Our Fate [OUR SERIES #2]

CHAPTER 12

'Whether you like it or not'

__

MONDAY, I woke up early to cook breakfast. Honestly, I have no idea what to cook but I just made a simple chicken curry. I wasn't sure if Thana would like the dish I made but if she didn't, I decided to be fine with it.

Hindi naman mahalaga kung magustohan niya iyon. Mas mahalaga pa ring nagawa ko iyong gusto niyang isa-isahing iluto ang mga pa expire nang laman ng ref ko.

Gusto ko ring kuwestiyuhin ang sarili ko kung paano niya 'ko napapayag sa gusto niya. Ni hindi nga 'ko umoo ngunit hindi rin naman ako humindi noong biyernes ng gabi. I just found myself setting an alarm so I could wake up early this morning and cook breakfast.

Isinilid ko iyon sa isang paper bag at saka ko pinagpatuloy ang pag-aayos sa sarili ko. I calculated the time before going at tama lang na pagpunta ko sa ASU ay may oras pa 'kong mag log in at maglakad papunta sa classroom ko nang hindi na le-late sa unang klase ko.

Pagbaba ko sa sasakyan ay agad akong sinalubong ni Raffy. Nagmamadali siyang habulin ako at hindi iyon naging dahilan upang ihinto ko ang paglalakad. I am hurrying. Wala akong oras para sa kanya.

Isa pa, naaalala ko lang ang nangyari noong byernes. Baka bigla ko na lang siyang bigwasan. I realized that Thana was right. Whatever reason he has, he still stared longer on my legs. I saw it with my own eyes and tried justifying what he did so he won't appear that bad to others. Nagkataon lang na si Thana ang nakakita sa kanya at hindi iyon pinalagpas ng estudyante.

"Dhayne, can I talk to you for a sec?" tanong niya habang hinahabol ako.

"No. If I'll talk to you, I'll be late." nagmamadaling sagot ko at sinadyang mas bilisan ang lakad ko.

Saglit akong nag log in gamit ang ID at fingerprint ko. Paglingon ko palabas ay hindi ko na natagpuan si Raffy kaya dumiretso ako sa unang klase at nagsimulang magturo.

I made sure to inform everyone about my disappearance next week. I told them my apology and hope to understand that they need to study the remaining lessons on their own. I promised to give them hand-outs and reviewers so it would be easier for them.

"Ma'am Dhayne, sabi ni Thana sabay na po tayo pumunta sa canteen for lunch." taka kong pinagtaasan ng kilay si Harper nang natapos na 'ko sa huling session ko sa umaga at biglang pumasok si Harper sa classroom.

"Why? You'll join us for lunch?" mahinang tanong ko at saka sinara ang laptop ko upang magsimula nang magligpit ng mga gamit ko.

"Opo." tumango ako at tumayo ko. Isinukbit ko iyong bag ko at magalang na pinadala sa kanya ang paperbag kung saan nakalagay ang lunch namin.

"How's school, Harper?" tanong ko habang naglalakad kami.

"Okay lang po."

"Tiffany and her friends still bullies you?"

Umiling siya. "Si Thana po ang lagi nilang inaaway."

I knitted my eyebrows. "What do you mean? I thought they stopped the bullying shit."

"They stopped. Dito sa school. These past months, lagi nilang binabantayan si Thana sa labas. Thana warned them. Natatakot ako."

"Don't worry. From this day on, hindi na sila makakalapit kay Thana. At sa iyo."

"Hindi naman po ako natatakot sa kung ano ang pwede nilang gawin. Natatakot ako para sa kanila. Sa kung anong pwedeng magawa ni Thana sa kanila."

"You really trust your friend."