Ang magasawang tumatakbo ay mga mgasasakang nakatira sa bundok kung saan naroroon din sina Bron, Erick, Hannah at Amelia.
"Tulong!!" Sigaw pa ulit ng magsasaka nang itoy masilayang may mga taong naliligo sa lawa.
" Tara! Bilis! Tulongan natin sila!" Sigaw ni Erick na pinulut na sa gilid ang baril.
Agad rin kinuha ni Bron ang kanyang espada. Tira ng tira na si Erick sa mga zombies kahit medyo malayo pa sila. Tumulung na rin si Amelia. Lahat silay nasa lawa lang. Hindi na lumabas.
Biglang nadapa ang buntis. Panay ang iyak nito dahil pagod na pagod na siya sa pagtakbo. Napahinto ang kanyang asawa at pinipiliy itong tumayo. Kaya hindi na nag alangan si Bron at agad niyang nilapitan ang magasawa.
" Hijo, dalhin mo ang asawa ko sa lawa. Huwag kayong gumalaw habang nasa lawa kayo. Hindi kayo mapapansin ng mga zombies pag nasa tubig kayo." Sabi ng mama at hinablot ang malaking kutsilyo na nakatali sa kanyang bewang. " Pakiusap. Protektahan niyo ang aking asawa. " Patuloy pa niyang sabi.
Agad inalalayan ni Bron ang buntis para makatayo. " Pero paano na po kayo?" Tanong ni Bron. Habang ang mga zombies ay papalapit na, patuloy parin ang pagpapaputok nina Erick at Amelia.
" Matatagalan silang pumunta sa inyo pag nandito ako. Huwag kang mag alala, lalaban ako. " Sagot nang mama "Sige nah! iligtas mo ang aking asawa!" Parang naiiyak at galit na ang mama. Bron held his wife, inilagay ang braso sa kanyang balikat at nagmaling pumunta sa lawa.
Lalabas na sana si Erick sa lawa para lapitan at tulungan sina Bron ngunit sumigaw naman si Bron,
" Huwag, Erick! Bumalik ka sa lawa! "
Naguluhan si Erick pero bumalik na sita agad, binabaril niya yung mga nauunang zombies.
"Misis, tiisin mo ang pagod.. Malapit na tayo sa lawa. Tiisin mo...." -Bron
Tumingin kay Bron ang namumuntlang buntis at naliligo na sa pawis. " Ang asawa ko.. Ayokong mabuhay kung wala naman siya. " Maiyak iyak nitong sabi na parang gusto nang huminto.
Lumingon si Bron sa lalake na lumalaban na nga sa mga zombies. Napapansin niya ring nasasaktan na ito ng mga zombies. Ilang beses siyang muntik nang makagat pero malakas siyang lumaban sa mga ito.
" Bilisan niyo!! " Sigaw ni Hannah kina Bron.
Inilagay ni Bron ang espada sa kanyang kiliran at binuhat ang buntis. Tumakbo si Bron at pinaubaya na niya kay Erick ang kanilang kaligtasan hanggang sa narating na nga nila ang lawa.
Huminga ng malalim si Bron at inalalayan ang buntis papunta kay Hannah. " Huwag kayong lumabas ng lawa at huwag kayong masyadong gumalaw. " Sabi pa niya.
Kinuha ni Hannah ang shotgun sa malapit lang na lupa at itinutok ito, handang bumaril.
Lumabas si Bron ng konte ang isang paa ay nasa lupa. Ganun din si Erick. Si Hannah at Amelia naman nasa lawa, hawak nila ang babaeng buntis.
" Ang asawa ko... Ang asawa ko... " Umiiyak ang babae pero mahigpit na hinawakan siya nina Hannah't Amelia upang hindi ito pumunta sa lupa.
Tumakbo na ang mama papuntang lawa at kung meron mang zombies na lumapit sa kanya, binabaril ni Erick.
" Bilisan mo pa, manong! Mauubusan nako ng bala. " Sambit ni Erick.
At naubusan nga si Erick ng bala. Wala nang bala sa kanyang bulsa kailangan pa niyang kuhanin ang iba sa bag na nasa truck.
Tumakbo si Bron, sinasalubong ang lalake sabay sigaw " Sa likod mo! " and Bron drew his sword ready to help the poor man.
The man got caught up a few times na nag sanhi sa kanyang magkaroon ng maraming sugat sa likod. Maabotan na sana siya ni Bron ng biglang may nahila uli ang lalake at tuluyan ng nakagat sa ulo.
Pilit paring lumalaban ng lalake kahit duguan na siya. Agad namang hiniwa ni Bron ang mga naabutan nyang mga zombies.
" Ahhhghh!! " Agad tumba ang mga nahiwa at na saksak na zombies.
" Bron!!!! " Sigaw pa ni Hannah na kinakabahan sa pinapanood niya.
Pinaligiran ng mga zombies ang katawan ni mama. Hindi naman sumigaw ang mama. Tilay alam na niyang mamamatay siya.
" Bron, bumalik kana rito!! " Sigaw ni Erick na nakapag reload na at binabaril ulit ang mga zombies.
Tumakbo pabalik si Bron habang parami ng parami ang dumarating na tila alam nilang may pinagpepyestahang katawan doon.
" Eman!!! " Sigaw ng umiiyak na babae. Marahil ito ang pangalan ng kanyang asawa. She was hoping, na makaka survive pa ito.
Kahit ilan na ang napatumbang zombies nina Bron at Erick, wala na ang mama. Hindi na nila nakikita ito.
" Mga walang hiya!" Humablot ng ikalawang baril si Erick at patuloy niyag pinagbabaril ang mga ito.
Nang nabawasan at paubos na ang mga zombies na naka palibot sa mama, nasisilayan na ulit nila ito na naka luhod at naka yuko.
Nanlaki ang kaning mga mata. Buhay pa ba siya??
Si Erick tumakbo at lumapit sa kanya.
" Huwag Erick! " Sigaw ni Bron. Pero hindi nag alangan si Erick. Wala na mang zombies ang nasa malapit. Kahit may paparating, malayolayo pa naman.
Lumapit pa si Erick sa lalake. Napansin niyang punong puno na ito ng kagat sa katawan pero naka luhod lang ito.
Maya maya lay dahan dahan na itong tumayo at humarap kay Erick na nakayuko parin.
Napasigaw uli ang asawa " Eman!!! Diyos ko, Eman!!! "
Hindi na makikilala ang mukha ng lalake dahil puno na ito ng berdeng dugo sa mukha at ang kanyang mga matay umiiba na ang kulay.
Papalapit na ang mga bagong dating na zombies.
The man slowly opened his mouth tila may gustong sabihin. Lumapit pa ng konte si Erick dito at nakinig..
" Ang a-anak at as-sawa k-ko.. " Nakakapag salita pa siya!
" Manong! " Hinawakan ni Erick ang balikat nito.
But as soon as he patted the mans shoulder, nag iba na ang boses at kulay ng mga mata nito. Nag labas ng maraming dugo ang bibig nito and started growling.
Sa lawa may naka rating ng mga zombies. At tama nga ang magsasaka, hindi maka lapit sa tubig ang mga zombies at tila natatakot mabasa. Parang hindi rin nila napapansing mga mga taong naka lusob sa lawa.
The sun is already setting. Sa panahon ngayon, mabilis ang pagwala ng liwanag. Mahirap lumabad kapag madilim na.
"Bron, umalis na kayo bago pa tuluyang gumabi, bilis! " Sigaw ni Erick na muling pinagbabaril ang mga paparating na zombies.
Tumingin sina Bron sa langit at tuluyan na ngang dumidilim. Hindi naman nahirapan si Hannah sa pamamaril sa mga zombies na nasa malapit sa lawa.
"Ikaw??" Sigaw ni Hannah.
"Pipigilan ko sila hanggang kaya ko.. Umalis na kayo! Hahanapin ko lang kayo. Huwag kayong masyadong magpakalayo!" -Erick
"Hindi mo kakayanin mag isa iyan Erick!" -Bron
" Kailangan niyong iligtas ang asawa niya. I'll distract them. Hahanapin ko kayo. Pangako! " Sigaw ni Erick sa kanila.
Tumakbo si Hannah patungo kay Erick ngunit sinigawan Niya uli ito.
" Hannah, umalis ka na! Maniwala ka sakin. Hahanapin ko kayo! "
Napahinto si Hannah. Hinagis ni Erick ang susi ng sasakyan na agad namang pinulot ni Hannah. Naiiyak pa ito habang pinagmasdang lumabad ulit si Erick.
"Ang asawa ko!! " Sigaw at iyak nanaman ang buntis ng silay nag simula ng umahon sa lawa.
Kahit ano pang sigaw ng buntis ay hindi na siya makikilala pa ng asawa niyang isa na ring zombie.
"Aleh.. tayo na poh.. " Yaya ni Amelia na tinutulungan ang buntis sa pag labas sa lawa.
Hindi mapigilan ni Erick lahat ng zombies kaya merong nakaka lusot na agad sinundan sina Bron.
May mga zombies pa na pumunta sa truck. May mga pumasok pa at tinapon ang mga gamit nila sa loob.
Iniwan ni Hannah ang susi sa gilid ng bag na nasa labas, hoping na magagamit ito ni Erick.
Tumakbo nalang sila. Sa ngayon may konting lakas na ang buntis ngunit sa tingin ni Bron, kapag itoy nagpatuloy sa pagtakbo, siguradong makukunan na ito. Kaya kinarga na niya ulit ito para maka takbo sila ng maayos.
Nauuna na sa takbo si Amelia. Sumunod si Bron na karga ang buntis. Nasa likod naman si Hannah na naniniguradong hindi maabutan sina Bron sa mga zombies na naka sunod.
" Bwisit. Kailangan pa talagang magpa iwan.." Sambit bigla ni Bron na patuloy paring tumatakbo. Narinig ito ni Hannah at napansin niyang pinipilit ni Bron na hindi umiyak.
Sumabay si Hannah kay Bron at nag sabi " Bron, maniwala lang tayo. " hinawakan saglit ni Hannah ang kamay ni Bron at bumalik na uli ito sa likuran nila.
They had no choice but to go. Ngayon may kailangan na silang protektahan at maliit lang ang chances ng survival pag gabi, kaya hindi nila kayang mag risk ng dumating na ang dilim.
Patuloy ang takbo ng magkakaibigan hanggang silay maka hanap ng matataguan.