Tahimik lang ako buong araw, wala naman ng kumausap sakin bukod kay Psalm. Tuwing nakakasalubong ko siya nginingitian niya ako, pero hindi ko sinusuklian mga ngiti niya. Hindi naman kasi dapat talaga ako magkaroon ng kaibigan, gaya ng sabi ni Saint. Ano ba pumasok sa isip ko at pumayag ako makipag kaibigan kay Psalm?
Ngayong hapon ay nasa quadrangle kami lahat dahil pinapapapili na kami ng club na gusto naming salihan. For the whole semester nayun, I decided to pick a boring club para wala masyadong gagawin. Journalism Club nagiging active lang naman yun kapag may school activities para gumawa ng school papers.
Nakatayo ako ngayon sa pinto kung saan may nakalagay na Journalism Club. Saint wouldn't be mad right? Dahil pipili rin naman siya ng club niya. I entered the room at kitang-kita ko kung pano naglitawan ang ngiti sa mga mukha ng taong naroon.
"Finally! After three years, may nagkaroon rin ng interest sa Club natin." Masayang saad ng isang babaeng may maikli na buhok.
Anim lang sila lahat na nasa silid na 'yon. "Hi! Gusto mo sumali sa club namin?" Tanong ng babaeng medyo may katangkaran sakin.
"Ah yes, gusto ko kasi ng club na wala masyadong ginagawa." I said.
"Mabuti naman, halos lahat ng studyante dito ayaw ng club na boring." Nakangiting sabi ng isang lalake na parang hindi pa sinuklay ang buhok.
Apat silang lalake at dalawa ang babae. Ganito ba talaga sila ka konti? "Anyway pa-fill up nalang dito. Bigay ko sa adviser yung copy samin yung isa."
Sinunod ko ang gusto nila at nagfill-up sa dalawang papel. Tinago nila ang isang kopya at binigay sakin ang isa.
"Teka. Ikaw si Danica Sy?" Gulat na tanong ng issng lalakeng chinito. Napatango naman ako.
"Woah tama nga mga narinig ko, ang ganda mo.ㅡ" kaagad naman siyang siniko ng babaeng may maikli ang buhok.
"Pasensya kana sakanya. Ako nga pala si Odette Smith. I'm a first year college student at loyal ako sa club nato since junior high." Tumango ako sakanya at tinanggap ang kamay niya. Journalism rin ang club niya noong high school?
Lumapit naman sakin ang babaeng may maikli ang buhok at nagpakilala. "I'm Cassidy Grace Gomez. I'm a senior high student."
"I'm Eren Lee." Nakangiting sabi ng lalakeng nagsabi sakin ng maganda kanina.
"Pierce Calvin Jimenez." Sabi naman nung isa.
"Lorence Rivera."
"And I'm Constantine Furrer or Stan." Ngumiti ako sakanilang lahat.
"I'm Danica Sy. Nice to meet you all." Sabi ko st ngumiti rin silang lahat sakin.
Pina-upo ako ni Lorence sa bakanteng upuan katabi ni Cassidy. Pinag-uusapan namin ang activities na gagawin for the whole semester. This club isn't bad.
"Danica alam mo ba iyang si Odette ay may gusto kay Rozen. Diba kilala mo yun?" Agad akong napatingin kay Odette na ngayon ay namumula na.
"Ano kaba, Rence! Alam mo namang girlfriend ni Rozen si Danica." Muntik na akong mabilaukan sa sinabi ni Cassidy.
"Hindi ko siya boyfriend, we are just childhood friends." Agaran kong sabi, napa 'o' sila lahat at napatango.
"Kung ganun wala naman palang magagalit kung liligawan kita?" Napatanga nalang ako sa sinabi ni Eren, agad namang may binulong si Stan sakanya na agad nawala ang ngiti sa labi ni Eren.
"Sorry, I understand kung bakit ayaw mo." Napailing-iling nalang silang lahat kay Eren.
"Ikaw Danica huwag kang lumapit kay Eren, gusto niya ligawan lahat, walang pinipili 'yan." Pang-aasar ni Pierce. Kaya napatawa silang lahat sa silid nayun.
Hindi narin ako nakapag-pigil at tumawa narin. Saint will think as them as my co-club members, but for me they are already my friends.
Nang uwian na ay dumiretso na ako sa parking lot para hintayin si Saint. Pero agad naman akong nagulat ng bigla nanamang lumitaw si Psalm kung saan-saan.
Agad naman akong kinabahan, baka makita siya ni Saint!
"Ikaw ha, magtatampo na ako. Hindi mo ako pinapansin kanina pa. Galit kaba sakin?" Biglaan niyang tanong at agad naman akong napailing.
"Bakit naman ako magagalit sayo?" Tanong ko sakanya.
"Eh hindi mo na ako pinapansin. May galit ka talaga sakin eh." Pamimilit niya, natawa nalang ako dahil ang cute niya.
"Wala nga, hindi ako galit sa'yo." I said.
"Eh bakit hindi mo ako pinapansin?" Tanong niya. Baka magalit si Saint!
"Nahihiya ako sa'yo sa public, baka ano isipin nila." Yon nalang ang nasabi ko, napatawa si Psalm at nagulat naman ako ng bigla niyang pinisil ang isang pisngi ko.
"Ang cute mo. O sige, kung hindi ka talaga galit sakin yayayain kitang gumala ngayong Saturday." Nakangiti niyang sabi. Nanlaki naman ang mga mata ko, is he asking me on a date?
"Pero hindiㅡ" he cut me off. "Nah-ah, bawal tumanggi kung tatanggi ka ibig sabihin galit ka talaga sakin at malulungkot ako."
"Oo na!" Napipilitan kong sabi and he smiled.
"Aasahan ko yan. Bye! Umuwi kana." He said and turned his back on me.
Pano ako magpapaalam kay Saint?
Hanggang sa makauwi ng bahay ang laman ng isip ko ay kung paano ako magpapa-alam kay Saint. Kasi kung sasabihin kong may kasama akong iba, panigurado sasama rin siya. Hindi naman sa ayoko siyang kasama, pero ang awkward nun diba?
Saint is really over protective. Alam ko naman na binilin ako ng Daddy niya sakanya, but maybe this is too much right? Hindi naman ako mapapahamak ng dahil sa pagsama ko kay Psalm. He is a nice guy. He is harmless.
Napahiga nalang ako sa kama ko at napatitig sa kisame. Tomorrow is Wednesday, pero mas mabuti siguro kung magpapa-alam ako kay Saint ng maaga.
Nilakasan ko ang aking loob at napatayo mula sa kama. Hindi naman siguro siya magagalit. This is just a simple hang out, gusto ni Daddy na magkaroon ako ng normal na buhat at parte sa normal na buhay ang gumala.
Naglakad ako patungo sa silid ni Saint at ramdam na ramdam ko ang kaba na bumabalot sa buong katawan ko. I know how scary Saint is when he's mad. He isn't the Mafia Boss for nothing.
Huminga ako ng malalim at mahinang kumatok. "Who are you?" I heard him ask.
"It's Sab." I said. He opened the door and his cold gaze immediately went down through my spine. Be calm, Sab.
This is just simple, just ask him what you need
---
a/n:
