I looked at Deus' body fell into the floor with his eyes opened at parang hindi makapaniwala sa nangyari. I looked at Saint at nakita kong nakahandusay na sya sa sahig at habang si Dr. Patrick naman ay hindi na humihinga.
Did we won? Napatingin ako sakanila and I saw them smile. We won...napangiti narin ako sakanila at agad lumapit kay Saint.
He is silently sleeping..hawak-hawak niya ang kaliwang bahagi ng katawan niya. Kung saan siya sinaksak.
"Baby...we won.." I whispered to him.
"It's all done..."
"It's done..."
After that day we are brought to the underground hospital. Mabilis ang pag recover ko habang si Saint ay hindi parin nagigising. Ang sabi ng doctor ay matindi ang dinanas na damage sa katawan at sa utak niya.
The poison nearly killed his brain, at halos durugin nito ang katawan niya. But he still manage to kill Dr. Patrick, kahit nahihirapan na siya.
The doctor said he will wake up in a few days, dahil in rest pa ang katawan niya. At may posibilidad daw na may mga pangyayaring malilimutan niya.
I stared at my engagement ring at huminga ng malalim. Andito ako ngayon sa mansyon ni Saint, at hindi ako pinapalabas nina Savienna at Pierce.
"Sabrina? Do you want something?" Tanong ni Savienna habang inaayos ang mga couch pillows.
"Can you let me out?" Tanong ko.
"No, sis. Alam mo namang hindi pa safeㅡ"
"She can go out. Sasamahan ko siya." Napatingin ako kay Psalm dahil sa sinabi niya. Napangiti ako sa sinabi ni Psalm.
"Okay fine, but return her before 7pm. At huwag kayong magpakalayo." Tumango ako kay Savienna at agad tumayo.
Ihahanda na sana ni Psalm ang sasakyan niya pero sinabi ko sakanyang gusto kong maglakad. Wala naman siyang nagawa at sinunod ang kagustuhan ko.
Tahimik kaming naglalakad sa loob ng area ng mansion ni Saint. Napahinto ako ng makakita ako ng playground, I walked towards the swing at umupo.
Pilit kong kinalimutan lahat ng nangyari pero hindi ko kaya...sariwa lahat saakin ang nangyari at parang lahat ng yun ay nangyari dahil saakin.
"Sabrina? Are you okay?" Rinig kong tanong ni Psalm na nakaupo rin sa kabilang swing.
"Yeah, don't mind me. Hindi parin kasi maalis sa isip ko ang mga nangyari." Mahina kong sabi.
"Tapos nayun, huwag ko na yung isipin. Just move it on." Sabi niya naman at marahang pinagagalaw ang swing na inuupuan niya.
"But still...maraming nawala, maraming napahamak ng dahil saakin...lahat ng taong malapit saakin ay napapahamak..." I said.
"Ang mga nawala ay hindi mo kasalanan, choice nila na iligtas ka kahit hindi kasiguraduhan na maliligtas rin sila. Hindi mo yun kasalanan, it's our choice to stay by your side and save you." Napatango ako sa sinabi niya.
He is right. Hindi ko dapat sisihin ang sarili ko dahil ginusto naman nila na manatili sa tabi ko, at hindi ko naman sila pinilit.
Pero may hindi talaga ako naiintindihan kay Psalm, sa pagkakakilala ko sakanya ay napakabait niya pero ngayon parang ibang tao na siya...who is he really?
"Can I ask you a question?" Tanong ko sakanya.
"Spill it."
"Why did you approach me, in the first place? At niligawan mo pa ako. Is that part of Dr. Patrick's plan?" I asked. Napatingin ako sakanya at nakita kong nakatitig siya sa langit. He sighed.
"I liked you, genuinely. Until now. Pero wala naman akong magagawa, you already have Saint kaya ako nalang ang dumistansya. I went to the OS dahil inutusan ako ni Papa. I don't even get the chance to say goodbye to you. Pero masaya naman ako ng makita kita ulit dun, everything I did in the past is not for my Papa. I did it, genuinely." Napangiti ako sa sinabi ni Psalm.
This is the closure I am looking for.
"I'm sorry that I can't like you back...ㅡ"
"It's okay, I understand. Tanggap ko rin naman na kayo talaga ni Saint." Sabi niya at tumawa ng mahina.
"And he is better than me. At deserve mo siya. I am happy for you, ikakasal na kayo diba?" Tanong niya at Napatango naman ako.
"I apologize in advance dahil baka hindi ako makapunta sa kasal mo. I'm going to fly to US to handle family business at baka mag migrate na ako dun."
"And this maybe, our last day together."
"Thank you, Psalm. Thank you for everything. I will never forget everything you did for me, I owe you a lot." Hindi ko mapigilang maiyak habang nakatingin kay Psalm.
"Come on, don't cry. Pupunta parin naman ako ditot to visit. Thank you too, Sabrina. For making me feel what is it like to, like someone. Thank you." Napatayo ako at ganun rin siya.
I hugged him at napaiyak nalang. This will be last time I will be seeing Psalm. The first friend I've ever had.
Nang mag hi walay kami ay ngumiti siya saakit at pinunasan ang luha sa mga mata ko.
"Good bye, Sabrina. Thank you, for everything." He said and I felt him kissed my forehead kaya nagulat ako.
"Huwag mong sabihin kay Saint yun ah!" He smiled and turned his back on me.
Unti-unting lumalayo ang pigura ni Psalm, at ganun rin kalakas na bumuhos ang luha sa mga mata ko.
"Good bye, Psalm. Thank you, for being my friend."
---
we are very near to the end 😭
