Unknown || H. S. ✔

Eighteenth message

Jeśli szanujesz moją pracę, skomentuj, proszę. ♥

Bastille - No Ones Here To Sleep

Kiedy Dave przymknął swoje oczy i przysunął dłoń do policzka dziewczyny, ona jakby nagle otrzeźwiała. W delikatny sposób oparła dłonie na jego klatce piersiowej, tym samym odpychając go od siebie. Tym zachowaniem dała mu do zrozumienia, że z pocałunku nici.

- Przepraszam, ja nie chciałem, żebyś pomyślała, że jestem nachalny czy coś - zaczął się tłumaczyć, gdy był już na bezpiecznej odległości.

Najwyraźniej zrozumiał, że przekroczył pewne granice. Zrobiło mu się wstyd. Naprawdę nie mógł się jej oprzeć. Od kilku tygodni był w niej zauroczony, ale bał się jej o tym powiedzieć. Postanowił poprosić o pomoc Jo. Ona była dla niego ostatnią deską ratunku.

Pomimo opinii szkolnego playboy'a był zdecydowanie skrytym chłopakiem. W domu nie uczył się godzinami by zostać najlepszym uczniem, wręcz przeciwnie, jego nauka polegała tylko i wyłącznie na słuchaniu wykładu profesora. Popołudnia spędzał z przyjaciółmi, bądź na treningach koszykówki. Był zwykłym nastolatkiem z dużym talentem.

- Nie, to ja przepraszam - przejechała dłonią po policzku i odgarnęła do tyłu włosy. - Wybacz, że to przerwałam, ale coś do mnie chyba dotarło - oparła się o murowaną fontannę.

- Nie masz za co przepraszać, to ja zachowałem się jak dupek. Nie wiem co sobie w ogóle wyobrażałem - nie przestawał się obwiniać.

- Mogłam cię uprzedzić, że kogoś mam - powiedziała, a jego mina wyrażała zdziwienie.

Pierwszy raz przyznała się, że z kimś jest. Teraz czuła, że mogła tej sytuacji zapobiec i nigdy nie zgodzić się na pójście do kina, bądź jakiekolwiek spotkanie. Sama sobie była winna. W końcu, zgadzając się sama dawała mu znak, że nikogo nie ma. Jednak czasu nie można cofnąć.

- Och, Jo wspominała, że nikogo nie masz - westchnął ciężko.

- Nikt nie wie o moim związku z Harry'm - spuściła wzrok na swoje dłonie.

- Musi być szczęściarzem, że cię ma. Mam nadzieję, że to moje przedstawienie nie namiesza między wami ani mną i tobą. Mogę liczyć na dalszą przyjaźń z twojej strony? - spytał z lekką nutą niepewności.

- Jasne, ale proszę daj mi kilka dni, by unormować swoje sprawy. Czuję, że muszę coś naprawić - posłała mu delikatny uśmiech.

- Oczywiście, Cordelio. Co tylko zechcesz - odwzajemnił uśmiech.

Po jeszcze kilkuminutowej wymianie zdań, zdecydowali się wrócić do swoich domów. Dave odprowadził nastolatkę pod same drzwi i pożegnał się krótkim całusem w policzek. Oczywiście podczas powrotu przepraszał Reyner za swoje zachowanie. Ta z kolei tłumaczyła mu, że wszystko jest już okay i nie powinien czuć się winny.

Gdy tylko znalazła się w swoim pokoju, od razu chciała o wszystkim napisać Harry'emu. O kłamstwie jak i pocałunku, do którego na szczęście nie doszło. Czuła ogromne wyrzuty sumienia.

Delia: Jestem.

Harry: Jak z babcią? Wszystko w porządku?

Delia: Prawdopodobnie tak. Nie byłam u niej.

Harry: Jak to nie byłaś? Okłamałaś mnie?

Delia: Przepraszam.

Harry: W takim razie co robiłaś?

Delia: Byłam z Dave'm.

Harry: Jak to? Pisałaś mi, że dał ci spokój...

Delia: Wiem, kłamałam. Myślałam, że uda mi się to wszystko załatwić. Byliśmy w kinie, a później na spacerze. Próbował mnie pocałować...

Harry: A Ty dałaś mu na to pozwolenie?

Delia: Niewiele brakowało, ale w porę się opamiętałam. Do niczego nie doszło. Wytłumaczyłam mu wszystko. Zostaliśmy przyjaciółmi.

Harry: Jak mogłaś mi to zrobić kilka dni przed moim przyjazdem? Wiesz jak ja się teraz czuję? Jak kretyn!

Delia: Do niczego nie doszło, Harry.

Harry: Nie chodzi tylko o to. Sam fakt, że mnie okłamałaś jest dla mnie wystarczająco bolesny.

Delia: Posłuchaj. Dave dla mnie nic nie znaczy. Liczysz się tylko Ty!

Harry: Nie wiem czy to nie jest kolejne kłamstwo. Potrzebuję się zastanowić czy chcę nadal się spotkać z osobą, która nadwyrężyła moje zaufanie.

Delia: Proszę, tylko mi nie mów, że to może być nasz koniec.

Harry: Wszystko w życiu jest niepewne. Potrzebuję czasu.

Delia: Nie możesz mi tego zrobić.

Delia: Harry, nie odtrącaj mnie. Nic między mną, a Dave'm się nie wydarzyło.

Delia: Proszę, daj mi szansę.

Z każdą nową wiadomością czuła jakby ktoś wbijał jej drobne szpilki w serce, a poczucie winy nie dawało jej spokoju. Teraz siedziała zapłakana na łóżku i wystukiwała kolejne zdania z prośbą, aby Styles coś odpisał. Niestety dla niego było to zbyt wiele. Cordelia doskonale zdawała sobie sprawę, że straciła zaufanie u chłopaka. Postanowiła, że za wszelką cenę z powrotem je odzyska tak jak i Harry'ego. Teraz to on się tylko dla niej liczył.