uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Kroning

Tory's POV

Haastig geef ik de touwen van mijn paard aan de stalknecht. Vervolgens sprinten Evi en ik naar de poort. Ik ruk hem open en ren zo snel mogelijk de binnenplaats op.
"Tory! Prins Anthony zit op het balkon!" Roept Evi ze wijst naar boven. Dan zie ik hem ook.
"Snel ga met hem naar de koning toe!" Ik knik en concentreer me dan. Met Geest liet ik mezelf omhoog zweven hoger en hoger tot dat ik op het balkon stond. "Tony! Ik heb de plant, we moeten hem snel naar de artsen brengen!" Zeg ik. Stilte. Hij blijft voor zich uit staren.

Dan Ik krijg een verschrikkelijk gevoel in mijn maag en mijn brein dacht aan een gruwelijke gedachte. Nee is vast niet zo! "Tony..." begin ik.

Tony kijkt me. Zijn groene ogen die verdrietig stonden en vol pijn zaten verraadde dat mijn gedachte niet fout was. "Sorry Tory, het is te laat" fluistert Tony met een gebroken stem. Die woorden troffen me als de bliksem. "Wat!?..." prevel ik. Een traan ontsnapte uit Tony's ooghoek en liep naar beneden over zijn wang.

"Het spijt me." zeg ik. "Het spijt me." Ik wil mijn armen om hem heen slaan. Om hem en mezelf troost te geven. Maar Tony duwt ze zachtjes weg en loopt weg. Ik blijf achter met een baksteen van schuldgevoel in mijn maag. De tranen begonnen te stromen.

Het was mijn schuld.

Tony's POV

Ik voelde me leeg. Gewoon leeg. Ik wilde Tory de schuld geven. Haar mijn verwijten toeslingeren. Als ze 10 minuten eerder was....
Nee! Ik mocht Tory de schuld niet geven. Ze had haar best gedaan. Ze zit nu vast vol met schuldgevoel. Wat was ik toch voor sukkel? Ik moest het goedmaken, haar vertellen dat ze haar best heeft gedaan. Maar ik durfde niet. Niet wetend waarom. Zuchtend strijk ik met mijn hand over mijn gezicht. Ik was in tweestrijd met mezelf. Morgen werd ik ook og gekroond tot koning. Ik wilde nog geen koning worden. Want ik voelde dat ik er niet helemaal klaar voor ben.

Dan hoor ik geklop op de deur. Meteen ga ik rechter zitten en trek een neutraal gezicht.
"Kom binnen" zeg ik zo normaal mogelijk. Een klein blond meisje doet de deur open. Ze buigt door haar knieën. "Evi?" Frons ik. Evi knikt "Majesteit..." begint ze. Ik wuif het weg. "Ik ben nauwelijks ouder dan jij, noem me maar gewoon Tony."
"Oh oke" zegt Evi aarzelend. "Tony, ik hoorde dat je Kevin wilt opsporen en straffen." Ik knik. "Ik wil me beschikbaar stellen. Want ik heb toch niks te doen en ik wil mijn slechte daden zuiveren." Ratelt Evi in een adem. Haar ogen straalden zelfvertrouwen en vastberadenheid uit. Ik kijk het meisje onderzoekend aan. Klein van stuk, mager. Ze zag er niet erg sterk uit. Evi leek mijn gedachte te raden.
"Ik zie er misschien niet zo sterk uit maar ik weet zeker dat ik jouw miezerige mannetjes die nu naar kevin zoeken zo de grond in kan stampen. Bovendien ben ik een halfdemon en kan ik het zwaard hanteren." Natuurlijk ze was een halfdemon. Tory had me volgens mij wel eens vertelt over haar ware kracht. "Goed, je mag een paard uit de stal lenen en je mag vertrekken wanneer je er klaar voor bent."
Evi knikt tevreden. "Ik vertrek nu, want ik heb alles al klaar.
"Succes" wenst ik haar nog. "Dankjewel" Evi loopt weg. Als ze weg is trekt de depressiviteit me weer in zijn greep. Wat miste ik hem. Zijn laatste woorden zaten me ook dwars. Was Cyntha echt mijn oma?

***DE VOLGENDE DAG***

Tory's POV

Met een windvlaag mep ik Cyntha tegen de grond. Snel daarna maak ik een muur met geest en duw haar tegen de grond aan zodat ze geen enkele vinger kon bewegen. Cyntha hijgt. "Laat me nu maar weer los." Bromt ze. Ik laat haar los en help haar overeind. "Goedzo Tory." Knikt Cyntha tevreden. "Je mag Geest en Lucht examen doen. Ga nu maar even uitrusten." Ik knik dankbaar en been weg naar de tuin. Zuchtend ga ik daar zitten en begraaf mijn gezicht in mijn handen.

"Gaat het wel goed?" Vraagt opeens een stem bezorgd. Ik schrik en schiet overeind. "Uh wat?" Vraag ik verward. Voor me staat Isabel. Ze was gekleed in een lange elegante groene jurk. Haar haren zaten in een vlecht.
"Gaat het wel goed? Je gedraagd je als een zombie sinds je terug bent. Wees een beetje vrolijker het is vandaag Prins Anthony's kroondag."
"Ja...ja alles is goed" mompel ik. Ik zie aan Isabel dat ze me voor geen cent gelooft. "Kom, dan ga ik je mooi maken voor de kroning straks." Langzaam sta ik op en slenter achter Isabel aan. In haar kamer stak Isabel mijn haren op en deed ze mijn
make-up. Een dienstmeisje bracht een prachtige lichtblauwe jurk. Hij leek steeds van blauw naar zilver te veranderen. Hij was mouwloos en had een laag uitgesneden rug. Het lijfje was strak en versiert met fonkelende blauwe steentjes. De rok was iets wijder en viel losjes naar beneden. Hij was Echt geweldig mooi. Isabel hielp me met de jurk aan doen. In de spiegel zag ik een mooi meisje in de spiegel. Ze straalde van top tot teen. "Ben ik dat?" Vraag ik.
Isabel knikt. "Jij bent dat hele knappe meisje." Dit pepte mijn bui op. "Dankje Isabel!" Roep ik en ik omhels haar. Samen lopen we naar buiten.

Op de enorme binnenplaats is het al helemaal vol met burgers en graven van de overgebleven vrije steden. In het midden stond een groot podium daarom stond een man met een zwart gewaad en naast hem lag op een rood kussentje op een altaar de gouden kroon.

"Volk van Calise!" Riep de man. Iedereen stopte met praten en luisterden aandachtig naar de man. "Vandaag is het een belangrijke dag" zegt de man plechtig. "Een dag die wij allen zullen onthouden. Vandaag wordt onze jonge kroonprins Anthony Lucian Mcfallerty gekroond tot onze koning!" Iedereen begon te juichen tot de man zijn hand omhoog hield. Toen hield het volk weer zijn mond.
"Mijn prins, komt u naar voren?" Tony liep het podium op. Hij had een zwarte blouse aan met de koninklijke insignes, een zwarte broek en zijn gewoonlijke gympen. Ik glimlachte zwak. Hij bleef koppig. Tony's gezicht stond neutraal maar ik zag nog steeds de pijn in zijn ogen. Aan zijn zij hing zijn zwaard en op zijn hoofd de zilveren kroon van de kroonprins.

"Mijn prins, mag ik u deze kroon van leiderschap geven?" Heel even minder dan een seconde zie ik hem twijfelen maar dan knikt hij.
"Ja, dat mag"
"Leg uw belofte voor het volk af majesteit" zegt de man. Tony trekt zijn zwaard en steekt hem in de lucht. "Volk van Calise, Ik Anthony Lucian Mcfallerty, Eerste opvolger can de troon beloof ons rijk goed en eerlijk te besturen. Ik beloof dat we Lilith zullen verslaan! Ik beloof dat we onze prinses Merle Alexandra Mcfallerty zullen redden en dat we ons rijk weer zijn glorie teruggeven!"

Het volk juichde enthousiast.
"Hierbij kroon Ik Hoogpriester Wanacov asloto U Kroonprins Anthony Tot Koning!" Tony ging op 1 knie zitten en Wanacov wisselde zijn zilveren kroon in voor de gouden met een bloedrode robijn.

"LANG LEVE KONING ANTHONY!!" juichde het volk. Ik schreeuwde instemmend mee.

"LANG LEVE KONING ANTHONY!!"

Heey luitjes
Ik wil jullie heeeeeeeesseeeeeeelerg bedanken!! 13,3 k lezers!! OMG hou van jullie guys <3 en wat vinden jullie van mijn nieuwe cover?

Het volgende hoofdstuk komt zo snel mogelijk!! Xxsoofje

Ps: vergeet niet dit hoofdstuk te voten ;p