Tory's POV
Het was mijn beurt om de wacht te houden. Het was koud en ik rilde. Ondanks dat Tony mij een deken had meegegeven. Dat was aardig van hem. De maan scheen door de halfkale bomen heen en de sterren verlichtte de inktzwarte hemel. Ik staarde naar de sterren en mijn gedachtes dwaalden af naar Tony. Ik vond hem met de seconde leuker. Hij had ons gered. Hij kon geweldig vechten. Maar iets binnenin me zei dat Tony ook iets mysterieus had. Iets waar hij zelf voor vreesde. Ik wist niet wat en hoefde het ook niet per se te weten. Er klonk geritsel en lichte geluiden die klonken als voetstappen. Ik spitste mijn oren en tuurde naar de bomen. Zag ik nou iets bewegen of ik verbeelde het gewoon. De geluiden verdwenen. Ik negeerde het nu. Het is vast niks.
Ik klapte het boek open dat op mijn schoot lag. Het boek was leeg. Merle had het aan mij gegeven zodat ik er aantekeningen in kon maken. Maar ik gebruikte het niet echt als aantekeningenboek. Ik gebruikte het meer als dagboek. Uit mijn zak haalde ik een pen en begon te schrijven.
Lief dagboek,
Ik ben in Calise. Een rijk in de magische dimensie. Het is hier heel mooi. Maar er staat hier mij een stom lot te wachten. Ik ben de Lyrathan blijkbaar. Ik vind dat niet bepaalt leuk. Als ik alle 5 elementen heb geleerd moet ik de demonenkoningin verslaan. Als ik dat niet doe dan gaat Calise eraan. Welke sul heeft dit lot voor me uitgestippelt. Ik wil graag mijn eigen toekomst bepalen. Merle en Tony zijn van koninklijke bloede. Tony is kroonprins van Calise. Nu word het onmogelijk voor mij om hem te krijgen. :( aan de andere kant de Lyrathan zijn kan soms ook best cool zijn. Ik kan het element aarde al redelijk beheersen. Ik heb een boek gekregen die over het element aarde gaat en hoe je die kunt besturen. Best handig. Ik mis mijn vriendinnen en mijn ouders. Maar ik wil dit land ook niet tot stof laten vergaan. Tony heeft vandaag gemerkt dat ik het Lyrathan gedoe niet zo leuk vond en hij had gezegd dat als ik echt niet de Lyrathan wil zijn ik terug mag naar de aarde. Hij keek daar heel droevig en teleurgestelt bij. Ik wil hem niet teleurstellen en Merle ook niet. Dus veel keus heb ik niet. Waarom moet ik juist ik de Lyrathan zijn. Waarom niet Tony ofzo hij kan geweldig goed vechten. Hij had vandaag ons gered van een stelletje blauwe apen. Ik zit vol vragen. Hopelijk worden die beantwoord.
Liefs Tory
Ik deed het aantekeningenboekje dicht. Sloeg het aardeboek open en begon te lezen. Af en toe probeerde ik een techniek die vaak ook nog lukte. Ik werd steeds enthousiaster.
Om 1 uur s'ochtends wisselde ik weer met Tony. Beetje bij beetje doezelde ik in slaap.
Ik hoorde vreemde zoefgeluiden. Ik stond op rekte me uit en ging naar buiten. Tony zat te oefenen met zijn zwaard. Razendsnel hakte hij op de boom waar hij op aan het oefenen was. Zijn zwaard wervelde rond. De boom kraakte luid en viel om. Toen de boom een paar centimeter boven de grond hing viel Tony hem op met zijn voet en schopte hem met zijn andere been en met een enorme kracht weer omhoog. Vervolgens verschroeide hij de boom in een paar seconden in een hoopje as. Ik had nog nooit zoveel snelheid, zoveel kracht en zoveel dodelijkheid gezien. Was hij soms boos?
Hij zag me en draaide zich om. 'Tony?' Vroeg ik voorzichtig. 'Ben je soms ehh.... boos?
'Nee' zei Tony. Hij sloeg zijn ogen neer. "Ik moet steeds denken aan mijn moeder."
'Oh,waarom?' vraag ik.
'Ze..... is er niet meer. Door te vechten maak ik mijn hoofd leeg.' Ik zag het verdriet in zijn ogen.
'Het spijt me zeg ik snel. 'Sorry dat ik dat vroeg. Ik weet het het gaat mij niks aan.' Zei ik beschaamd.
Tony glimlachte. 'Het is niet zo erg' zei hij. Ik neem het je niet kwalijk. Je kon dat niet weten.'
Ik keek naar het zwaard in Tony's handen. Het zwartkristallen lemmet glom zacht. De groene edelsteen in de bek van de draak op het handvat schitterde. Ik kreeg een idee. 'Wil je me leren zwaardvechten?'
'Is goed' zegt Tony. Je krijgt toch gevechtstraining in dat kamp. Ik kan net zo goed je de basis leren. Dan heb je nog een kleine voorsprong.
Tony gaf mij zijn zwaard. Hij vouwde mijn handen om het handvat heen. Ik voelde zijn lichaamswarmte. Een verdwaalt vlindertje vloog rond in mijn buik.
'Zo houd je een zwaard vast. Of met 1 hand maar dat is voor gevorderen. In principe zijn er 4 soorten slagen.' Ging Tony verder. ' schuin naar beneden links of rechts. Horizontaal links of rechts en schuin naar boven links of rechts.' Samen maakten we de bewegingen in de lucht. Ik werd warmer van binnen. Tony stond zo dicht bij me en raakte mijn handen aan.
Oke Tory kappen!
'Nu jij alleen' zei Tony. Hij liet los. Ik maakte de bewegingen moeizaam. Het zwaard was zwaar.
Tony merkte het. Hij prevelde iets en er verscheen een nauwelijks zichtbaar zwaard in zijn handen. 'Ik heb geen andere zwaarden bij me dus gebruik een zwaard van wind maar. Misschien helpt dat.'
Ik nam het zwaard aan. Ik voelde haast geen gewicht. Weer maakte ik de bewegingen maar dit keer veel sneller en handiger. 'Goed zo zei Tony tevreden.
Ik verstijfde opeens. Mijn lichaam werd ijs en ijskoud. Iets kroop in me en nam me over. Het iets dwong me op mijn knieën en schreeuwde me dingen toe. Mijn hoofd bonkte Ik moest ze herhalen. Ik moest. Ookal wilde ik het zelf niet.
Het werdt bewolkt. 'Ze komen' zegt het iets met een holle stem die Tony bereikte via geest en oor. ' ze komen' herhaalde het weer. Met mijn ogen keek het Tony aan. Hij keek geschokt. Het iets greep Tony's shirt vast. 'Ga' riep het met mijn stem dwingend. Het iets trok weg. En ik was weer mezelf. Hoopte ik.
'we moeten gaan' zei ik rillend. De woorden die het iets in me had gefluistert stonden in mijn geheugen gegrift
'Snel' zei ik dringend.
'Wie komen er?' Vroeg Tony bezorgt
'De demonen. De radojidemonen' zei ik zwakjes. 'Ze zijn er' prevel ik.
'Shit' vloekte Tony. Hij rende de tent in. Tony wekte Merle. Het meisje kwam slaperig de tent uit. 'Merle we moeten weg.' Riep Tony. Hij klapte de tent op tot een klein pakketje en floot hard op zijn vingers. Er klonk gehinnink en de hemel barste als het ware open. Een prachtige witte ros met vleugels kwam aan gevlogen. In zijn manen ketterde de elektriciteit. Voor Tony stopte hij. Het paard boog zijn hoofd.
'Hey maatje, kun je ons helpen? Het paard brieste en knikte zijn hoofd. 'Tory, Merle klim op storm" zei Tony. Vluchtig keek hij achterom. Ik stond op en hielp Merle op het paard en klom er zelf ook op. 'Maar jij dan? Vraag ik.
'Maak je geen zorgen ik vlieg zelf en als het nodig is geef ik jullie dekking. "Ik wil je helpen' zei ik vastberaden. Tony schudde zijn hoofd. 'Je bent te belangrijk. Storm brengt jullie naar het kamp. Ik kom achter jullie aan.' Merle keek Tony aan.
'Wees voorzichtig en probeer niet met ze te vechten als de vorige keer. Pleeg geen zelfmoord' zei ze beslist en fel. Ik fronsde zelfmoord plegen? Vorige keer?
Waaat? Ik kreeg geen tijd meer om verder na te denken.
'Doe ik niet' beloofde Tony. 'Storm, vlieg naar het kamp je weet waar het is. Storm hinnikte en steeg op. Ze vlogen snel. Merle klampte zich aan de hals van Storm vast. Een meter of 10 achter hen vloog Tony op een wolkje. Ik tuurde in de verte. Ik zag al kleine zwarte stipjes onze kant op komen. De zwarte stipjes werden al gauw groter en na een paar minuten vlogen ze nog maar een meter of 100 achter hen. 'We mogen ze niet naar het kamp leiden' schreeuwde Merle. 'Hoe doen we dat schreeuwde Tony terug. 'Ze zien ons toch.'
Er knipte een lichtje aan in mijn hoofd.
Ik heb een idee' riep ik. 'Tony, laat storm door het bos vliegen. Tony schreeuwde iets in een taal die Tory niet verstond. Storm dook naar beneden. Zigzaggend tussen de bomen door vloog hij door het bos. De radojidemonen waren niet zo handig en vele botste tegen de bomen op. Ze krijsten en gilden. Maar lang niet alle demonen waren uitgeschakelt. 'Dit werkt niet' gilde Merle. 'Ik ben nog niet klaar' schreeuwde ik. Ik draaide mijn lichaam zodat ik achterste voren op Storm zat en spreidde mijn armen. Mijn lichaam begon te glinsterde van de magie. Ik riep een enorm net van lianen op en liet die op de demonen vallen. De demonen raakte verstrikt in het net en bleven daar in vast zitten. 'Heeft Merle je dat geleert' riep Tony
'Nee, Merle heeft me een boek gegeven over het element aarde en toen ik de wacht hield heb ik een paar trucjes mezelf geleerd. 'Je bent een natuurtalent! Riep Merle. Ik lachte. Het kamp kwam in zicht. Storm verminderde snelheid en ze begonnen te dalen. Toen we op de grond stonden werden Merle en Tony omhelst door een man. 'Pap' zei Merle trots. Dit is Tory en ze is de Lyrathan.
Ps: lees mijn tweede boek het begin van het eind.
X soofje