Center ထဲမွာ အကို Win နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္
ဟိုဆိုင္၀င္ဒီဆိုင္၀င္ႏွင့္ ။
အကိုကလည္းအက်ႌေတြေရာဖိနပ္ေတြပါ
စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေရြးေပးေနပါတယ္။
"အက်ႌကတစ္ထည္ဘဲ၀ယ္ေနာ္
အသင္းကလည္းထုတ္ေပးရင္ထပ္၀ယ္ရဦးမွာ"
အကို႔စကားေၾကာင့္ "အင္း" လို႔သာ ေျဖလိုက္ၿပီး
ႏွစ္ေယာက္သားဖိနပ္ဆိုင္ဖက္ထြက္လာခဲ့သည္။
အကိုကကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚလက္တင္ကာ
"ဖိနပ္ပန္းေရာင္ေလး၀ယ္
မင္းက မိန္းကေလး နဲ႔တူတယ္ဆိုေတာ့"
Win က လွမ္းစလိုက္ေတာ့
"ဟာ ဗ်ာ မေခၚေတာ့ဘူး"
ဟုဆိုကာ ပခံုးကိုဘယ္ညာခါလိုက္ၿပီး
လမ္းဆက္မေလ်ွာက္ဘဲ
မတ္မတ္ႀကီးရပ္ကာ
Win ကိုစိုက္ၾကၫ့္ေနေတာ့သည္။
"လာပါ စတာပါကြာ"
Win က Prem ရဲ့ေခါင္းေလးကို
ပုတ္လိုက္သည္။
........................................................
Boun ❤️
LiLi ကိုေရွာင္ေနတာလည္းၾကာၿပီ။
အခ်ိန္လည္းမေပးသလို
ဂရုလည္းမစိုက္။
သူ႔အေပၚအျပစ္လုပ္ထားမိသလိုမ်ိဳးႀကီး
ခံစားေနရေတာ့ စိတ္ထဲ ခုလုခုလု။
ဒီေန့ေတာ့ သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာလိုက္ေပးမယ္
သူလိုခ်င္တာ၀ယ္ေပးမယ္။
သူစားခ်င္တာ၀ယ္ေကြၽးမယ္
လို႔ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။
ေနာက္ၿပီးစိတ္ထဲမရွင္းတာေတြလည္းရိွေနတယ္။
ဟို၀က္ကေလးေရာက္လာၿပီးကတည္းက
ဘာေတျြဖစ္ေနမွန္းမသိ။
Alpha ဆိုတာကိုလည္း LiLi ကိုမေျပာျပျဖစ္ေသး။
အခုလည္းႏွစ္ေယာက္သားေဘးခ်င္းယွဉ္ၿပီး
လမ္းေလ်ွာက္ေနေပမယ့္
စိတ္ေတြက နံရံတစ္ဖက္စီ။
"Boun နင္ဘာစားခ်င္လဲ"
LiLi အေမးကိုပင္မေျဖႏိုင္။
"Boun" ထပ္ေခၚလိုက္မွ
"အင္း တခုခုေပါ့ ရတယ္ နင္ႀကိဳက္တာစား"
"ဒါဆို ရုပ္ရွင္ၾကၫ့္ၿပီးမွ
သြားစားၾကမယ္ နင္ဆာေနၿပီလား"
"ဟင့္အင္း ရတယ္"
LiLi ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကိုလာကိုင္ေတာ့
ထစ္ခနဲတြန႔္သြားမိသည္။
"Boun ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ဟင့္အင္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
"နင့္ၾကၫ့္ရတာတစ္မ်ိဳးႀကီးဘဲ
ေနေရာေကာင္းရဲ့လား"
"ေကာင္းပါတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
လမ္းေလ်ွာက္ရင္းစကားေတြေျပာေနေပမယ့္
စိတ္ထဲကေတာ့မပါ။
ဟိုေကာင္ငယ္ေလးနဲ႔အျပင္သြားရင္
စိတ္ကတစ္မ်ိဳး။
ကိုယ့္ေကာင္မေလးနဲ႔သြားရင္
စိတ္ကတစ္မ်ိဳး။
ခံစားခ်က္ႀကီးကမတူ။
ဟိုေကာင္ေလးနဲ႔မွပိုေနြးေထြးၿပီး
ရင္းႏွီးေနသလိုခံစားရတယ္။
အခုလက္ဆြဲထားရတာႀကီးက
အစိမ္းသက္သက္ႀကီး။
ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ခြင္းကေတာ့
လံုး၀အေမွာင္ထုႀကီးပါဘဲ။
မုန္တိုင္းလာဖို႔တိမ္မဲေတြစုေနသလိုမ်ိဳး။
ကြၽန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့
ဟိုးခမ္လွမ္းလွမ္းဖိနပ္ဆိုင္ထဲက
ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္။
တစ္ေယာက္ကသူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီး
တစ္ေယာက္က အခန္းေဖာ္ေကာင္ေလး။
ေဒါသေတြကငယ္ထိပ္ေရာက္ေနၿပီ။
အဲေကာင္ေလးကိုသူစိမ္းေတြနဲ႔အတူေတြ့လိုက္ရင္
စိတ္ကလံုး၀ထိန္းလို႔မရ။
အလိုလိုေဒါသေတြထြက္တယ္။
အေတြးမ်ားပင္မဆံုးေသး
ကြၽန္ေတာ္ဆိုင္ထဲပင္ေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။
စိတ္အလိုတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေနမိျပန္ပါၿပီ။
"Boun ဘာလုပ္တာလဲ နင္"
LiLi ေျပာမွ ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ Boun တစ္ေယာက္
ဟိုေကာင္ငယ္ေလးလက္ကိုဖမ္းဆြဲကာ
ေဒါသတႀကီး နဂါးမ်က္ေစာင္းနဲ႔ထိုးေနမိတယ္။
"မင္းဘာလို႔ငါ့ကိုညာတာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္ေအာ္ၿပီးေျပာေတာ့
ေခါင္းေလးငံု႔ေနရွာတယ္။
"လာ မင္း ကိုငါလံုး၀မေက်နပ္ဘူး"
ကြၽန္ေတာ္ဘာေတြေျပာေနမိမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
သူ႔လက္ကို ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးဆြဲလာမိသည္။
အေနာက္ကေကာင္ေလးကလည္း
တရႈတ္ရႈတ္နဲ႔ရိႈက္ငင္ေနၿပီး
ကြၽန္ေတာ့္အေနာက္ပါလာသည္။
LiLi နဲ႔ Win ကေတာ့ ဆိုင္ထဲမွာ
တအံ့တဩႀကီးက်န္ခဲ့သည္။
........................................................
Prem🖤
"ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြအရမ္းနာေနၿပီ
လႊတ္ပါေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုBoun"
ေကာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္
ငိုသံယိုသံတို႔ျဖင့္ေတာင္းပန္ေနရွာေသာ္လည္း
အေရ႔ွမွေဒါသတႀကီးနဲ႔ ဆြဲလာသၫ့္
ေကာင္ေလးကေတာ့
မာန္မေလ်ွာ့ ေဆာင့္ဆြဲထားတုန္း။
"တက္ မင္းကားေပၚတက္"
ဟုဆိုကာ
ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ၿပီး တက္ခိုင္းလိုက္သည္။
တံခါးျပန္ပိတ္ၿပီး တစ္ဖက္တံခါးမွ တက္ကာ
ေလာ့ခ်လိုက္ၿပီး ခါးပတ္ေတာင္မပတ္ဘဲ
အျမန္ဆံုးေမာင္းခ်လာလိုက္သည္။
ေဘးကေကာင္ေလးကေတာ့
ေၾကာက္ေနေပမယ့္ ဘာတစ္ခြန္းမွ
မဟရဲ။ မ်က္ႏွာလႊဲကာ တုန္ရီေနပါသည္။
#အေဆာင္ေရာက္
ဓာတ္ေလွကားထဲ၌
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္မၾကၫ့္။
Boun ကေတာ့ဆြဲထားေသာလက္မ်ားကိုမလႊတ္။
premကေတာ့ ေခါင္းေလးငံု႔ကာတုန္ရီေနဆဲ။
"ဂ်ိန္း"
အခန္းတံခါးကို
အတင္းဆြဲပိတ္လိုက္ေသာအသံႏွင့္အတူ
ဆြဲထားေသာလက္ကိုမလႊတ္ေသး။
Boun ကိုင္ထားေသာလက္ကို
Prem က တစ္ျခားလက္တစ္ဖက္ျဖင့္
ထပ္ကိုင္ကာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္
"အကို နာတယ္ မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္
လႊတ္ပါေတာ့ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေကာင္ငယ္ေလးရဲ့စကားအဆံုးမွာ
Boun က Prem ကို ႏွစ္ခုဆက္ထားေသာ
ကုတင္ေပၚသို႔တြန္းခ်ကာ
"မင္းနဲ႔သူက ဘယ္အေျခအေနေတြေရာက္ေနၿပီလဲ"
ဟု Boun က ေမးလိုက္သျဖင့္
နံရံကပ္ကာ ကုတင္ေပၚ၌ထိုင္ေနေသာ
ေကာင္ေလးမွာေခါင္းေလးငံု႔ကာ
ငိုေနရွာသည္။
ေမြ့ယာကိုလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဆုပ္ေၾကးထားကာ
ငိုသံႀကီးႏွင့္ ေအာ္၍
"ေၾကာက္တယ္ 😭
အီးဟီး....Prem ေၾကာက္တယ္"
ေမးတာမေျဖဘဲ ငိုေနျပန္သည္။
လက္ေကာက္၀တ္ေလးကိုကိုင္ကာ
ထပ္ကာထပ္ကာငိုယိုေနျပန္သည္။
Boun ကေတာ့ေဆာက္တည္ရာမဲ့။
နဂိုကတည္းကမွ
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာဆူပုတ္ပုတ္ျဖစ္ရင္ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေသာဒီလူက
ကိုယ္တိုင္ပင္ငိုေအာင္လုပ္မိျပန္သည္။
Prem ကိုသနားသြားကာ
မိမိကိုယ္တိုင္ဘဲအျပစ္ေတြခံစားမိသည္။
"ဘုန္း ဘုန္း ဘုန္း"
နံရံကို သံုးခ်က္ဆက္ၿပီး
လက္သီးနဲ႔နာနာထိုးလိုက္မိသည္။
ေနာက္ထပ္Prem ကိုမငိုမိေအာင္
သတိထားရမယ္ ဟု ေတြးလိုက္ၿပီး
ေလးခ်က္ျပၫ့္ေအာင္ထပ္ထိုးရန္
ျပင္လိုက္မွ
"ေတာ္ပါေတာ့္ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ဟုဆိုကာ အေနာက္ကလက္ႏွစ္ဖက္ကိုခ်ဳပ္ကာ
ခါးကေနလာဖက္လိုက္တဲ့ Prem ေၾကာင့္
ဆက္လက္ရပ္ေနဖို႔ပင္အင္အားမရိွ။
ေနာက္ေက်ာ၌လည္း စိုစြတ္မႈဒဏ္ကို
ခံစားလိုက္ရသည္။
ေခြလ်က္လဲက်သြားေပမယ့္
ေကာင္ေလးကေတာ့ခါးကိုဖက္ထားတုန္း
"Prem ငိုေနတာလား"
ေကာင္ေလးကေတာ့အသံတိတ္လ်က္ ။
Chpter12 end.