uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Ontsnapping

Tory's POV

Het was mijn beurt om de wacht te houden. Het was koud en ik rilde. Ondanks dat Tony mij een deken had meegegeven. Dat was aardig van hem. De maan scheen door de halfkale bomen heen en de sterren verlichtte de inktzwarte hemel. Ik staarde naar de sterren en mijn gedachtes dwaalden af naar Tony. Ik vond hem met de seconde leuker. Hij had ons gered. Hij kon geweldig vechten. Maar iets binnenin me zei dat Tony ook iets mysterieus had. Iets waar hij zelf voor vreesde. Ik wist niet wat en hoefde het ook niet per se te weten. Er klonk geritsel en lichte geluiden die klonken als voetstappen. Ik spitste mijn oren en tuurde naar de bomen. Zag ik nou iets bewegen of ik verbeelde het gewoon. De geluiden verdwenen. Ik negeerde het nu. Het is vast niks.

Ik klapte het boek open dat op mijn schoot lag. Het boek was leeg. Merle had het aan mij gegeven zodat ik er aantekeningen in kon maken. Maar ik gebruikte het niet echt als aantekeningenboek. Ik gebruikte het meer als dagboek. Uit mijn zak haalde ik een pen en begon te schrijven.

Lief dagboek,
Ik ben in Calise. Een rijk in de magische dimensie. Het is hier heel mooi. Maar er staat hier mij een stom lot te wachten. Ik ben de Lyrathan blijkbaar. Ik vind dat niet bepaalt leuk. Als ik alle 5 elementen heb geleerd moet ik de demonenkoningin verslaan. Als ik dat niet doe dan gaat Calise eraan. Welke sul heeft dit lot voor me uitgestippelt. Ik wil graag mijn eigen toekomst bepalen. Merle en Tony zijn van koninklijke bloede. Tony is kroonprins van Calise. Nu word het onmogelijk voor mij om hem te krijgen. :( aan de andere kant de Lyrathan zijn kan soms ook best cool zijn. Ik kan het element aarde al redelijk beheersen. Ik heb een boek gekregen die over het element aarde gaat en hoe je die kunt besturen. Best handig. Ik mis mijn vriendinnen en mijn ouders. Maar ik wil dit land ook niet tot stof laten vergaan. Tony heeft vandaag gemerkt dat ik het Lyrathan gedoe niet zo leuk vond en hij had gezegd dat als ik echt niet de Lyrathan wil zijn ik terug mag naar de aarde. Hij keek daar heel droevig en teleurgestelt bij. Ik wil hem niet teleurstellen en Merle ook niet. Dus veel keus heb ik niet. Waarom moet ik juist ik de Lyrathan zijn. Waarom niet Tony ofzo hij kan geweldig goed vechten. Hij had vandaag ons gered van een stelletje blauwe apen. Ik zit vol vragen. Hopelijk worden die beantwoord.
Liefs Tory

Ik deed het aantekeningenboekje dicht. Sloeg het aardeboek open en begon te lezen. Af en toe probeerde ik een techniek die vaak ook nog lukte. Ik werd steeds enthousiaster.

Om 1 uur s'ochtends wisselde ik weer met Tony. Beetje bij beetje doezelde ik in slaap.

Ik hoorde vreemde zoefgeluiden. Ik stond op rekte me uit en ging naar buiten. Tony zat te oefenen met zijn zwaard. Razendsnel hakte hij op de boom waar hij op aan het oefenen was. Zijn zwaard wervelde rond. De boom kraakte luid en viel om. Toen de boom een paar centimeter boven de grond hing viel Tony hem op met zijn voet en schopte hem met zijn andere been en met een enorme kracht weer omhoog. Vervolgens verschroeide hij de boom in een paar seconden in een hoopje as. Ik had nog nooit zoveel snelheid, zoveel kracht en zoveel dodelijkheid gezien. Was hij soms boos?

Hij zag me en draaide zich om. 'Tony?' Vroeg ik voorzichtig. 'Ben je soms ehh.... boos?

'Nee' zei Tony. Hij sloeg zijn ogen neer. "Ik moet steeds denken aan mijn moeder."

'Oh,waarom?' vraag ik.

'Ze..... is er niet meer. Door te vechten maak ik mijn hoofd leeg.' Ik zag het verdriet in zijn ogen.

'Het spijt me zeg ik snel. 'Sorry dat ik dat vroeg. Ik weet het het gaat mij niks aan.' Zei ik beschaamd.

Tony glimlachte. 'Het is niet zo erg' zei hij. Ik neem het je niet kwalijk. Je kon dat niet weten.'

Ik keek naar het zwaard in Tony's handen. Het zwartkristallen lemmet glom zacht. De groene edelsteen in de bek van de draak op het handvat schitterde. Ik kreeg een idee. 'Wil je me leren zwaardvechten?'