Sitio Series 2: Capturing Scintillating Scenery

Chapter 26

CSS 26| Mamihan

“Bago ka mang-akin Mr. Victoria ayusin mo muna ang tula mo.” Sermon sa akin ni sir kaya mas lalong natawa ang mga kaklase ko.

Nakasimangot akong naupo habang masama pa rin ang tingin sa kaklase kong ngayo'y namumulang binabasa ang tula para kay Deiry. Ano ba 'yan, alam kong deserve niyang magustuhan ng lahat pero parang naiinis ako kasi akala ko ako lang ang may gusto sakanya.

Hanggang sa bumalik na si Deiry sa classroom nila'y nagpatuloy ang recitation ang siste pala'y mago-overtime sa amin si Sir dahil absent ang subject adviser namin sa next period.

“Well done,” nagpalakpakan kami. Eto ang maganda kay sir, oo at mahirap ang subject niya pero hindi niya kami masyadong pinepressure para bang katropa lang namin siya. Tulad na lamang ngayon sa recitation. “Aralin n'yo ang page 23 sa book niyo, recitation ulit bukas. Class dismiss.” Anito, nagsitayuan na kami't kanya-kanyang kuha ng gamit, dinig ko ang sigaw ng class president dahil sa mga tumatakas na cleaners.

Senior High na kami pero hindi pa rin 'to nawawala.

“Yari ka sa akin, Deiry..” Bulong ko, naisip kong yayain siya ngayong uwian. Ngiti-ngiti akong naghintay sa labas ng classroom nila, walang meeting sa basketball team ngayon. Cheat day daw sabi ni coach kapag nanalo kami sa Regionals. Oo nga pala, ilang araw nalang at lilipad na kami papunta sa venue.

Naalarma ako nang magsitayuan na ang sila, inamoy-amoy ko pa ang sarili. Mahirap na, another turn off points na naman. Pagkauwi mamaya susunugin ko iyong tula ko, nakakahiya talaga.

“Deiry!” Sigaw ko kaya't napatigil ito sa paglalakad maging ang mga kaklase niya. Hindi nakaligtas ang mga mapanuksong ngiti at buska nilang lahat. Napakamot ako ng batok, “a-ah.. P-Pwede ka bang maka-usap?”

“Deiry usap daw!” Ani ng kaklase niyang babae at pabirong sinundot ang tagiliran nito.

“Sana all usap! ” Ani pa ng isa. Pero siguro nga lahing yelo si Deiry dahil parang wala lang sakanya.

Hirap niyang diskartehan.

Hindi na ito sumagot at nilapitan na ako pagkuwana'y walang sabi-sabing nilagpasan ako. Releasing a heavy sighed, I followed Deiry's direction until we reach the gate. She stopped walking like she's waiting for me.

Ah.. Even though she's the stone cold girl she's still has a soft side to hide.

“Nagustuhan mo ba ang tula ko?” Biro ko habang sinasabayan itong maglakad, she made a face which I found cute. “Cute mo, nagshared post ako noong nakaraan tinag at minention kita... ” Napanguso ako. “Pero hindi ka nagreply.”

With her brows frowning. “Eh? I'm busy, kailangan ba iyon?” We stopped when we reach the mamihan store.

We decided to eat, ang pera ko'y sakto lang but I can treat Deiry maglalakad nalang ako papuntang palengke mamaya kapag magtitinda. But Deiry being she is, she declined.. May pera naman daw siya pambili she even insisted that she can pay her own bills, that we can pay half, half.

“Oo naman, kailangan 'yon.. Crush kita. Tapos hirap mong pormahan. Kung hindi ako barado sa mga banat ko, lagi mo akong hindi pinapansin..” Reklamo ko, nakaupo na kami sa loob ng store magkaharap.

She glance at me with a bored look, “kaysa sa sayangin mo ang oras mo sa kakababad sa social media at pagcha-chat sa akin bakit hindi ka nalang mag-aral o kaya magpahinga?” Aniya.

I pouted. “Bakit naman hindi? At saka, nag-aaral naman ako ah.. ”

“Kaya pala ganoon ang tula mo, ano sunog na sunog na ba ang kilay mo sa pag-aaral kaya ganoon ang na isip mong tula?” Nakataas ang kilay nitong sabi, hindi ako makapalag kaya nilaro-laro ko ang aking daliri na nasa mesa.

“Joke, joke lang kasi...”

“Really, garapata, kuto at buhok sa kili-kili? Ganoon mo ba ako idescribe?”

Halos lumubog ako sa kahihiyan ng marinig ang sinabi niya. Natigilan ako sa pamumula ng marinig ang mahihinang tawa nito. I absentmindedly stared at her while she's laughing her heart out. She's so refreshing to see.

“Heto na ang order niyo ineng,” ani ni lola. Tatayo na sana ako upang tulungan itong magbuhat ng tray ng maunahan ako ni Deiry. Ito na mismo ang kumuha ng try na nilalaman ang mga inorder namin, nakangiti ito aa matanda habang nakikipag biruan.

Malas ng iba, hindi nila nakikita ang side na ganito ni Deiry... Tanging ako lang, madalang kung madalang ngumiti at tumawa, mas malambot siya sa mga matatanda.. At higit sa lahat ay maaalahanin siya...

“Wala pala iyong apo ni lola kaya wala siyang katulong ngayon," kwento niya habang inilalapag ang dalawang mangkok ng mami sa mesa. “Dapat ay tulungan niya muna si lola bago siya maglakwatsa..” Anito animo'y nanenermon na nanay...

“Ang cute mo..” Wala sa sariling bulong.

Natigilan si Deiry, nagkatinginan kami. “Ouch!” Daing niya ng wala sa sariling napaso sa sabaw. “H-Huwag!" Umiwas ito sa akin ng akma kong hahawakan ang kamay niya, pansin kong namumula ang tenga nito at hindi makatingin..

Kinilig ba siya? Para akong timang na nakangiti sa kaisipang namumula si Deiry dahil kinikilig ito..

“Masakit?” Umiling siya, “talaga? Kumain na tayo baka lumamig na ang mami..” Pasimple kong pinagmamasdan ang kamay nito bahagyang namumula. “Patingin na kasi!” Pangungulit ko, wala itong nagawa kundi iabot sa akin. Buti nalang at may panyo akong manipis at bahagya kong idinampi sakanyang kamay... “Ikikiss ko ba?”

Her lips from into a grim line. “You're causing me chaos..” She whispered and started eating.

I didn't touch my food instead I picked my phone and started to take photos including her eating.. Nabawasan na ni Deiry ang mami niya't hindi pa rin ako kumakain..

“Bakit?” Tanong ko ng maramdaman ang tingin niyang parang hinahalungod ang kasuluksulukan ng kaluluwa ko.

“What are you doing?” She asked.

“Taking pictures, memories.. ” I smiled a bit. “And I'll post this on social media and later I'll post a status and tell everyone that we eat on a mamihan..”

Deiry stopped eating, she looked annoyed. “I get the memory purposes. But for the another one? Isn't a bit uncomfortable for you?” I shooked my head. “I mean, this is my own opinion okay? But you should take privacy a little bit serious. Hindi sa lahat ng oras ay kailangan mong ipost o ipangalandakan sa lahat ang nangyayari sa buhay mo, relationship, money, family and other you should kept it private. You wouldn't know if a person is worried about you or just enjoying itself gathering gossip about you under the screen. Hindi lahat concern, hindi lahat maiintindihan. Baka nga pinagchi-chismisan ka na, and to sum up it all. Gusto mo bang sa bawat problema ay may nakikisawsaw? No right? ” She explained.

I was silent for a minute. She has a point, nasanay kasi ako kay Ivory dati na ang basehan ng pagmamahal ay kailangan ipost lahat ng galaw sa social media. Na kailangan puro tadtad ng message, puro post at iba pa. Nakalimutan kong iba pala si Deiry na iba pala silang dalawa.

“Social media is good, meeting new friends.. You can let out your rants and problems, some will console you, some won't. But Rossweisse don't engage all the things you're doing on social media. Especially on relationship,” she added.

A ghost smile plastered on my lips upon hearimg the word relationship. “Hmm? Bakit relationship? ” A hint of naughtiness on my voice.

Deiry being Deiry didn't sense the naughtiness instead she explained it on me so serious. “Because everyone will surely talk about your relationship, the'll make gossip about it. Parang sawsawan lang? Sawsaw ng sawsaw sa buhay ng iba?”

With her words and principle, I'm fell. “Oh, so if we will enter a relationship you want it private?” I asked while eating the mami..

“Yes––what the fuck?” Her eyes widened. “You got it wrong! It's a trick question!” She exclaimed, blushing.

I just shooked my head still has the smile. There's something on my stomach partying, I couldn't find the right words to describe it. “Huwag kang mag-aalala, liligawan kita kahit gaano pa 'yan katagal. Kahit eigth years bago mo ako sagutin.. Basta ba sabi mo yes eh..”

﹌﹌﹌﹌﹌
#Mamihan