အကို႔ အနား ဘယ္ေတာ့မျွပန္မလာဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ကတိေပးတယ္။
အကိုမလိုခ်င္မွန္းသိလ်က္နဲ႔
အခ်စ္ေတြ အနမ္းေတြေပးေနမိတယ္။
အကိုနဲ႔အေဝးႀကီးမွာေနမယ္။
အကိုမရိွတဲ့အနာဂတ္မွာရွင္သန္မယ္။
Heat တက္ေနတုန္းလုပ္ေပးခဲ့သမ်ွကိုေတာ့
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
"Prem အိမ္ျပန္လာတာလား"
မားက ၀မ္းသာအားရေျပာလိုက္ေတာ့
ပါပါးကကြၽန္ေတာ့္ဆီေျပးလာကာ
ပါးကိုရႊတ္ခနဲလာနမ္းသည္။
"လာလာ သား ထမင္းစားၾကရေအာင္"
"ငါ့သားေလးက အိမ္မွာျပန္လာေနတာလား"
"ဟုတ္တယ္ပါပါး
လြမ္းတာကို ပါပါးတို႔က ပစ္ထားတယ္ေလ"
"ဟာ ဗ်ာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္
အခု လူစံုေနၿပီဘဲ
အိမ္မွာျပန္လာေနေနာ္"
"သား လန္ဒန္မွာ ပညာသြားသင္ခ်င္တယ္
ပါးစံုစမ္းေပးပါဦး "
"အရင္က ဘယ္မွမသြားခ်င္တဲ့သားက
အခုဘာျဖစ္တာလဲ"
"ဟိုမွာတက္တာပိုအဆင္ေျပမယ္ထင္လို႔ပါ"
"စိတ္ခ်သားေလး တစ္ပါတ္အတြင္း
အကုန္ စီစဉ္ေပးမယ္ေနာ္"
"ေရး ဒါမွ ဒို႔ပါပါး"
..........................................................
Boun❤️
အခန္းတံခါးမေခါက္ဘဲ
၀င္လာတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။
အခန္းထဲမွသူ႔ပစၥည္းမ်ားကို
လိုက္လံသိမ္းဆည္းေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ
မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါေလးပတ္ကာ
အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းေလးနဲ႔ထြက္လာေတာ့
ေကာင္ေလးကကြၽန္ေတာ့္အသံၾကားရာဖက္ကို
တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး
လုပ္စရာရိွတာဆက္လုပ္ေနသည္။
"Prem "
ေခၚေနေပမယ့္လည္းမထူး။
"Prem"
သူ႔ေနာက္ေက်ာေလးကိုကိုင္ကာ
ေခၚလိုက္ေတာ့
"ဟူး" ဟုသက္ပ်င္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ
ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္လ်က္
ကြၽန္ေတာ့္ကို "ဘာေျပာခ်င္သလဲ " ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔
ေမးေငါ့ျပသည္။
"မင္း ဘာလုပ္တာလဲ ဟင္"
"ပစၥည္းေတြထၫ့္ေနတာမျမင္ဘူးလား"
ေျပာပံုဆိုပံုေတြက
Prem နဲ႔ေတာင္မတူပါဘူးဗ်ာ။
ျပတ္ျပတ္သားသားႀကီးနဲ႔
ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ပ်က္ေနသလိုပံုစံ။
"အကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
မင္းကိုအကိုေျပာမိတာေတြအတြက္
Prem ဘယ္မွမသြားပါနဲ႔ေနာ္
အကို႔နားမွာဘဲေနေပး"
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ေနေပမယ့္
ေကာင္ငယ္ေလးကေတာ့
ပစၥည္းမ်ားကိုအေသခ်ာထုတ္ပိုးလ်က္။
အခုေတာ့ ေကာင္ငယ္ေလးက
သတၲာထဲအကုန္ထၫ့္ၿပီးသြားပါၿပီ။
သူျပန္ရန္ကြၽန္ေတာ့္ကိုေက်ာခိုင္းလိုက္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြ Auto သူ႔ခါးကိုဖက္လ်က္သား။
"အကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
ဘယ္မွမသြားပါနဲ႔
အကို LiLi နဲ႔ျပတ္သားလိုက္မယ္ေနာ္
အကိုမင္းကိုဘဲခ်စ္တယ္"
"အကိုဘာေတြေျပာေနတာလဲ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်စ္ၾကၿပီးရင္
ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ေတြ့တာနဲ႔
အဲေလာက္ေတာင္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
ျပတ္သားႏိုင္ရတာလားအကိုက"
"အဲလိုသေဘာမ်ိဳးေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး"
Boun ေတာင္းပန္ေနေပမယ့္
ေကာင္ေလးကေဒါသတႀကီးနဲ႔
တံု႔ျပန္ေနေလသည္။
"Prem ကိုခ်စ္တယ္
အကို႔ကိုခ်စ္တယ္မလားဟင္"
"မခ်စ္ဘူး ဘာလို႔ခ်စ္ရမွာလဲ
ေယာက္်ားေလးလဲမႀကိဳက္ဘူး"
မင္းဘယ္လိုေတြေတာင္ေျပာေနရတာလဲကေလးရယ္။
ဒီမွာရင္ဖတ္ေတြတဆစ္ဆစ္နာကုန္ပါၿပီ။
ေတာင္းပန္ပါတယ္အဲလိုမ်ိဳးေတြထပ္မေျပာပါနဲ႔။
စိတ္ထဲကေန စကားလံုးေတြနဲ႔
ေတာင္းပန္ၿပီး မနာက်င္ေအာင္
ေျပာဆိုေနေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့
ထုတ္မေျပာခဲ့။
ဖက္ထားေသာသူ႔ခါးေပၚမွ
လက္ကေလးမ်ားကိုေျဖေလ်ွာ့ကာ
ခါတိုင္းလိုပခံုးေလးကိုကိုင္ၿပီး
ကိုယ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
အေနအထားေလးျဖစ္ေအာင္
ဖန္တီးယူလိုက္ေပမယ့္
မ်က္ႏွာအရမ္းကိုစူပုတ္ေနတဲ့
ေကာင္ေလးကေတာ့
သူ႔အေရ႔ွမွာရိွေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို
တစ္စက္ကေလးမွေတာင္မၾကၫ့္ခဲ့။
"ရႊတ္"
သူ႔ပါးေလးကိုအရင္လို ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ
ခိုးနမ္းလိုက္ေတာ့
"ဘာလုပ္တာလဲ အကို
အဲလိုဘဲ အခြင့္အေရးယူေနၾကပဲလား"
"မဟုတ္ပါဘူး အရင္ကလည္းနမ္းေနက်ဘဲေလ"
"အဲလိုနမ္းရေအာင္ အကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က
ဘာပက္သက္မႈရိွလို႔လဲ
အကို႔အေနနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲလိုမ်ိဳး
ခဏခဏ မလုပ္သင့္ဘူးထင္ပါတယ္"
"အင္းပါ အကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ အကိုမင္းမရိွဘဲအဆင္မေျပလို႔ပါ"
"ကြၽန္ေတာ္မလာခင္ကေရာ
အကိုဘယ္လိုေနခဲ့လဲ
အခုမွအဆင္မေျပဘူးေျပာေနတာက"
ေမးခြန္းတိုင္းအတြက္ အေျဖမရိွ။
"ခ်စ္လို႔ မင္းကိုခ်စ္လို႔ေလ"
"သြား အဲစကားေတြဘဲေျပာေနရင္
ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္။
အေရးမပါတဲ့စကားေတြ။"
စကားအဆံုး၌ေကာင္ေလးက
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဖတ္ကိုအားနဲ႔
တစ္ခ်က္တြန္းလိုက္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ကအေနာက္မွာရိွေနတဲ့
ကုတင္ေပၚသို႔အသာေလးလဲက်သြားခဲ့သည္။
အဲအခ်ိန္ စိတ္ထဲ၀င္လာတာက
"အရိုင္း စိတ္" တစ္ခုတည္း
သူထြက္မသြားေအာင္ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္မိသည္။
ဟုတ္တယ္ သူက Omega
ကြၽန္ေတာ္က Alpha
သူ႔ကို ကိုယ္၀န္ရေအာင္လုပ္လိုက္ၿပီ
တာ၀န္ယူလိုက္ရင္
သူမခ်စ္လဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယူရမွာဘဲ။
Sorry ဘဲ Prem ေရ။
မင္းမထြက္သြားဖို႔အေရး
ဘာဘဲ လုပ္ရလုပ္ရ ငါအကုန္လုပ္မွာ။
တံခါးနဲ႔အနီးဆံုးေနရာမွာရပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ့
လက္တစ္ဖက္ကို အားနဲ႔ဆြဲယူလိုက္ကာ
ကုတင္ေပၚသို႔တြန္းခ်လိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္က မဒိမ္းေကာင္ေပါ့ဗ်ာ။
အဲ၀က္ပုတ္က ဘယ္ေလာက္စားစား
ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္မခုခံနိင္ဘူး။
( Omega ေတြက Alpha ေတြထက္အမ်ားႀကီးအားနည္းတယ္ )
လက္ႏွစ္ဖက္ကိုသိမ္းယူကာ
ကြၽန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔
ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခ်ဳပ္ထားလိုက္ေတာ့
"အကို Boun လႊတ္
ကြၽန္ေတာ့္ကို မလုပ္ပါနဲ႔"
သူစကားမေျပာႏိုင္ေအာင္
အတင္းနမ္းပစ္လိုက္သည္။
သူကႏႈတ္ခမ္းပါးေလးႏွစ္ခုကို
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး
ေစးကပ္ထားသည္။
"မင္း ကအဲလိုေပါ့
အနမ္းေတာင္မခံဘူးေပါ့
ရတယ္ေလ မင္းငါ့အေၾကာင္းသိေစရမယ္"
Ch 17 end