uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Laatste woorden

Tory's POV

Evi en ik liggen naast elkaar op het gras onder de sterren. De hemel was gitzwart en was verlicht door sterren en de maan. Evi heeft me alles vertelt. Alles over waarom zij en Yadine Lilith dienden. Volgens Evi ben ik de enige in Calise die haar begreep.

"Tory?" Zegt Evi.

Ik draai mijn hoofd naar Evi toe. "Ja?"

"Wat ga je doen als de Eclips aanbreekt? Ga je het leger leiden? En ga je Lilith dan doden?" Het blonde meisje bekogelt me met vragen en eerlijk gezegd heb ik op geen een van de vragen een antwoordt.

Ik haal mijn schouders op. "Ik weet het allemaal niet. Ik weet niet.... of ik er wel klaar voor ben."

Evi gaat rechtop zitten. "Je bent er klaar voor sowieso. Het lukt je wel."

"Dank je wel Evi, maar......" ik stop en staar weer naar de sterren.

"Het is een zware last, maar ik weet dat je het kunt, en ik zal je zeker weten steunen." Zegt Evi vastberaden.

Ik glimlach, ga ook rechtop zitten en knuffel Evi. "Je weet niet hoeveel je me helpt met die woorden."
Mijn vriendin knuffelt me terug.

Dan laten we elkaar los, gaan allebei weer liggen en vallen in slaap.

Tony's POV

Ik kijk in de spiegel en zie een lange jongen met bruin haar. Hij had een vermoeide blik. De jongen zag eruit alsof hij tien kilo heeft verloren in een week.

Die jongen is de kroonprins van Calise. Zijn vader ligt op sterven en zijn vriendin is al 3 dagen weg zonder iets van zich te laten horen.

De jongen in de spiegel ben ik.

Zuchtend plof in neer op mijn bed. De afgelopen dagen heb ik nauwelijks kunnen slapen. Elke dag werd er tientallen vergaderingen gehouden en elke dag weer kwamen er mensen bij hem om dingen smeken en klagen.

Ik wilde die mensen helpen, maar nergens in mijn brein lag een oplossing. Was mijn vader maar niet ziek hij wist voor alles een goede oplossing. Dat is egoïstisch van je en erg lui sist een stem in mijn achterhoofd me bestraffend toe.

De kroon van de kroonprins ligt op een purperen kussen naast me. Hij was van zilver en in het midden zat een sierlijke ijsblauwe saffier.

Voorzichtig zet ik hem op mijn hoofd. Tijd voor de ochtendvergadering. Dan wordt er op mijn deur gebonkt. Ik doe open.

Een van de dienstmeisjes staat voor mijn deur. "Mijn prins uw vader vraagt of u bij hem wilt komen."

"Oke" zeg ik en ik loop zonder verder nog op het meisje te letten naar de ziekenboeg.

Als ik bij de kamer waar mijn vader ligt open doe. Voel ik meteen een nare sfeer. In een hoekje fluisterde een schorre zwakke stem:

"Tony, mijn zoon ik moet je iets vertellen."

Tory's POV

"Tory schiet op!" Snauwt Cyntha ongeduldig.

"Jaja" mompel ik. Snel pak ik vlug mijn spullen bij elkaar en prop ze in mijn tas. Als een soort kangeroe spring ik zonder op te stappen op mijn paard. Dan realiseer ik me iets. Evi had geen paard. Ik draai me om en zie haar nog op de grond zitten.

"Evi, wil je achterop?"

Evi knikt. "Dankjewel"

Ik glimlach, steek haar een helpende hand toe en trek haar het paard op.

"Kunnen we eindelijk gaan?" Moppert Cyntha.

"Jahaa!" Roept Evi. We vertrokken. Lange tijd was het stil en niemand zei iets. Eerlijk gezegd had ik ook niks om te zeggen. Laat in de namiddag veranderde het landschap. Het werd mistig, de bomen stonden dichtbij elkaar en het stonk er naar zwavel.
"Ieuw" Evi knijpt haar neus dicht. "Wat is die stank!?"
"Dat is het zwavel moeras" zegt Cyntha droog. "De bloem groeit in het moeras."
"Ieuw, Wat een poepplek voor een mooie bloem" zegt Evi.

Ik lach. Evi was altijd vrolijk en wist altijd de sfeer een beetje op te peppen. Na een paar minuten rijden we vlak voor een bubbelend bruin moeras. Ik kokhalste hier was de stank nog erger. Walgend haalde ik adem door mijn mond. "We moeten nu afstappen" commandeert Cyntha. Evi en ik sprongen van het paard af. 

"Oke wie gaat het moeras in?" Vraagt Evi. We kijken elkaar aan.
"Geen idee" zeg ik.
"Ik ga wel op de wacht staan ofzo!" Roept Evi snel. "Mietje" mompelt Cyntha maar zelf gaat ze het moeras ook niet in. Haar ogen staren mij aan. Ze leken te zeggen: jij bent de uitverkoren ga jij hem maar lekker halen.

"Ik ga wel" zucht ik. Voorzichtig zet ik mijn linkervoet in het moeras, dan mijn rechtervoet. Het moeras kwam tot mijn middel. De stank was niet te verdragen zelfs als je door je mond ademde rook je het nog.
"Oke Cyntha waar moet ik precies zoeken?" Roep ik. "Op de bodem" zegt Cyntha. "Wat?!" Ik moest mijn best doen om het niet uit te gillen.
"Hij groeit op de bodem van het moeras." Zegt Cyntha nog een keer. Ze grinninkte. Ik kijk haar boos aan.
"Maak een luchtbel om je hoofd heen en duik." Zegt Cyntha. Bij de paarden hoor ik een bulderend gelach. Evi lach daar helemaal plat.

Oke oke tor je doet het voor de koning. Kom op vermande ik mezelf. Ik doe mijn ogen dicht en concentreer me. Langzaam vormde er een luchtbel in mijn handen. Toen hij groot genoeg was zette ik hem als een helm op mijn hoofd. Ik leek wel een astronaut. Ik haalde nog een keer diep adem en dook.

In het moeras was het water heel erg helder. Blijkbaar lag die gore smurrie alleen op het water. Het werd steeds dieper en om gegeven moment moest ik zwemmen. Toen opeens zag ik een klein bloemetje. Het was wit. Het was de Haldisbloem! Vreugde dansde door mijn lichaam heen. Snel zwom ik naar het bloemetje toe. Voorzichtig trok ik hem los uit de bodem en Als een bezetene zwom ik terug.

Boven het water begin ik als een gek te gillen. "Omg ik heb hem!! Ik heb hem!!" Evi en Cyntha komen aangerend.

"Goed gedaan Tory. Nu moeten we zo snel mogelijk terug." Zegt Cyntha. Ik klom de kant op. Daar bleef ik nog even staan. Cyntha en Evi zaten al op de paarden. "Tory kom!" Schreeuwt Evi

"Nee, wacht even" roep ik terug. Ik wilde die smurrie van het moeras eraf halen. Eigenlijk was het een prachtig meer zonder die smurrie. Ik concentreerde me. Met telekinese schepte ik de smurrie van het oppervlak af. Na tientallen keren scheppen was de smurrie weg en lange er in plaats van een stinkend moeras een mooi schoon meertje. Ik draai me om en zie Evi mij bewonderend aan kijken.

"Oke! Nu kunnen we gaan" roep ik. Snel ren ik naar mijn paard en spring achterop.

Tony's POV

"Vader, spaar uw adem. Vertel het me maar als u beter bent. Ik weet zeker dat Tory snel terug komt. Hou het alsjeblieft nog even vol." Smeek ik.
Mijn vader glimlacht. "Ik kan niet meer en bovendien heeft je moeder me geroepen. Ik moet gaan."
"Wat?" Fluister ik. "Nee niet doodgaan!"

"Het spijt me, Tony. Je bent nu een man. Je zal helaas voor jezelf moeten zorgen." Mijn vader aait over mijn hoofd. Dat had hij nog nooit eerder gedaan. Ik dacht dat hij me haatte nadat mijn moeder gestorven was door mij.

"Luister nu even goed naar me, zoon." Mijn vaders stem klonk nu stukken zwakker. "Beloof me het rijk goed te besturen. Beloof me dat je Calise zijn glorie terug geeft. Beloof me dat je Lilith verslaat. Beloof me dat je je zusje terughaalt en goed voor haar zorgd." Er welden tranen in mijn ogen op.  "Je kunt niet doodgaan" prevel ik nog een keer.

"Beloof het me, Tony alsjeblieft."
"I..ik beloof het" zeg ik.
"Goedzo, je word een goede koning dat weet ik zeker"

Mijn vaders hand zakte langzaam omlaag. "Nee!" Schreeuw ik. Wanhopig pak ik zijn hand.
"Ik moet je nog iets vertellen, zoon." Mijn vaders stem was nu bijna ongehoorbaar.

"Cyntha...is..je...oma" langzaam stierf zijn stem weg. Het licht verdween uit zijn ogen en ze gleden dicht.
"Neee, Neeeeee" De tranen vloeiden als kleine watervalletjes over mijn wangen. Ik knijp in mijn vader hand. Die koud en levenloos was. Ik knijp nog een keer en nog een keer. Hopend dat hij me in de maling nam. Ookal wist ik dondersgoed dat hij weg was.

Weg voor altijd.

Heey srry dat ik zolang niet update maar hoe vonden jullie het:) commentaar en tips zijn altijd welkom en vergeet niet te voten! ;p

Xx soofje