uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Striemen

Lief dagboek
Ik weet dat ik al heel erg lang niet meer in je had geschreven. Ik had het nogal druk maar nu ben ik super blij!!!! Lewah is heroverd!!! En gisteren had iedereen meegeholpen om de stad te herbouwen en dat is gelukt!! Alles lijkt weer normaal. De bewoners pakken hun baantjes weer op en zorgen ervoor dat Lewah in de bloei staat. Heel mooi om te zien. Toch zit ik met iets.... ik geloof dat Kevin verliefd op mij is. Hij probeerde twee dagem geleden mij te kussen. Ik wil hem niet. Nou ja niet dat hij lelijk is ofzo helemaal niet. Hij is gewoon een goede vriend en ik ben namelijk op iemand anders dat weet jij ook dagboek. Goed nu dit onderwerp even sluiten want ik heb nog meer aan je te vertellen. Lyrathan zijn vind ik niet enorm erg meer je leert gave krachten:) maar er word wel een enorme druk op je gelegt. Ik moet lilith verslaan en anders is het bye bye Calise :( isabel is als een soort moeder voor me. Ze zorgt goed voor mij en begrijpt me dat vind ik echt heel fijn. Natuurlijk heb ik jou ook!

Ik moet nog iets doen. Iemand is jarig vandaag!!
Doeiii

Liefs Tory

Ik legde mijn dagboek onder mijn kussen. Lief dat Isabel dit mee had genomen uit het kamp. Ik stond op en liep mijn kamer uit. Richting de keuken. Want zoals ik al zei ik moest nog iets doen.

Met de taart in mijn handen, die ik zelf net had gebakken liep ik zachtjes naar Tony's kamer. Vandaag was hij 16 geworden. Ik vroeg me af of hij een aardbeientaart lekker vond. Het recept dat ik had gebruikt was van mijn oma. Zij bakte altijd de beste cakes en taarten.

Ik zag de witte deur van Tony's kamer. Stiekem deed ik de deur op een kiertje, en sprong naar binnen.

"Gefeliciteerd" roep ik enthousiast. Maar mijn blijheid verdween als sneeuw voor de zon. Tony zat in een zwarte blouse met zijn rug naar de deur toegekeerd aan het rand van zijn bed. De gordijnen waren dicht getrokken. Ik voelde dat de sfeer niet vrolijk was.

Ik keek naar de vloer die bezaait lag met messen, zwaarden en lange metalen staafjes. Aan de muur hing hier en daar nog een staaf of een mes. Vlak voor Tony hing aan de muur een foto van zichzelf . Hij was daar heel jong een jaar of 6 en met een onbezorgde vrolijke gezichtsuitdrukking maar het in het gezichtje staken een aantal messen. Ik werd bezorgd.

"Wat is er?" Vraag ik. "Het is je verjaardag hoor" ik zette de taart op het bureau.

"Ik geef niks om mijn verjaardag" bromt Tony nors. Ik loop naar hem toe en ging naast hem zitten. Op zijn armen zaten allemaal striemen. Ze leken van een zweep te komen. Ik greep zijn linkerarm vast.

"Hoe is dit gebeurt?" Vraag ik. Ik hoor de scherpheid in mijn eigen stem.

Hij antwoordde niet en bleef voor zich uit staren. Terwijl druppels bloed van zijn armen droop. Ik prevelde een spreuk, mijn handen begonnen een zachtgroen licht uit te stralen. Ik hield mijn helende handen boven zijn wonden. Tony trok zijn armen weg. "Niet doen" fluistert hij.

"Waarom niet" zeg ik verontwaardig.

"Ik verdien het" mompelde Tony.

"Wat?!" Ik begon geirriteerd te raken en ik sprong op. "Tony zeg wat er aan de hand is" ik knielde voor hem neer. "Alsjeblieft" vraag ik wat zachter en smekender. Ik kijk zijn groene ogen die glinsterden van de tranen. Tony sloeg zijn ogen neer.

"Acht jaar geleden namen mijn ouders merle en mij mee op vakantie. Ik was 7 bijna acht en Merle was net 2. We gingen maar Hui een stad in Calise. Mijn krachten waren toen nog flut. Mijn moeder leerde me alles. Daar in Hui werd ik 8 op mijn achtste verjaardag leerde mijn moeder me de techniek saoula he Kurna wat geest van Kurna betekent. Kurna was onze stamvader en de eerste die de hemelse krachten beheersde. Met die techniek kon je de volledige toegang krijgen tot de gave van Kurna. Ik leerde het en probeerde het maar ik kreeg de kracht die vrijkwam niet onder controle." Tony stopte en een traan rolde naar beneden. "Het trok de radojidemonen aan. Ze vermoordden de hele stad.... en mijn moeder."

"Wat vreselijk" fluister ik vol medelijden. Ik leefde met hem mee. Het raakte me.

"Mijn vader, Merle en ik konden nog net ontsnappen." De tranen drupten nu langzaam over zijn wangen. "Het is mijn schuld" zegt Tony kwellend. "Mijn schuld dat mijn moeder dood is en Calise geen koningin meer heeft. Mijn schuld dat Hui vernietigd is." Mijn ogen werden ook vochtig. "Niemand heeft mij toch nodig" prevelt Tony. "Merle zal een betere koningin zijn dan ik en mijn vader heeft het me nooit echt vergeven dat mijn moeder dood is door mij."

"Dat is niet waar" zeg ik zacht. "Merle heeft jou echt nodig. Je bent de enige famielielid die aandacht heeft voor haar. Zachtjes tilde ik zijn kin omhoog met mijn vinger zodat Tony mij aan keek. De pijn die te zien was voelde ik zelfs.

"Ik heb je nodig" zeg ik bijna ongehoorbaar. Zonder bij na te denken druk ik mijn lippen op de zijne. Ik kuste hem zachtjes, Alle zorgen gleed van me af en de wereld was er niet meer voor mij. Alleen hij. Hij was de enige.

Tony kuste me terug. Zijn lippen waren van fluweel. Hij trok me op zijn schoot en hield me vast. Ik sloeg mijn armen om zijn hals. We zaten daar minuten lang. In onze innige omhelzing. Onze tranen drupten samen omlaag en ik proefde zout.

Tony maakte zich los en fluisterde zacht:

"Ik hou van je"