Rüzgar Gülü (Yarı texting)

29. Bölüm: Şapşik şey

İyi okumalar dilerim

—————

Ertesi gün kahvaltı etmeden çıkmıştık Eflayla kızlara veda ederek. İlk hastaneye gitmiştik kontroller için. Şimdi beni evime bırakıyordu. Bir kaç şey harici her şeyi hatırlıyordum. Doktorda iyi olduğumu söylemişti zaten.

Eflaya baktım ve gülümsedim. "Sana ne kadar teşekkür etsem az. Bugüne kadar o kadar iyi davrandık ki bana." Güldü. "Arkadaşlar bugünler için var. Lafı bile olmaz." Arabadan indiğimde o da ardımdan indi. Ona ilerledim ve sarıldım. O da sımsıkı sarıldı. "Teşekkür ederim." Diye fısıldadım. Ayrıldık. "Benim için bir zevkti. Yine beklerim." Gülümsedim içtenlikle. "Görüşürüz o zaman." İç çekti "Görüşürüz Güneş." ve apartmana doğru ilerledim. Apartmana girmek üzereyken ona baktım. Bana göz kırptı ve güldü. Bende güldüm ve apartmana girdim.

Daireye vardığımda kapıyı çaldım. Bir süre sonra kapı açıldı kardeşim tarafından. Eda kocaman gülümsedi ve bana atıldı. Kocaman sarılırken bana bende hafif eğilerek sarılışına karşılık verdim. "Hoşgeldin canım ablam!" Mutlulukla şakıdığında güldüm. "Hoşbuldum cadı." Annem kapıda belirdi ve bize baktı.

"Güneş?" Sevinçle güldü. "Allahım şükürler olsun!" Eda benden ayrıldı. "Geç içeri kızım." Ayakkabılarımı çıkardım ve içeri geçtim. Ardımdan kapı kapandı. Annem hemen sarıldı bana. "Hatırlıyorsun demi kızım?" Başımı salladım sımsıkı sarılırken ona. "Hatırlıyorum kraliçem." Kıkırdadı ve ayrıldı. "Valla hatırlıyorsun."

Onların mutluluğunu görmek beni iyi hissettirmişti...

••••••••
"Bak bunuda ye teyzeciğim." Teyzem geldiğimden beri benimle ilgileniyordu. Herkes ayrı ilgi gösteriyordu. Sanırım fazla özlenmiştim. "Tamam teyze yerim." Teyzemin gösterdiği poğaçadan aldım ve tabağıma koydum.

"Ah be kızım! Korkuttun bizi." Babama gülümsedim. "Sorun yok. İyiyim artık." Anneannem atıldı "Şükürler olsun! Ne dualar ettim siz biliyonuz mu? Secdeden kalkmadım. Çok şükür Allahıma ki iyileşti benim sarı kuzum." Gülümsedim. "Teşekkürler anneanne." Gülümsedi.

Dedem konuştu ilk defa. Normalde pek konuşan biri değildi. "Tekrar aramızda olman güzel bir şey kızım. İyiki tekrar geldin." Onada gülümsedim. "Teşekkürler dede." Kahvaltı her zamanki gibi neşeyle geçip gitmişti. Özlem gidermiştim herkesle. Odama geçtiğimde yatağıma oturdum. Gözlerim odada gezindi. Özlemiştim.

"Hoşgeldin abla!" Neşeyle odaya giren Edayla güldüm. "Çok mu özledin beni bakayım?" Burun kıvırdı. "Ne özleyeceğim? Alt tarafı ağlamaktan gözlerim acıdı." Gözlerim dolduğunda kollarımı açtım iki yana. "Gel buraya seni yaramaz." O da ağlak ağlak koşturdu kucağıma. Onu sarmaladım. Ağlamaya başladığında konuştu "Bir daha gitme tamam mı abla? Valla çok korkunç bu ev sensiz. Sessiz ve zevksiz." Gözlerim dahada dolduğunda gülümsedim. "Ya Eda." Ona sarıldım. "Ağlama ablacığım. Bak geldim buradayım." Derin bir nefes aldı.

"Sonunda." Güldüm ve dahada sıkı sarıldım. Kardeşimi çok özlemiştim. Her ne kadar kavga etsekte o benim kardeşimdi. Ona olan sevgim sonsuzdu. Onu kimsenin tahmin edemeyeceği kadar sevip sayıyordum. Ne kadar belli etmesem de. Zaten ben böyleydim. Severdim. Ama belli etmezdim kolay kolay.

Telefonum titrediğinde burnumu çektim. O da benden ayrıldı. "Elimi yüzümü yıkayacağım." Dedi ve odadan çıktı. Bende elime aldım komidindeki telefonumu. Kaandandı.

@Kaan_demir: Nasılsın Güneş?

@Güneş_ben: İyi sen??

@Kaan_demir: İyi bende

@Kaan_demir: Sormak için erken biliyorum

@Kaan_demir: Ama haftaya tekne partisi varmış

@Kaan_demir: Gelecek misin diye soracaktım arkadaşlarınla falan?

@Güneş_ben: Olurr

@Kaan_demir: Haftaya Çarşamba günü öğleden sonra saat 2-3 gibi gelebilirsin.

@Güneş_ben: Orada olacağım

@Kaan_demir: Tamamdır teşekkür ederim

@Güneş_ben: Şapşik şey

@Güneş_ben: Teşekkür edip durma bu kadar kibarlık fazla bünyeme

@Kaan_demir: mdnddndld peki demem

@Güneş_ben: İyi o zaman sonra konuşuruz

@Kaan_demir: Konuşacağız