako yung mamatay kesa ikaw Dylan. Hindi ko na alam kung paano uusad ang buhay ko ngayon kung sa araw-araw na paggising ko, alam kong hindi na kita makikita, hindi na kita makakasama. Akala ko ba magpapakasal pa tayo? Ang dami nating pangarap na sabi mo, sabay nating tutuparin. Paano na ngayon? Ako nalang mag-isa. Hindi ko kakayanin ng ako lang mag-isa Dylan. Sobrang mamimiss kita. Mamimiss ko yung paglalagay mo ng roses and chocolates sa locker ko, yung mga cheesy lines mo at yung mga pakulo mo sa school para pakiligin ako. Ngayon palang, miss na miss na agad kita Dylan. Mahal na mahal kita. Hindi ko na alam kung paano haharapin ang mga susunod na araw na... wala ka na sa tabi ko."