uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Vuur en Water

Ik zat eenzaam in mijn eigen tent. Het kamp was verplaatst met een spreuk naar een andere plek.

Sinds Merle was ontvoerd en ik weer in het kamp was keek bijna iedereen me met achterdochtige blik aan. Ik wist dat het volk haast geen vertrouwen in mij meer hadden. Door mij was Merle gegijzelt door Lilith. Een enorm schuldgevoel plaagde ne. Ik kon niet eens Yadine tegenhouden!

Frustrerend gaf ik mezelf een klap op mijn been en begroef mijn gezicht in mijn handen.

Tony kon weer lopen maar hij had zich teruggetrokken. Hij was somber en praatte met niemand. Ik had hem een paar keer zien oefenen. Elke keer was hij woedend en had hij verschillende dingen vernietigd.

Ik voelde me mislukt. Een mislukte Lyrathan. Het liefst wilde ik in een diepe afgrond springen. Maar ik wist maar al te goed dat dat niet kon.

'Mevrouw Starling?'Vroeg een stem. 'Er zijn hier mensen voor u.'

Zuchtend stond ik op. Zeker weer een stel klagende mensen dacht ik.

'Sorry dat ik nikss..... begon ik al maar toen zag ik de Koning, een man van een jaar of 40 en een vrouw van een jaar of 30 voor haar staan. Ik stopte meteen.

'Eh...hallo majesteit'

'Hallo' zei hij terug. 'Je had toch een vuur en een watermeester nodig?

Een oude vriend van mij en zijn zus zijn zeer bedreven vuur en watermeester.

'Dit zijn Alec en Isabel Tyras'

'Aangenaam' zei Isabel en ze boog beleefd.

'Een eer om de Lyrathan de elementen te leren' zei Alec plechtig. 'Hoe heet je'

Ik was verbaasd over hoe eervol ze tegen mij deden.

'Ik heet Tory Starling'

'Ik moet nog een paar dingen regelen'zei de Koning. Hij vertrok.

'Wij zullen jou alles leren wat we kennen van onze elementen' zei Isabel. 'Ik leer jou water. En mijn broer gaat je vuur leren.

Ik knikte. De komende uren oefende ik samen de basistechnieken van vuur en water met Alec en Isabel.

**********

Merle kromp ineen toen de zweep op haar rug kwam. 'Hou op' gilde ze snikkend. 'Ik weet niet waar de uitverkorene nu is.' Weer liet de zweep een snee in haar huid achter.

'Stop Yadine' zei Lilith kalm en ze stak haar hand op. Yadine liet de zweep zakken. 'Zoals u wilt mijn vrouwe'

Lilith knielde neer bij Merle. Ze duwde Merles kin omhoog.

'Zeg waar ze is'

'Ik weet het niet' herhaalde Merle. Haar rug schrijnsde en er gleden tranen van pijn over haar wangen.

'Ik weet dat je de kroniek hebt. Ik weet dat je met anderen kunt communiceren. Dus zeg waar de uitverkorene is!' Snauwde Lilith.

Merle trok haar hoofd terug. Ze zei niets en keek naar de grond.

Op Liliths lippen lag een sluw lachje.

'Het maakt niet uit Prinses Merle. Ze komt bij de eclips toch wel naar me toe. Het is een kwestie van geduld.'

Ze stond op en fluisterde iets in Yadines oor. Yadine keek opgetogen.

'Merle, dit gaat de langste 15 minuten van je leven worden' zei ze genietend.

Haar vingers gleden over de zweep in haar hand. Ze hield hem omhoog en liet hem neerdalen. Merle gilde het uit. Keer op keer. Totdat ze na een tijdje bewusteloos neer viel.

'Jammer' fluisterde Yadine. 'Ik dacht dat je de volle 15 minuten wel vol zou houden. Helaas je hield het maar 11 minuten vol.'

Achter haar siste een schaduw.

'Jij sadist'

Yadine draaide zich om.

'Zusjelief, ik doe alleen wat van me gevraagd word' zei ze ontschuldig.

'Hopelijk word haar sadistische kant ook genezen als we weer normaal zijn' hoopte de schaduw wanhopig.

Hopelijk.